Αλμπέρτο Φάις: «Ο εαυτός μας είναι πάντα πιο πλούσιος απ’ όσο φανταζόμαστε και από κάθε ρόλο»

Aποκλειστική συνέντευξη στο δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση

 

Ο ηθοποιός Αλμπέρτο Φάις έρχεται... από την Πόλη και μας καλεί σε γεύμα στο θέατρο Βεάκη, μετά από μια αποκλειστική συνέντευξη στο δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, με «επιδόρπιο», μεταξύ άλλων, τη λογοτεχνία, την αναγνωρισιμότητα της «Λωξάντρας», την ατμόσφαιρα της εποχής, την οικογενειακή θεατρική συνύπαρξη, τη φιλαναγνωσία, τις μεγάλες διεθνείς παραγωγές, το χαρακτήρα του «Επαμεινώνδα» και τα «έξυπνα μικρά ψέματα»...

1.      «Λωξάντρα». Είχατε διαβάσει το ομώνυμο λογοτεχνικό έργο, πριν καταλήξετε στη συμμετοχή σας στη φετινή παράσταση;

Είχα διαβάσει το έργο πολλά χρόνια πριν και το ξαναδιάβασα με αφορμή την πρόταση που μου έγινε. Η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στη σκηνή είναι   πάντα ένα δύσκολο εγχείρημα. Θεωρώ ότι η μεταφορά του Άκη Δήμου καταφέρνει να μεταφέρει πολύ πειστικά την ατμόσφαιρα που υπάρχει στο αντίστοιχο λογοτεχνικό έργο.

2.       Ποιο πρότυπο Ελληνίδας γυναίκας σας θυμίζει η persona της Λωξάντρας σήμερα;

Δε νομίζω ότι θα υπάρξει θεατής που δε θ’ αναγνωρίσει στο πρόσωπο της Λωξάντρας κάποια γυναίκα από το οικείο περιβάλλον του. Ακόμη και σήμερα, που ο ρόλος της γυναίκας έχει αλλάξει ραγδαία από την εποχή της Λωξάντρας, τα βασικά στοιχεία της ενυπάρχουν σε κάθε μητέρα, σύζυγο ή γιαγιά. Η αγάπη, η πίστη στη ζωή, η αφοσίωση στην οικογένεια και η αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο οδηγούν κάθε πράξη της ηρωίδας αυτής και το γεγονός αυτό την κάνει αναγνωρίσιμη, οικεία και τόσο αγαπητή.

3.       Mπορεί να λειτουργήσει θετικά η συνύπαρξη δύο ηθοποιών σε μία οικογένεια, όπως η δική σας περίπτωση; 

Για να συνεχίζεται η συνύπαρξη μάλλον λειτουργεί και θετικά. Έτσι κι αλλιώς η συνύπαρξη από μόνη της δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.  Η  ιδιαίτερη φύση της δουλειάς μας, με τις ανασφάλειες, τις συχνές ανατροπές στα επαγγελματικά σχέδια αλλά και τις μεγάλες χαρές που προσφέρει, απαιτεί χειρισμό για να μη διαταράσσεται συχνά  η οικογενειακή ηρεμία και ισορροπία. Αυτό σε κρατάει σε μια εγρήγορση και το θεωρώ πολύ θετικό. Ας μην ξεχνάμε ότι έχεις και κάποιον να σου κρατάει τα λόγια, όταν μαθαίνεις το κείμενο! 

4.   Πώς κρίνετε το ανακαινισμένο θέατρο Βεάκη ως θεατής; Υπάρχει αδήριτη ανάγκη ανακαίνισης και άλλων θεάτρων στην Αθήνα, με σημαντική συνεισφορά και χρόνια παραστάσεων στις πλάτες τους;

Το Βεάκη ανακαινίστηκε με τρόπο που αναδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και ύφος του συγκεκριμένου θεάτρου, ενώ ταυτόχρονα πληρεί τις προϋποθέσεις λειτουργίας μιας μεγάλης αίθουσας στο κέντρο της Αθήνας. Σέβεται το θεατή και δίνει τη δυνατότητα για μεγάλες παραγωγές. Είναι μια σημαντική και άξια μίμησης κίνηση σε μια τόσο δύσκολη εποχή.

5.       Mπορεί ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο στο θέατρο να δημιουργήσει νέους αναγνώστες και να καλλιεργήσει τη φιλαναγνωσία;

Πολλές φορές στο παρελθόν πετυχημένες παραστάσεις και πολύ περισσότερο ταινίες, που βασίστηκαν σε λογοτεχνικά έργα, οδήγησαν και σε αύξηση του ενδιαφέροντος για τ’ αντίστοιχα βιβλία. Δεν ξέρω, βέβαια, κατά πόσο αυτό είναι αρκετό για να δημιουργήσει νέους αναγνώστες. Νομίζω ότι η σχέση με το διάβασμα καλλιεργείται από νωρίς στη ζωή του ανθρώπου.

6.    Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζετε με τη συμμετοχή σας στη συγκεκριμένη παράσταση, στην οποία συνυπάρχετε με καταξιωμένους ηθοποιούς και σκηνοθέτη;

Στην παράσταση της Λωξάντρας καλούμαστε όλοι να μεταφέρουμε την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και να περιγράψουμε τις ζωές ανθρώπων που είχαν μια ολότελα διαφορετική σχέση με το χρόνο, με την οικογένεια, τα υλικά αγαθά, το φαγητό, απ’ αυτή που έχουμε εμείς σήμερα. Όταν σε μια τέτοια διαδικασία έχεις δίπλα σου καλλιτέχνες με σημαντική πορεία στο χώρο, τότε η αναζήτηση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος γίνεται με τρόπο που σε βελτιώνει και σε προχωράει.

7.       Υπάρχουν θεατρικά, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά όνειρα που δεν έχετε εκπληρώσει μέχρι σήμερα;

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το πόσο θα ήθελα να πάρω μέρος σε μια μεγάλη διεθνή παραγωγή.

8.       Υπάρχει ρόλος που ενσαρκώσατε που να είχε κομμάτια του εαυτού σας σε ανησυχητικό βαθμό;

Κάθε ρόλος είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας του συγγραφέα. Όσο πιο σπουδαίος είναι ο συγγραφέας, τόσο πιο άρτια είναι και η κατασκευή του ρόλου. Από κει και πέρα, ως ηθοποιός, προικίζεις κάποιες γραμμές σ’ ένα χαρτί όχι με κομμάτια αλλά με όλο σου τον εαυτό. Και ο εαυτός μας είναι πάντα πιο πλούσιος απ’ όσο φανταζόμαστε και από κάθε ρόλο.

9.       Ποια είναι η πιο συχνή προτροπή του σκηνοθέτη της παράστασης στο πρόσωπό σας, αναφορικά με το ρόλο σας;

Ερμηνεύω το ρόλο του Επαμεινώντα, έναν από τους γιους της Λωξάντρας και του Δημητρού. Είναι ένας άνθρωπος που ορμάει στη ζωή και τη ζει χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που δουλέψαμε μαζί με τον Σωτήρη Χατζάκη. Από την αρχή συνεννοηθήκαμε πολύ καλά για το πού θα οδηγηθεί ο ρόλος, οπότε δεν υπήρξε ανάγκη συχνών προτροπών!

10.    Ποιο είναι το τελευταίο «έξυπνο μικρό ψέμα» που έχετε πει και σε ποιον; Το μετανιώσατε;

Θα το πω τώρα σε σας! Δε λέω ποτέ ψέματα!

https://www.newslink.gr/politismos/alberto-fais-o-eaftos-mas-ine-panta-pio-plousios-ap-oso-fantazomaste-ke-apo-kathe-rolo/