"Οι τρεις φάσεις του «Δημάρχου» της παρακμής"

Αρθρο του Αντώνη Νταγλιούδη

Είναι «νέοι» (45-65 χρόνων), υποψήφιοι Δήμαρχοι και έχουν πάνω -  κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά.  Ας τους δούμε σε τρεις φάσεις:

α) Στο παρελθόν (μέχρι χθες δηλαδή)

Ø  Ήταν στελέχη ΠΑΣΟΚ –ΝΔ

Ø  Ανήκαν ή ανήκουν στο περιβάλλον βουλευτή ή Νομάρχη του οποίου την τσάντα ενίοτε κουβαλούσαν.

Ø  «Δούλεψαν» σε κομματικά ή βουλευτικά γραφεία όπου έμαθαν τα «κόλπα».

Ø  Έκαναν «λίστες αιτημάτων» και ασχολήθηκαν αμέτρητες ώρες με «προσωπικές εξυπηρετήσεις».

Ø  Απέκτησαν κύκλο «υποχρεωμένων» για διάφορα ρουσφέτια – εξυπηρετήσεις που τους έκαναν.

Ø  Ευνοήθηκαν -ενίοτε σκανδαλωδώς- κυρίως επαγγελματικά και επειδή δεν είναι αγνώμονες είναι «υποχρεωμένοι» εφόρου ζωής να υπηρετούν τους ευεργέτες.    

Ø  Μετείχαν δηλαδή ψυχή και σώματι στο «πάρτυ» που κατάστρεψε τη χώρα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως στελέχη κυρίως β’ γραμμής.

β) Τώρα

Ø  Δηλώνουν «ανεξάρτητοι»

Ø  Είναι πολύ στεναχωρημένοι για την κατάντια της χώρας και τις δυσκολίες διαβίωσης των «συνδημοτών».

Ø  Αν είναι Ν.Δ. δεν τους «χαλάει» η υποστήριξή της –την επιδιώκουν κιόλας- αλλά κρυφά.

Ø  Αν είναι ΠΑΣΟΚ ούτε που συζητάν την υποστήριξή του, αποφεύγουν μάλιστα κάθε συζήτηση για το κόμμα.

Ø  Δεν λένε λέξη προγραμματική, θα τα λύσουν όλα μετά, όταν νικήσουν.

Ø  Το μόνο που καταγράφουν είναι «προσωπικά αιτήματα» που «θα ικανοποιήσουν μόλις εκλεγούν».

Ø  Οι περισσότεροι είναι ή ήταν μέλη Δημοτικού Συμβουλίου.  Ποτέ δεν εξηγούν γιατί δεν πρότειναν και δεν αγωνίστηκαν για πολλά που τώρα υπόσχονται (ύδρευση, άρδευση, δρόμοι κ.λπ.).

Ø  Τα δελτία τύπου είναι πανομοιότυπα: «παραβρέθηκε»,  «περιόδευσε» κ.λπ.  Καμία κουβέντα για συγκεκριμένα θέματα που αφορούν τον Δήμο τους.

Ø  Για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου το «μαρκάρισμα» και η πίεση για υποψήφιους ήταν ανελέητο.  Δεκάδες τηλέφωνα, άπειρες υποσχέσεις, επανειλημμένες  συναντήσεις για «καφέ», επηρεασμός μέσω γνωστών κ.λπ.

Ø  Νιώθουν νικητές και το δείχνουν συνέχεια.

Ø  Δυσκολεύονται να γράψουν κείμενα και να τα δημοσιεύσουν.  Αυτό θέλει μελέτη, προετοιμασία και χρόνο, που δεν έχουν.  Εξάλλου τα γραπτά μένουν και αυτό δεν τους αρέσει. 

Ø  Πληρώνουν αδρά για να φαίνεται οπουδήποτε η φατσούλα τους.

Ø  Όλα τα έξοδα είναι δικά τους: Γραφεία, τραπεζώματα, έντυπα κ.λπ. όλα τα πληρώνουν μόνο αυτοί.  Καμία συνδρομή από κανέναν.

Ø  Μιλούν κυρίως στο πρώτο ενικό.  Καμία φορά τους ξεφεύγει και κανένα «με τους συνεργάτες μου», «θα εργαστούμε» κ.λπ.

Ø  Παρίστανται στην αρχή αγωνιστικών εκδηλώσεων (πρωτομαγιά, Διόδια κ.λπ.)  Φωτογραφίζονται και φεύγουν γρήγορα όμως, γιατί φοβούνται το κράξιμο.

γ) Αν εκλεγούν

Ø  Θα ξαναγίνουν κομματικά στελέχη.

Ø  Θα περνούν ατέλειωτες ώρες με τους κολλητούς σε «συνεδριάεσις».

Ø  Θα ασχολούνται στο 70-90% του χρόνου τους για προσωπικές τακτοποιήσεις.

Ø  Θα είναι μονίμως ιδρωμένοι και κουρασμένοι από την «ένταση δουλειάς».

Ø  Θα παραπονιούνται συνέχεια για τα λίγα χρήματα, την έλλειψη υπαλλήλων και την ανεπάρκεια εξοπλισμού.

Ø  Θα μεταθέτουν την ευθύνη μη διεκπεραίωσης υποθέσεων σε «κακούς υπαλλήλους», που δεν μπορούν να τους διοικήσουν λόγω «συνδικαλισμού και δημοσιουπαλληλικής νοοτροπίας».

Ø  Δεν θα σημειώνουν ποτέ τίποτε.  Θα τα ξέρουν και θα τα θυμούνται όλα.

Ø  Θα δυσκολεύονται, (θα  βαριούνται δηλαδή) να διαβάσουν και να κατανοήσουν νόμους, κανονισμούς κ.λπ.  Αυτό θα το αναθέτουν σε «επιστημονικούς συνεργάτες».

Ø  Θα μιλούν τουλάχιστον στο μισό χρόνο συνεδριάσεων συμβουλίων.  Εναλλακτικά δεν θα παραβρίσκονται λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων. 

Ø  Θα πηγαίνουν συχνά – πυκνά στην Αθήνα για να «βρουν λεφτά», να «δουν φίλους υπουργούς» κ.λπ. 

Ø  Θα αποκτήσουν (αν δεν τους έχουν) την αυλή τους με κόλακες, εργολάβους, προμηθευτές και επιτήδειους. 

Τους ξέρουμε όλοι.  Είναι οι πολιτικάντηδες της παρακμής.  Είναι οι «Δήμαρχοι της διπλανής πόρτας».  Είναι αυτοί που πρέπει επειγόντως να τους στείλουμε στα σπίτια τους.