Η απάντηση του Brexit

                                             Του Αντώνη Νταγλιούδη

    Οι χώρες σήμερα πρέπει να προχωρούν σε συνεργασίες και συμφωνίες συνδέσεων ή να υψώνουν τοίχους μεταξύ τους;Οι οικονομικές συναλλαγές πρέπει να γίνονται σε καθεστώς πονηριάς,μαγκιάς και ανταγωνισμού(υποτιμίσεις νομίσματος,μείωση κόστους εργασίας,κατάργηση κανόνων ποιότητας,αύξηση δασμών ,κλπ)ή με θέσπιση μόνιμων κοινών κανόνων και ρυθμίσεων;Ανάδειξη του Έθνους, των θρησκειών και των Βασιλειάδων σε υπέρτατες αξίες ή πολιτική ενοποίηση κρατών με δημοκρατία ,ελεύθερη διακίνηση πολιτών υπηρεσιών και προϊόντων;Στους "Σόϊμπλε" της καθυστέρησης και του αυταρχισμού αντιδρούμε φεύγοντας και αφήνοντάς τους ανοικτό πεδίο δράσης ή ανατρέπουμε την πολιτική τους με εναλακτικές πλειοψηφικές προτάσεις;

     Σ΄αυτά τα ερωτήματα απάντησαν οι Βρετανοί προχθές.Σεβαστή η άποψή τους μέν, φοβική και μίζερη όμως.Γιατί σήμερα το κεντρικό ζήτημα του σύγχρονου πολιτισμού είναι η συνεργασία σε ισότιμη βάση των λαών και η εμπέδωση της λογικής της παγκόσμιας κοινότητας.Αυτό σημαίνει βήματα ανοίγματος συνόρων,αποδοχή της διαφορετικότητας των πολιτισμών ,των θρησκειών και των πολαπλών ιδιαιτεροτήτων των πολιτών.

   Οι συνεργασίες όμως για να είναι ουσιαστικές και αποδοτικές  πρέπει να έχουν θεσμική υπόσταση και μονιμότητα.Άρα θα διέπονται από κοινά αποδεκτούς  κανόνες και ρυθμίσεις.Η τήρησή τους θα ελέγχεται από όλους και άρα ο καθένας έχει λόγο για όλους και για όλα.Η λεγόμενη «Εθνική κυριαρχία» αποκτά το νόημα της τοπικής δημοκρατίας στις τελικές πολιτικές αποφάσεις και όχι της απαγόρευσης ελέγχου στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας.

    Η άλλη επιλογή είναι ο απομωνοτισμός που παράγει φόβο και μίσος ,που υψώνει τόιχους,που συντηρεί και διευρύνει πολέμους και καταστροφές.Ελπίζω το brexit λοιπόν να είναι μια πρόσκαιρη  στάση μόνο.Να μην σημαίνει τίποτα για το μέλλον του κόσμου.

                                                                       5-7-16