Στέλλα Κερασίδου: «Η αναρρίχηση είναι φυσική και μαθηματικά!»

Η Στέλλα Κερασίδου (πρώην πρωταθλήτρια αναρρίχησης, καθηγήτρια φυσικής αγωγής, μαθηματικός, προπονήτρια αναρρίχησης σήμερα και ιδιοκτήτρια του Κέντρου αναρρίχησης «Rock School Climbing Wall», Aυγουστίνου 2, στην Κατερίνη Πιερίας) αποκάλυψε την τέχνη του «κρημνοβατείν» ή «πετροβατείν» αποκλειστικά στο Metrosport.gr και στο δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, με περισσή τέχνη, είναι η αλήθεια, γιατί η θέα από ψηλά έχει πάντα άλλη χάρη…ακόμα και απ’ το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου το καλοκαίρι…

Toυ Νίκου Κολίτση (Metrosport.gr)

Πώς συμβαδίζει η αναρρίχηση με την Ελλάδα της θάλασσας, του βουνού και του ήλιου;

Όλη η Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, είναι βραχώδης και υπάρχουν οργανωμένα πεδία που μπορεί κάποιος να πάει να σκαρφαλώσει. Με τον καιρό που έχουμε στην Ελλάδα, μπορούμε να σκαρφαλώνουμε όλο το χρόνο. Έχει τύχει να σκαρφαλώνω στην Κρήτη Πρωτοχρονιά και μετά να πηγαίνουμε για μπάνιο. Δεν το συναντάς αυτό εύκολα σε πολλές χώρες.

Ποια είναι τα είδη της αναρρίχησης και ποιος είναι ο βαθμός επικινδυνότητας του αθλήματος;

Υπάρχουν διαφορετικά είδη αναρρίχησης, που διακρίνονται ουσιαστικά από τον τρόπο που ασφαλίζεσαι. Εξαρτάται τι κάνεις. Η επικινδυνότητα μπορεί να είναι από μηδαμινή -στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, μπορεί να είναι μεγαλύτερη- μέχρι μεγάλη. Υπάρχει το μπούλντερινγκ, η αναρρίχηση, δηλαδή, σε χαμηλά βράχια ή κλειστές πίστες, χωρίς τη χρήση σκοινιού αλλά με στρώματα από κάτω.

Η αθλητική αναρρίχηση (sport climbing), εσωτερική και εξωτερική, που γίνεται με τη χρήση σχοινιού και υπάρχουν μόνιμες ασφάλειες στο βράχο ή την πίστα. Τέλος, η παραδοσιακή αναρρίχηση (trad climbing) που είναι μόνο εξωτερική. Έχει να κάνει με μεγάλες διαδρομές, μένεις πολλές ώρες στα βράχια και η διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν μόνιμες ασφάλειες στα βράχια, αλλά τις βάζεις εσύ. Στην περίπτωση αυτή αυξάνεται η επικινδυνότητα παράλληλα με την κούραση.

Στην παραδοσιακή αναρρίχηση προκαλείς τα όρια του εαυτού σου και του μυαλού σου σε διαφορετικό επίπεδο. Το λάθος δε συγχωρείται. Στην αθλητική αναρρίχηση, προκαλείς τα όρια του σώματός σου. Ακόμα και να πέσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Στο καθένα κυνηγάς διαφορετική αδρεναλίνη.

Έχει η αναρρίχηση όριο ηλικίας;

Η αναρρίχηση δεν έχει όριο ηλικίας. Από την ηλικία των τριών ετών μπορείς να κάνεις αναρρίχηση και δε σταματάς ποτέ. Αντί να περπατήσω, να τρέξω ή να κολυμπήσω, θα πάω να σκαρφαλώσω. Αυτό είναι στην κουλτούρα πολλών ανθρώπων από διαφορετικά μέρη στην Ευρώπη. Είναι η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη γυμναστική, γιατί γυμνάζει όλο το σώμα και το μυαλό.

Πώς πείθεις μία κλασική Ελληνίδα μητέρα να κάνει το παιδί της αναρρίχηση από την ηλικία των τριών ετών;

Το πιο εύκολο είναι να το δείξεις και να το εξηγήσεις. Αυτό που μας φοβίζει είναι το άγνωστο. Όταν οι μητέρες δουν ότι τα παιδιά είναι ασφαλισμένα με το σκοινί και δεν υπάρχει κίνδυνος να πέσουν, όταν δουν ότι στα χαμηλά υπάρχει το στρώμα από κάτω και είναι σαν παιδική χαρά, σιγά σιγά θα νιώσουν ασφαλείς.

Μπορεί να λειτουργήσει η αναρρίχηση σε κλειστές πίστες ως αγχολυτικό απόδρασης από την καθημερινότητα των ανθρώπων και τα προβλήματά τους, κυρίως στις μεγάλες πόλεις;

Η άσκηση είναι αγχολυτική από μόνη της. Η αναρρίχηση άλλωστε εξασκεί και το μυαλό. Όταν σκαρφαλώνεις, πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σ’ αυτό που κάνεις. Άρα σίγουρα ξεφεύγεις από τα προβλήματα σου. Αντί να πας σ’ ένα γυμναστήριο, έρχεσαι σε μία πίστα αναρρίχησης και γυμνάζεσαι και καλύτερα.

Η Κάλυμνος είναι παγκόσμιος προορισμός αναρρίχησης. Εσύ πού επιλέγεις στον ελεύθερό σου χρόνο να σκαρφαλώνεις και ποιος είναι ο ιδανικός προορισμός στη νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα;

Υπάρχουν πεδία και περιοχές που αναπτύσσονται στην Ελλάδα. Το πού πας εξαρτάται από το χρόνο και την οικονομική σου δυνατότητα. Μπορούμε να πάμε στην Ημαθία, στις Σέρρες, που τα παιδιά εκεί έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά και έχουν οργανώσει πολλά πεδία, στον Όλυμπο, όπου υπάρχουν αρκετές  διαδρομές και ανοίγουμε και άλλες, στην Αγία Κόρη και την Πέτρα, στα Τέμπη και αλλού.

Γίνεται, επίσης, πολύ καλή δουλειά στην Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα στο Λεωνίδιο, αλλά γενικά όλη η περιφέρεια ενδείκνυται για πεδία. Πάντως και σε πολλά νησιά αρχίζουν ν’ ανοίγονται διαδρομές και πεδία, όπως στην Τήνο, για παράδειγμα και στην Ικαρία, όπου έχει βγει και αντίστοιχος οδηγός. Είναι σίγουρο ότι η αναρρίχηση μπορεί ν’ αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών όλο το χρόνο και στην Πιερία. Θεωρώ ότι είναι επιτακτική ανάγκη να βγει ένας χάρτης αναρριχητικών πεδίων για τον Όλυμπο και την Πιερία σε κάθε περίπτωση.

Αναρρίχηση και Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι καταλυτικό γεγονός η ενσωμάτωση του αθλήματος στην ερχόμενη Ολυμπιάδα;

Το 2020 η αναρρίχηση θα είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Eίμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Είμαι σίγουρη ότι αυτό θ’ απογειώσει το άθλημα. Υπάρχουν πλέον Έλληνες αθλητές αναρρίχησης υψηλών προσδοκιών, που μπορούν να πραγματοποιήσουν αξιοπρεπή εμφάνιση. Υπολειπόμαστε, βέβαια, ακόμα σε πολλά πράγματα, κυρίως υλικοτεχνικά, αλλά όπως φαίνεται, γίνονται προσπάθειες να βελτιωθούμε και με τη βοήθεια της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας-Αναρρίχησης.

H αναρρίχηση είναι άθλημα τεχνικής, δύναμης ή συνδυασμός των δύο; Ενδείκνυται περισσότερο για άνδρες ή για γυναίκες;

H αναρρίχηση και τα γκολφ θεωρούνται τα πιο τεχνικά αθλήματα. Δεν έχει καμία επαναλαμβανόμενη κίνηση. Φέρνει το σώμα σου σε διαφορετικές κάθε φορά καταστάσεις, με βάση τα «προβλήματα» που θέτουμε. Αλλάζοντας θέση στα πιασίματα της πίστας,  μπορείς να έχεις ατελείωτα «προβλήματα». Συνήθως οι γυναίκες στην αρχή είναι καλύτερες αναρριχήτριες από τους άνδρες και αυτό φαίνεται και στις μικρές ηλικίες.  Επειδή δεν έχουν τη δύναμη, σκαρφαλώνουν πιο τεχνικά και πιο εργονομικά. Οι άνδρες βασίζονται περισσότερο στη δύναμη τους απ’ ότι στην τεχνική. Οι γυναίκες έχουν, λοιπόν, να δουλέψουν τη δύναμή τους πιο πολύ και οι άνδρες την τεχνική τους.

Είναι δηλαδή ένα άθλημα και ένας εναλλακτικός τρόπος εκγύμνασης για όλους τους ανθρώπους και τα όριά τους;

Όλοι μπορούν να σκαρφαλώσουν. Υπάρχουν εύκολα, υπάρχουν δύσκολα και ο καθένας φτάνει στα όριά του. Θέλουμε να γίνουμε κάθε φορά καλύτεροι από τον εαυτό μας.

Τι σε απογοητεύει και τι σε ενθουσιάζει από την επαφή σου με την εκπαίδευση των παιδιών και των ενηλίκων;

Το να βλέπεις τα παιδιά να εξελίσσονται είναι εντυπωσιακό. Αντιλαμβάνεσαι ότι πολλές φορές το παιδί θα το βγάλει απ’ το σώμα του χωρίς να το σκεφτεί. Θα καταλάβει μόνο του πώς πρέπει να κινηθεί. Ως προς τους ενήλικες, υπάρχουν αυτοί που θέλουν ν’ ακούσουν και ορισμένοι, λιγότεροι είναι η αλήθεια, που νομίζουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους. Χρειάζεται υπομονή. Το μυαλό τότε θ’ ακολουθήσει το σώμα.

Φοβάσαι ότι μπορεί κάποια στιγμή να γίνει μόδα στην Ελλάδα, όπως πολλά extreme sports;

Έχω περάσει από πολλά αθλήματα. Από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα μ’ αυτό το άθλημα, γνώρισα ανθρώπους υγιείς απ’ όλες τις απόψεις και γι’ αυτό έμεινα. Ακόμα και στους αγώνες, δεν υπήρχε ανταγωνισμός αλλά συναγωνισμός. Αυτό το βλέπεις και σήμερα και στα βράχια και στις πίστες. Ό, τι το αγγίζει το χρήμα πάντως και η μεγάλη δημοσιότητα, χάνει, γιατί θα μπουν και άνθρωποι που δεν έχουν τα ίδια κίνητρα. Aισιοδοξώ ότι δε θα γίνει μόδα, τουλάχιστον το κομμάτι που αφορά στα βράχια και στην επαφή με τη φύση, που δεν μπορεί να αλλοιώσει αυτή τη σχέση με τους ανθρώπους που την αγαπούν.

Θα μπορούσε η αναρρίχηση να λειτουργήσει παιδαγωγικά και ν’ αποτελέσει μέρος της φυσικής αγωγής στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα;

Στο εξωτερικό υπάρχουν πίστες στα σχολεία. Αυτό θα ήταν ευχής έργον να συμβεί και στο ελληνικό σχολείο. Hαναρρίχηση έχει να κάνει με μαθηματικά και φυσική. Προσπαθείς να βρεις το βέλτιστο τρόπο να λύσεις ένα πρόβλημα. Η αναρρίχηση υπόκειται στους νόμους της φύσης, είναι συνισταμένη δυνάμεων, ροπές, είναι φυσικά και μαθηματικά. Πολλές φορές εξηγώ τις κινήσεις με όρους μαθηματικών και φυσικής. Η αναρρίχηση βοηθάει πολύ και στα παιδιά που εμφανίζουν διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητας. Έχω δουλέψει και με παιδιά με προβλήματα όρασης. Σκαρφαλώνουν κανονικά και είναι απίστευτο να το βλέπεις και να το ζεις. Την πρώτη φορά ήταν μία εμπειρία ζωής.