«Η Πιερία κατά την Τουρκοκρατία & την Επανάσταση του 1821» είναι το θέμα που αναπτύξουν διαδικτυακά την Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021 στίς 21:00 στα πλαίσια του αφιερώματος της Σχολής Γονέων - Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση η Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας κ. Σοφία Μαυρίδου, ο Δάσκαλος & Ιστορικός Ερευνητής κ. Νικόλαος Σαιδές και ο Δάσκαλος & π. Διεθυντής Αβάθμιας Εκπαίδευσής Πιερίας κ. Κωνσταντίνος Αρβανίτης.
Οι προσκεκλημένοι ομιλητές της Σχολής Γονέων Κατερίνης θα «ξετυλίξουν» τις προσπάθειες των Ελλήνων για την πολυπόθητη Ελευθερία από την Άλωση και μετά. Συγκεκριμένα, μετά την εισβολή των Οθωμανών στην Ευρώπη το 1354, την κατάκτηση κατόπιν της Θράκης και την μετατροπή της βυζαντινής Αδριανούπολης σε πρωτεύουσα των ευρωπαϊκών κατακτήσεών τους, σειρά είχε η κατάληψη των εδαφών της εύφορης Μακεδονίας μας. Έτσι, η Πιερία κατακτάται το 1385, η Θες/νίκη το 1431 και η πολυπόθητη γι’ αυτούς Κωνσταντινούπολη το 1453. Τότε –κατά την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ) αρχίζει η μακρόχρονη και σκοτεινή νύχτα για ολόκληρο το χριστιανικό ελληνισμό, που διήρκεσε για μεν τη Νότια Ελλάδα πάνω από 400 χρόνια για δε τον βόρειο ελληνισμό (Μακεδονία, Ήπειρος, Θράκη) πάνω από πέντε αιώνες.
Για τον υπόδουλο χριστιανικό ελληνισμό οι επιπτώσεις της σκληρής οθωμανικής κυριαρχίας υπήρξαν πολλές και καταλυτικές. Χρειάστηκαν αιώνες υπομονής, αμέτρητων αγώνων και θυσιών για να βγουν οι πρόγονοί μας απ’ αυτό το σκοτάδι της οθωμανικής νύχτας σιγά-σιγά στο ξέφωτο της ελευθερίας, φυσικής και πνευματικής και να χύσουν ποτάμι το αίμα τους γενεές και γενεές, για ν’ αποκτήσουν επιτέλους το 1830 την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους.
Η εξέγερση στον Όλυμπο και τα Πιέρια δεν πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα με τις περιοχές της Νότιας Ελλάδας. Κι αυτό γιατί υπήρξε έλλειψη σοβαρής οργάνωσης του Αγώνα και καθυστέρησε αρκετά η προμήθεια των απαραίτητων πολεμοφοδίων. Όταν ο Εμμανουήλ Παπάς έφτασε στη Χαλκιδική, όλοι οι Ολύμπιοι περί τα τέλη Μαΐου του 1821 συνήλθαν μυστικά στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο για ν’ αποφασίσουν τις επόμενες επαναστατικές κινήσεις τους…
Εκεί αποφασίστηκε ομόφωνα να σταλεί βοήθεια στην Κασσάνδρα και στο Άγιο Όρος. Πράγματι ο Εμμανουήλ Παπάς ενισχύθηκε από τον Διαμαντή Νικολάου, που είχε και το γενικό πρόσταγμα του αγώνα στην περιοχή μας, με τρεις συνολικά αποστολές πολεμιστών που συνολικά ο αριθμός τους έφτασε τους 600. Κατά την τρίτη δε αποστολή, περί τα τέλη Ιουλίου 1821, μετέβη εκεί και ο ίδιος ο Διαμαντής και συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις στις Πόρτες. Λίγο αργότερα όμως επέστρεψε και πάλι στα Πιέρια για να συντονίσει τον αγώνα.
Για τον υπόδουλο χριστιανικό ελληνισμό οι επιπτώσεις της σκληρής οθωμανικής κυριαρχίας υπήρξαν πολλές και καταλυτικές. Χρειάστηκαν αιώνες υπομονής, αμέτρητων αγώνων και θυσιών για να βγουν οι πρόγονοί μας απ’ αυτό το σκοτάδι της οθωμανικής νύχτας σιγά-σιγά στο ξέφωτο της ελευθερίας, φυσικής και πνευματικής και να χύσουν ποτάμι το αίμα τους γενεές και γενεές, για ν’ αποκτήσουν επιτέλους το 1830 την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους.
Η εξέγερση στον Όλυμπο και τα Πιέρια δεν πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα με τις περιοχές της Νότιας Ελλάδας. Κι αυτό γιατί υπήρξε έλλειψη σοβαρής οργάνωσης του Αγώνα και καθυστέρησε αρκετά η προμήθεια των απαραίτητων πολεμοφοδίων. Όταν ο Εμμανουήλ Παπάς έφτασε στη Χαλκιδική, όλοι οι Ολύμπιοι περί τα τέλη Μαΐου του 1821 συνήλθαν μυστικά στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο για ν’ αποφασίσουν τις επόμενες επαναστατικές κινήσεις τους…
Εκεί αποφασίστηκε ομόφωνα να σταλεί βοήθεια στην Κασσάνδρα και στο Άγιο Όρος. Πράγματι ο Εμμανουήλ Παπάς ενισχύθηκε από τον Διαμαντή Νικολάου, που είχε και το γενικό πρόσταγμα του αγώνα στην περιοχή μας, με τρεις συνολικά αποστολές πολεμιστών που συνολικά ο αριθμός τους έφτασε τους 600. Κατά την τρίτη δε αποστολή, περί τα τέλη Ιουλίου 1821, μετέβη εκεί και ο ίδιος ο Διαμαντής και συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις στις Πόρτες. Λίγο αργότερα όμως επέστρεψε και πάλι στα Πιέρια για να συντονίσει τον αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου