Η εμφάνιση της νεαρής ιστιοπλόου- για την οποία η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε στην Εισαγγελία καταθέτοντας ότι βιάστηκε από τον προπονητή όταν ήταν 11 ετών- πυροδοτεί εξελίξεις στην υπόθεση των σεξουαλικών κακοποιήσεων στον χώρο του αθλητισμού, τη στιγμή που η ίδια η Μπεκατώρου ξεκίνησε έναν κύκλο τηλεοπτικών συνεντεύξεων, προκειμένου να δώσει απαντήσεις σχετικά με το γιατί καθυστέρησε 23 χρόνια να... καταγγείλει δημόσια για την φρικτή εμπειρία της.
Ανώνυμη συνέντευξη, με αλλοιωμένη φωνή
Η νεαρή, η οποία φέρεται ότι βιάστηκε από τον προπονητή της όταν ήταν μόλις 11 χρόνων – ένα αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα, το οποίο δεν έχει παραγραφεί – μίλησε με την προΰπόθεση της ανωνυμίας και με αλλοιωμένη φωνή , στο τηλεοπτικό κανάλι Open, για να δηλώσει ότι επρόκειτο για έναν βιασμό με όλη την σημασία της λέξης, για τον οποίο δεν κατάφερε να μιλήσει στους γονείς της , παρά μετά από τρία χρόνια, επειδή δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση, λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Ανέφερε δε, ότι όταν οι γονείς της απευθύνθηκαν στην ΕΛ.ΑΣ, ο μεν προπονητής «έφυγε νύκτα», αλλά ο Όμιλος της μικρής επαρχιακής πόλης στον οποίον ήταν μέλος, ουσιαστικά «έθαψε» την υπόθεση, που δεν έφτασε καν στην Ομοσπονδία της ιστιοπλοΐας.
Η γυναίκα αυτή, η οποία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του καναλιού είναι σήμερα 21 ετών, φοιτήτρια, μέλος των εθνικών ομάδων ιστιοπλοΐας και με «παγκόσμιες διακρίσεις» στις νεανικές κατηγορίες του αθλήματος, ανέφερε στην συνέντευξή της ότι ήλθε σε επαφή με την Σοφία Μπεκατώρου μετά από τις δικές της μαρτυρίες για αυτά που υπέστη – πράγμα που σημαίνει ότι οι δύο αθλήτριες είναι σε κοινή γραμμή και η ίδια είναι διατεθειμένη να μιλήσει στην εισαγγελία, η οποία θα την καλέσει να καταθέσει για τα όσα υπέστη.
Η ψυχολόγος της Εθνικής Ομάδας
Την ίδια στιγμή, η ψυχολόγος της εθνικής ομάδας ιστιοπλοΐας, μίλησε για την τραυματική εμπειρία της Σοφίας Μπεκατώρου και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην Ολυμπιακή προετοιμασία – για τα οποία η ιστιοπλόος δεν είχε ανοίξει την ψυχή της εκείνη την περίοδο, κάνοντας λόγο για «αυτοκαταστοφικές συμπεριφορές», σχετικά με τις οποίες , όπως ανέφερε, τώρα μπορεί να κατανοήσει, αφού γνωρίζει πια τις καταγγελίες της για το παρελθόν.
Υπενθυμίζεται ότι η Σοφία Μπεκατώρου ζήτησε να αποδεσμευτεί από την δικηγορική συμπαρλασταση του γραφείου του Νίκου Κωνσταντόπουλου, δηλώνοντας ότι θα επιχειρούσε μία κοινή νομική υποστήριξη για όλες τις αθλήτριες που θα είχαν να κάνουν καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης ή παρενόχλησης. Η δημόσια παρέμβαση της νεαρής ιστιοπλόου δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι επί θύραις.
Η επιστολή – κόλαφος των Ολυμπιονικών
H ίδια η Σοφία Μπεκατώρου,ήταν μία από τους συνολικά 8 Ολυμπιονίκες που απευθύνθηκε με επιστολή στην Διεθνή Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας, ζητώντας αλλαγή Διοίκησης και εκλογές για μία νέα Διοίκηση. Όπως είναι γνωστό, η ιστιοπλοΐα στην χώρα μας διοικείται τις τελευταίες δεκαετίες από τα ίδια πάνω – κάτω πρόσωπα, ενώ και η πρώτη επίσημη αντίδραση μετά από τις αρχικές καταγγελίες της Μπεκατώρου, έκανε λόγο για «δυσάρεστο περιστατικό».
Το μοιράστηκα με τον σύντροφό μου
Συνέντευξη στο Mega για την τραγική εμπειρία του βιασμού από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας και τον τρόπο με τον οποίο το διαχειρίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, έδωσε η Σοφία Μπεκατώρου.
Η Ολυμπιονίκης της Ιστιοπλοΐας είπε πως «Το μοιράστηκα για πρώτη φορά το 1998 με τον τότε σύντροφό μου, ήθελε να αντιδράσει να πάει να τσακωθεί με τον δράστη, αλλά δεν τον άφησα. Ήταν κι αυτός αθλητής. Σκεφτόμουν πως εφόσον αυτοί είχαν τόση κυριαρχία πάνω μας, ένιωθα ανήμπορη, σαν ένα πιόνι που δεν παίζω το παιχνίδι, αλλά το κάνουν άλλοι. Ήμουν φοβισμένη».
«Η πρώτη αποστολή για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνευ ήταν το 1998 στην Ισπανία. Ηταν η πρώτη φορά που ερχόταν μαζί μας ένας παράγοντας.
Επειδή μέχρι τότε είχαμε πόλεμο με την Ομοσπονδία. Υπήρχαν παράγοντες οι οποίοι μας είχαν εκφοβίσει. Σε διάφορες συναντήσεις με την Ομοσπονδία μου είχαν επιτεθεί, μου έλεγαν ότι είμαι ένα τίποτα, ότι δεν θα φέρω καμία διάκριση. Εγώ συνέχιζα με την Αιμιλία την δουλειά μας και προσπαθούσαμε να φέρουμε μια καλή επίδοση.
Ενας εκ των παραγόντων της Ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε στρέψει όλες μας τις ελπίδες γιατί θεωρούσαμε ότι μπορούσε να προασπίσει τα δικά μας τα δικαιώματα γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε στην Ομοσπονδία έπρεπε να διαπραγματευθούμε για πράγματα που είχαμε δικαίωμα να πάρουμε. Να πάμε κάποια ταξίδια να εκπροσωπήσουμε την χώρα μας, να έχουμε χρήματα για αυτές τις αποστολές και φυσικά να έχουμε και κάποια υλικά.
Μέχρι τότε νομίζαμε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Ήταν ο μοναδικός που δεν ήταν κακοπροαίρετος. Όταν είχαμε κάποια προβλήματα με την Αιμιλία μιλάγαμε περισσότερο μαζί του γιατί αυτός μιλούσε στον πρόεδρο και λυνόντουσαν. Όταν μάθαμε ότι θα ήταν μαζί μας σε εκείνη την αποστολή ανακουφιστήκαμε όλοι. Η πρόκριση δεν πήγε όπως την περιμέναμε, αλλά και τα δύο σκάφη καταλάβαμε την πέμπτη θέση και έτσι πετύχαμε την πρόκριση. Για εμένα θα ήταν η πρώτη φορά σε Ολυμπιάδα και ήμουν η πιο μικρή της ομάδας.
Την τελευταία μέρα αποφασίσαμε να βγούμε έξω να γιορτάσαμε όλοι μαζί. Στο τέλος επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ανά δύο. Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταυταίοι και μιλάγαμε.
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο κάποια στιγμή γύρισε και με φίλησε. Πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν μπορούσα να καταλάβω από που ξεκίναγε αυτή η συμπεριφορά. Δεν ήξερα τι να κάνω. απομακρύνθηκα από κοντά του. Ο ένας στο ένα ξενοδοχείο και ο ένας στο άλλο.
Στο ασανσέρ, εγώ έμενα σε πιο πάνω όροφο, όταν σταματήσαμε στο δικό του μου είπε να πάω στο δωμάτιο του. Του είπα ότι δεν υπάρχει λόγος. Ήμουν πολύ διστακτική και μου είπε ‘έλα, φοβάσαι;’. Με έπιασε το παράπονο. Δεν ήμουν κανένα κοριτσάκι που δεν είχε προσωπικότητα, θεωρούσα ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε κάθε δυσκολία.
Στην αρχή μιλούσαμε για τους αγώνες. Μετά με πλησίαζε περισσότερο. Εγώ άρχισα να αμύνομαι. Προσπάθησε να με πείσει. Άρχισε να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι. Του λέω ‘δεν θέλω’, μου λέει ‘έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα’. Προσπάθησα να του δείξω με τον τρόπο μου ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, ότι δεν υπάρχει συναίνεση. Προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Κάποια στιγμή έτσι όπως ήταν πάνω μου του λέω ‘δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνεις ότι σου λέω δεν θέλω’. Εκείνος συνέχισε. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον σπάσω στο ξύλο, μετά σκέφτηκα ότι είχε πολύ μεγάλη θέση στην Ομοσπονδία και εκείνη την ώρα δεν ήταν κανένας για να δει. Όλοι θα έλεγαν ‘γιατί γύρισες μαζί του πίσω;’.
Όταν τελείωσε, συνειδητοποίησα πως με είχε βιάσει. Ό,τι και αν του είπα αυτός δεν σταμάτησε. Όπως και να του είπα ότι δεν επιθυμώ αυτή την συνεύρεση δεν το άκουσε. Και τελικά είχα γίνει θύμα. Όταν σηκώθηκε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου, η συναθλήτρια μου κοιμόταν. Έκανα μπάνιο, ένιωθα τόσο βρώμικη. Ήθελα να βγάλω τη σάρκα από πάνω. Ένιωθα ντροπιασμένη και πολύ θυμωμένη που δεν είχα αντιδράσει, που δεν τον είχα σπρώξει με όλη μου τη δύναμη. Είχε όμως γίνει».
«Ο παράγοντας αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί μου, ήθελε να με συναντήσει. Είχε συνειδητοποιήσει ότι ίσως να μίλαγα. Δεν ήθελα να τον συναντήσω, δεν τον εμπιστευόμουν. Θα μιλούσαμε σε δημόσιο χώρο. Συναντηθήκαμε στη Γλυφάδα, έξω από τα Αστέρια. Προσπαθούσε να δει πώς το έχω πάρει, πώς θα αντιδράσω. Το πρώτο που τον ρώτησα ήταν, πώς μπόρεσες να εκμεταλλευτείς την εμπιστοσύνη μου. Ήσουν σαν πατέρας μου, φαντάζεσαι να το έκανε κάποιιος στο παιδί σου; Το είχε συνειδητοποιήσει και προσπαθούσε να με φέρει σε ένα σημείο να μην αντιδρώ. Δέχτηκε να μην με ξαναπλησιάσει, δεν ξαναμιλήσαμε γα το θέμα».
«Τη στιγμή του βιασμού έχασα όση εκτίμηση είχα στον εαυτό μου»
«Συναντηθήκαμε πολλές φορές, σε διάφορες περιστάσεις, ήταν υπεύθυνος εθνικών ομάδων. Ωστόσο άλλαξε η στάση μου και η ζωή μου. Τη στιγμή του βιασμού στην Ισπανία, έχασα όση εκτίμηση είχα για τον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να με συγχωρέσω που δεν αντέδρασα, που δεν τον χτύπησα».
«'Η θα μίλαγα κάποια στιγμή και θα ελευθέρωνα την ψυχή μου ή θα έχανα τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να φύγω από την ιστοιοπλοΐα, είναι η ζωή μου. Γι' αυτό το έθαψα βαθιά μέσα μου το περιστατικό. Στην πορεία διάφορα συμβάντα, το έφεραν ξανά στην επιφάνεια. Ο θυμός γινόταν μεγαλύτερος, ερχόταν στον ύπνο μου. Έπρεπε να ελέγξω τον εαυτό μου»
«Μας σαμποτάρανε, έστηναν αγώνες...»
«Όταν πέρασε αυτό κι άρχισε να αλλάζει η συμπεριφορά μου απέναντί του, εκείνος γινόταν πιο επιθετικός. Με απαξίωνε. Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, δεν είχαμε καμία βοήθεια, μας έλεγαν για νέους αθλητές που έρχονται. Μας σαμποτάρανε, υπήρχαν στημένοι αγώνες και είχα κάνει καταγγελίες. Πότε δεν δικαιώθηκα. Εξαφανίζονταν επιτροπές, εξαφανίζονταν χαρτιά. Όλοι στην Ομοσπονδία ήταν μια κλίκα και δεν θα βγάζαμε άκρη. Έτσι, επικεντρώθηκα στο αγωνιστικό, με απόσταση από την Ομοσπονδία».
«Δεν ήμουν παντρεμένη τότε. Το 2005 το συζήτησα με τον πρώην άντρα μου, τον Αντρέα Κοσματόπουλο. Όταν άκουσε για τον βιασμό, δεν το πίστευε, έμεινε έκπληκτος. Όταν του το είπα, τα συναισθηματά του έβγαλαν δυσφορία, Με ρωτούσε γιατί δεν το ανέφερα αμέσως κι αν υπήρχε κάποιος μάρτυρας. Ένιωθα εγκλωβισμένη και θυμωμένη. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να σε βιάζει και να μην σε πιστεύει κανένας. Αισθανόμουν φόβο και αγανάκτηση και το έθαψα πάλι».
«Στα χρόνια που περνούσαν, το είπα σε φίλους, συναθλητές, στην ψυχολόγο μου και ωρίμασε περισσότερο μέσα μου η ιδέα να το βγάλω προς τα έξω».
«Την έπεφτε και σε 15χρονα»
«Πέρασε λίγος καιρός και παρακολούθησα μια συζήτηση που έγινε από το Ίδρυμα Ωνάση για τον εκφοβισμό, την κακοποίηση και τον σεξισμό. Ξαναθυμήθηκα την περίπτωσή μου όταν τυχαία κάποιος γονέας, με ρώτησε αν ξέρω τον τάδε (τον παράγοντα), και του είπα «δυστυχώς ναι». Μου απάντησε πως αυτός την πέφτει σε 15χρονα. Ήταν απίστευτο, μπορούσε να κακοποιεί κι άλλα παιδιά. Σκέφτηκα πως νομικά είχα κάνει αυτό που έπρεπε, αλλά ηθικά αυτός κυκλοφορούσε ελεύθερος».
«Έγραψα μετά ένα σχόλιο στο ίντερνετ για τον βιασμό μου. Δεν έγινε κάτι, μέχρι που κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο από το Marie Claire για να δώσω τη συνέντευξη. Δεν ήθελα να ταυτίσω αυτό το δραματικό γεγονός με τις επικείμενες εκλογές στην Ομοσπονδία. Ο λόγος, όμως, που βγήκα να το πω τώρα, είναι πως τώρα μπορώ να το διαχειριστώ, να μιλήσω με τα παιδιά μου, να πω σε άλλους ανθρώπους να μην φοβούνται. Θέλω να βοηθήσω να μπει όριο. Δεν μπλέκουμε το φλερτ με τον βιασμό. Άλλο ο έρωτας, άλλο το να μην θέλεις κάτι και να στο επιβάλλουν, να καταχράζονται την εξουσία που έχουν και να μην μπορείς να αντιδράσεις».
Οι αποκαλύψεις της αθλήτριας που κατονόμασε η Μπεκατώρου
«Ηταν πάρα πολύ δύσκολο. Απλά, δεν ήθελα να το περάσει και η οικογένειά μου τότε», λέει για πρώτη φορά η 11χρονη – εκείνη την εποχή - αθλήτρια ιστιοπλοΐας στο OPEN TV. Πριν από περίπου δέκα χρόνια, η συγκεκριμένη αθλήτρια, μόλις 11 ετών τότε, υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από τον τότε προπονητή της. Το αδίκημα στη δική της περίπτωση δεν έχει παραγραφεί και γι' αυτό θα κληθεί άμεσα να καταθέσει. «Επικοινώνησα με τη Σοφία, στέλνοντάς της ένα μήνυμα υποστήριξης, όπως θα έχει λάβει πολλά άλλα. Δεν είχα πρόθεση να μιλήσω στην αρχή και της έστειλα ένα μήνυμα, της είπα κάποια πράγματα. Της είπα απ' έξω απ' έξω τι μου έχει συμβεί και έτσι ήρθαμε σε επικοινωνία», λέει για πρώτη φορά η αθλήτρια.
Η εντεκάχρονη τότε αθλήτρια της Ιστιοπλοΐας δεν το εκμυστηρεύτηκε ούτε στους γονείς της. Παιδί, μόλις 11 ετών, δεν ήξερε πώς να το χειριστεί. «Βιασμός με όλο το νόημα. Πέρασαν τρία χρόνια για να το πω στους δικούς μου ανθρώπους. Ημουν 14 όταν το είπα, ναι, και δεν άντεχα άλλο και έπρεπε κάπως να βρω το θάρρος να το πω στους γονείς μου. Μόλις το έμαθαν οι γονείς μου πήγαν κατευθείαν στην Αστυνομία. Εφυγε βράδυ ο προπονητής», αναφέρει.
Η 20χρονη είναι σήμερα μέλος της Εθνικής Ιστιοπλοϊκής Ομάδας με παγκόσμιες διακρίσεις αλλά και φοιτήτρια. Ολο αυτό το διάστημα ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά. «Είχαμε πάει, είχαμε ζητήσει περιοριστικά μέτρα. Επρεπε ή να διαφυλάξουν εμένα οι γονείς μου ή να γίνει ένας διασυρμός σε ένα ολόκληρο χωριό, που θα ήταν πάρα πολύ βαρύ για εμένα, 11 χρόνων. Οπότε αποφασίσαμε να μην το κινήσουμε νομικά, πέρα από το να απευθυνθούμε στο συμβούλιο τότε του Ομίλου, οι οποίοι απλά έθαψαν το θέμα, οι οποίοι απλά κοίταξαν να με διασύρουν σε ένα ολόκληρο χωριό», είπε ακόμη.
H 20χρονη σήμερα αθλήτρια της Ιστιοπλοΐας καταγγέλλει πως δέχθηκε πόλεμο ακόμη και από τον Ναυτικό Ομιλο, στον οποίο άνηκε τότε. «Συνέχισα στον όμιλο, μετά άλλαξε ο προπονητής, άλλαξα κι εγώ κατηγορία και συνέχισα και τότε ήταν που απέκτησα τις περισσότερες διακρίσεις. Μετά που έφυγε αυτός ο άνθρωπος, άνθρωπος τέλος πάντων. Δεν έφτασε ποτέ στην Ομοσπονδία το θέμα, δεν το πήγε ο Ομιλος καν εκεί. Αυτοί που το κάλυψαν στην ουσία είναι ηθικοί αυτουργοί, αυτοί του Ομίλου».
«Τώρα που έφτασα σε μία ηλικία που μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και πιο πολύ για την οικογένειά μου, δεν δέχομαι κάποια πράγματα και γι' αυτό κάποια πράγματα πρέπει να βγουν στο φως και να αποκατασταθεί όλη η υπόθεση», τονίζει η νεαρή κοπέλα...
protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου