H τελική πρόταση της ΝΔ στην Επιτροπή Αναθεώρησης του συντάγματος για τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να μην δείχνει ποιος θα είναι ο επόμενος ένοικος της Ηρώδου Αττικού, δίνει όμως κάποιες καθαρές παραμέτρους για τις προθέσεις των νυν ενοίκων του Μαξίμου: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προτιμούσε μεν μια υποψηφιότητα που θα συγκέντρωνε διακομματική στήριξη αλλά – ένεκα και των «βυζαντινών» εσωκομματικών συσχετισμών – θέλει να έχει και όλες τις επιλογές ανοιχτές.
Η πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας προβλέπει ότι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα γίνονται τέσσερις διαδοχικές ψηφοφορίες από τη Βουλή. Η πρώτη και η δεύτερη θα απαιτούν την θετική ψήφο 200 βουλευτών, η τρίτη την υπερψήφιση του υποψηφίου από 180 βουλευτές, η τέταρτη από 151, και σε περίπτωση που αποβούν όλες άκαρπες, ο Πρόεδρος θα εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία.
Είναι ένα μοντέλο στο οποίο τόσο η τέταρτη ψηφοφορία των «151», όσο και η τελική ανάδειξη προέδρου με σχετική πλειοψηφία περιγράφονται από κυβερνητικά στελέχη ως η «έσχατη λύση». Δεδομένου ότι τα ίδια στελέχη επιμένουν πως τούτο αποτελεί και θέση και άποψη του ίδιου του πρωθυπουργού, το πρώτο και οφθαλμοφανές συμπέρασμα είναι πως αποκλείονται εκ προοιμίου υποψηφιότητες που τελούν μεν… εν κυκλοφορία εδώ και μήνες αλλά δεν έχουν καμία τύχη διακομματικής στήριξης – ήτοι διχαστικές υποψηφιότητες τύπου Αντώνη Σαμαρά ή Ευάγγελου Βενιζέλου.
Στην πραγματικότητα άλλωστε, εάν ο πρωθυπουργός θέλει όντως συναινετική εκλογή Προέδρου διαθέτει μόνον δύο επιλογές συμμαχιών – είτε την συμμαχία με το ΚΙΝΑΛ, είτε την συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Νικολ Λειβαδάρη, πατήστε ΕΔΩ...
Η πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας προβλέπει ότι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα γίνονται τέσσερις διαδοχικές ψηφοφορίες από τη Βουλή. Η πρώτη και η δεύτερη θα απαιτούν την θετική ψήφο 200 βουλευτών, η τρίτη την υπερψήφιση του υποψηφίου από 180 βουλευτές, η τέταρτη από 151, και σε περίπτωση που αποβούν όλες άκαρπες, ο Πρόεδρος θα εκλέγεται με σχετική πλειοψηφία.
Είναι ένα μοντέλο στο οποίο τόσο η τέταρτη ψηφοφορία των «151», όσο και η τελική ανάδειξη προέδρου με σχετική πλειοψηφία περιγράφονται από κυβερνητικά στελέχη ως η «έσχατη λύση». Δεδομένου ότι τα ίδια στελέχη επιμένουν πως τούτο αποτελεί και θέση και άποψη του ίδιου του πρωθυπουργού, το πρώτο και οφθαλμοφανές συμπέρασμα είναι πως αποκλείονται εκ προοιμίου υποψηφιότητες που τελούν μεν… εν κυκλοφορία εδώ και μήνες αλλά δεν έχουν καμία τύχη διακομματικής στήριξης – ήτοι διχαστικές υποψηφιότητες τύπου Αντώνη Σαμαρά ή Ευάγγελου Βενιζέλου.
Στην πραγματικότητα άλλωστε, εάν ο πρωθυπουργός θέλει όντως συναινετική εκλογή Προέδρου διαθέτει μόνον δύο επιλογές συμμαχιών – είτε την συμμαχία με το ΚΙΝΑΛ, είτε την συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Νικολ Λειβαδάρη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου