Τον τελευταίο καιρό
διακρίνει κανείς μια νευρικότητα στη ΣΥΡΙΖΑϊκή Αριστερά καθώς ο κόσμος άρχισε
να αντιδρά όχι μόνον υπογείως αλλά να διαδηλώνει και να εξωτερικεύει τα
αισθήματά του. Μετά μάλιστα τις μυστικές και στο σκοτάδι διεξαχθείσες
συνομιλίες και κυρίως την προσβλητική για τον μέσο Έλληνα συμφωνία, οι αντιδράσεις
εντείνονται καθώς ο κόσμος φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει μέσα του πως άλλο είναι
τα μνημόνια και άλλο να απεμπολείς κομμάτι του εαυτού σου, της ψυχής σου.
Και όταν ακούει τον
Πρωθυπουργό να λέει ότι δεν θα πρέπει να ταπεινωθούν οι γείτονες αλλά αδιαφορεί
για το εάν ταπεινώνει τους Έλληνες, εκεί ο Έλληνας ξεσπάει. Και το ξέσπασμα
αυτό γίνεται οργή όταν όλοι οι αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούν εκείνους τους
ανθρώπους που διαδηλώνουν για την πατρίδα τους ότι είναι πατριδοκάπηλοι,
«Εθνικιστές», κλπ., δίνοντας βέβαια στην τελευταία τη λέξη ένα
αρνητικό πρόσημο. Ο κόσμος για τον λόγο αυτό διαδηλώνει και φαίνεται ότι θα
διαδηλώνει για πολύ ακόμα. Αυτό κάνει τους ΣΥΡΙΖΑίους να απορούν σαν να άκουσαν
για πρώτη φορά τη λέξη συλλαλητήριο. Και βλέπουν στα συλλαλητήρια αυτά να
χρησιμοποιούνται μέθοδοι και «δρώμενα» (σφυρίχτρες, τύμπανα, μηχανές, ομοιώματα
πολιτικών κλπ) που τα εισήγαγαν αυτοί από το εξωτερικό όταν έβριζαν τους πάντες
για τα πάντα τότε…. Και αυτό τους στενοχωρεί σαν να τους παίρνουν το ψωμί από
το στόμα.
Το πιο σημαντικό είναι
ότι αυτός ο κόσμος εκδηλώνει συναισθήματα ειρηνικά, δεν σπάζει στην πορεία
βιτρίνες, δεν καίει αυτοκίνητα… Και αυτό τους κάνει να χάνουν την ψυχραιμία
τους. Έτσι, όλοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι, «εν χορώ», τιτιβίζουν τις ατάκες και τα
επιχειρήματα του Πρωθυπουργού για δήθεν δεξιό παρακράτος, για
συμμαχία και ποδηγέτηση των αντιδράσεων από το κόμμα της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης, επιστρέφουν ξανά στο μακρινό 1965, θυμούνται την «αποστασία»
κλπ. Από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο παράγοντα, ιδιαίτερα του παλιού
ΣΥΡΙΖΑ, είτε ατομικά είτε στο όνομα κάποιων συλλογικοτήτων, αυτό το διάστημα
έβγαλαν τα φτυάρια…
Τώρα μπορεί να
καταλάβει κανείς πόσο βαθιά αντιδημοκράτες και αυταρχικοί γίνονται οι
κομμουνιστογενείς αριστεροί όταν αισθάνονται ότι αποτυγχάνουν και απειλούνται
με αυτοεξευτελισμό.. Όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να κυβερνήσουν αλλά να μην
κάνουν τίποτα απολύτως από εκείνα που λαϊκίζοντας απροσχημάτιστα έταζαν. Και
όχι μόνον αθέτησαν τις υποσχέσεις τους αλλά χρησιμοποίησαν τους ίδιους τρόπους
(εφαρμόζοντας μνημόνια και μάλιστα αχρείαστα), το ίδιο περιβάλλον (Ευρωπαϊκή
Ένωση) τα ίδια φυσικά πρόσωπα (Μέρκελ, Ολάντ -Πως τον είχαν πει; ΟλαντΑντρέου;-
χρησιμοποίησαν τις αγορές παρότι έλεγαν ότι «εμείς θα παίζουμε
τη λύρα και οι αγορές θα χορεύουν» κλπ, προκειμένου, όπως λένε, να
σώσουν τη χώρα.. μετά το «ηρωικό» α΄ εξάμηνο του 2015 και το τραγικό
δημοψήφισμα. Πού έφτυσαν και δεν έγλυψαν; Τώρα που είναι και με όλα αυτά, που
συναγελάζονται με εκείνους που έβριζαν, φοβούμαι ότι μπορεί να γίνουν και
επικίνδυνοι.
Όντως ορισμένες
συμπεριφορές τους δείχνουν ότι μπορεί να γίνουν και επικίνδυνοι, γιατί
προσπαθούν με έναν ιδιόρρυθμο, καλυμμένο και κατ’ επίφαση δημοκρατικό προσωπείο
να τρομοκρατήσουν τον πολίτη που θα τολμήσει να έχει διαφορετική από αυτούς
άποψη. Ακόμη και για τον Μίκη Θεοδωράκη, τον δικό τους κατά τα άλλα Θεοδωράκη,
που «τόλμησε» να πει την άποψή του για το Μακεδονικό, δεν φείσθηκαν επιθέτων
για να τον προσβάλλουν… να τον μειώσουν...
Τις ειρηνικές
αντιδράσεις πολιτών οι οποίοι ανήκουν στο πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας που
θεωρεί τη συμφωνία της Κυβέρνησης για το Μακεδονικό ως λάθος, ως συμφωνία
επικίνδυνη, υποχωρητική, και εν πολλοίς μονομερή, που υποψιάζονται ότι
υποκρύπτεται και οικονομικό ντιλ, αυτές λοιπόν τις ειρηνικές αντιδράσεις
προσπαθούν όλοι αυτοί, όχι απλώς να τις ειρωνευθούν, αλλά και να τις
τρομοκρατήσουν, και να ενοχοποιήσουν ακόμη και τη σφυρίχτρα. Και το κάνουν αυτό
λέγοντας ότι το σφύριγμα αποτελεί «βία, τραμπουκισμό και ύβρη» εναντίον
«εθνικών μειοδοτών που ξεπουλάνε τη Μακεδονία».
Αν ένα
σφύριγμα σημαίνει όλα αυτά, η φράση «να καεί, να καεί, το μπορδέλο η
Βουλή» ή το κάψιμο στη Μαρφίν τριών ενήλικων και ενός εμβρύου από …κάποιους που
περνούσαν από εκεί «τυχαία» και από κάποιους άλλους, σαν κι εκείνους, που
έκαναν ότι δεν έβλεπαν, τι μπορεί να είναι; Βέβαια η ταμπέλα «εθνικοί μειοδότες
κλπ» δεν ειπώθηκε για κανέναν ακόμη, αλλά φαίνεται ότι το φοβούνται κάτι
τέτοιο… Μήπως τους το προσάψει η Ιστορία; Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί η χρήση
των ελληνικών λέξεων να γίνεται κατ’ αποκλειστικότητα μόνον από κάποιους.
Η Ιστορία το έχει
καταγράψει σε πάρα πολλές περιπτώσεις, το πόσο κακός μπορεί να γίνει ένας
Αριστερός, όταν αυταπατάται. Οι κομμουνιστές, ιστορικά, έγιναν επικίνδυνοι όχι
όταν προσπαθούσαν να επιβληθούν στη Σοβιετική Ένωση και στην Ανατολική Ευρώπη
το καθεστώς τους αλλά αργότερα όταν έβλεπαν ότι αποτύγχαναν τα πενταετή τους
προγράμματα ή συνειδητοποιούσαν ότι οι λαοί τους με την τεχνολογία και
ιδιαίτερα με την τηλεόραση έβλεπαν - παρόλον που οι κυβερνήσεις τους
προσπαθούσαν να τους επιβάλλουν μέσω ηλεκτρονικών αντιμέτρων σίγαση
και λογοκρισία - ότι οι πολίτες στις διπλανές δυτικές δημοκρατίες
ζούσαν, απολαμβάνοντας τους καρπούς της ευημερίας τους…
Επίσης, ως συνήθως,
στην πανελλήνια συγχορδία που έχουν οργανώσει, κατηγορούν αυτούς που σήμερα
αντιδρούν στη «λύση του Μακεδονικού αλά ΣΥΡΙΖΑ» ως «τραγικά ανιστόρητους και
ανενημέρωτους» υπονοώντας βέβαια ότι οι ίδιοι είναι αντικειμενικά καταρτισμένοι
και ενημερωμένοι. Ας μας πουν, λοιπόν: Υπάρχει άλλο κόμμα εκτός από το ΚΚΕ από
γενέσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας που να έχει δεχθεί την αυτονόμηση της
Μακεδονίας ήδη από 1924, που να έχει υποσχεθεί τη δημιουργία ανεξάρτητης
Μακεδονίας στους Σλαβομακεδόνες αντάρτες το 1949 -με μη Ελληνική συνείδηση- για
τη συνεισφορά τους στον αγώνα τους Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που συμφωνούσε
κατ΄αρχήν στη προσπάθεια Τίτο και του Δημητρώφ της Βουλγαρίας για δημιουργία
της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στα πλαίσια της Βαλκανικής
Ομοσπονδίας, μετά από συνένωση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της
Μακεδονίας (Γιουγκοσλαβία) της Μακεδονίας του Πιρίν (Βουλγαρίας) και της
Μακεδονίας του Αιγαίου όπως ονόμαζαν την Ελληνική Μακεδονία; Εκτός και αν
διαφωνούν με το ΚΚΕ για τότε. Γιατί σήμερα το ΚΚΕ είναι εναντίον της σημερινής
συμφωνίας, οπότε σίγουρα, όλοι αυτοί διαφωνούν.
Τέλος όλοι αυτοί, όπως
συμβαίνει πάντα, εμφανίζονται όχι μόνον να τα γνωρίζουν όλα περί την Ιστορία
-έστω και στην Λενινιστική και Σταλινική έκδοση της- αλλά και χρησιμοποιώντας
όλους τους κανόνες της επιστημονικής προπαγάνδας και -το χειρότερο- ειρωνευόμενοι
τους αντιπάλους τους, εμφανίζονται να
ενδιαφέρονται για τα εθνικά συμφέροντα χωρίς βέβαια να
φοβούνται ότι μπορεί να χαρακτηριστούν ως Εθνικιστές. Και μάλιστα όλους τους
άλλους που ενδιαφέρονται για τα εθνικά συμφέροντα, έτσι γενικά και
αόριστα, τους λοιδορούν κατηγορώντας τους ότι με τους
«μεγαλοϊδεατισμούς», «τους
αλυτρωτισμούς» και τους «εθνικισμούς» τους οδήγησαν την Ελλάδα σε περιπέτειες
που είχαν ανυπολόγιστο κόστος, ανθρωπιστικό και
οικονομικό, στη χώρα μας.
Αλλά βέβαια δεν
αναφέρουν από ποιόν πόλεμο προήλθαν αυτές οι καταστροφές. Γιατί εμείς
γνωρίζουμε ότι πλήρωσε αυτή η Πατρίδα βαρύτατο τίμημα στην αντίστασή μας στον
διαχρονικό «μεγαλοϊδεατισμό», «αλυτρωτισμό» και «εθνικισμό» των γειτόνων μας.
Και μάλιστα όταν στο εσωτερικό της χώρας είχαν οργανωμένη και αποφασισμένη
«διεθνιστική» Πέμπτη φάλαγγα. Πότε το Έθνος μας στην ιστορία του,
μετά το 1821, έχει κάνει έστω και έναν επεκτατικό πόλεμο -εκτός ίσως από τη
δεύτερη φάση της Μικρασιατικής Εκστρατείας- που οφείλονταν σε αλυτρωτικές
βλέψεις, σε αρρωστημένους εθνικισμούς, σε μεγαλοϊδεατικές ψυχώσεις; Το αντίθετο
μάλιστα, το Έθνος είχε πάντοτε να αντισταθεί -και δίκαια υπερηφανεύεται γι’
αυτό- σε επιβουλές εξωτερικών εχθρών και ιδιαίτερα στον χώρο της Μακεδονίας όπου,
αυτές ακριβώς τις ημέρες, εξελίσσεται η μεγαλύτερη ήττα των Εθνικών συμφερόντων
από ασίγαστους αλυτρωτισμούς, πομπώδεις μεγαλοϊδεατισμούς και τεχνητούς
εθνικισμούς των γειτόνων με τους οποίους όλοι αυτοί όχι μόνον ζητούν να
συμβιβαστούμε δίνοντας όλες τις δήθεν κόκκινες γραμμές τους αλλά και να
παραχωρήσουμε και τις Εθνικές γραμμές για τις οποίες χύθηκε πολύ αίμα.
Περιοχή συνημμένων
Αντώνιος Ι. Ζαρκανέλας
(Δρ)
τ. Γενικός Διευθυντής
Ανάπτυξης
Νομαρχίας Θες/νίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου