Η κυβέρνηση θέλει να
δώσει προίκα στον «εθνικό επενδυτή» τα Ελληνικά Πετρέλαια μαζί με τις
συμμετοχές τους στις έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων ● Τι κρύβεται πίσω
από τον άγονο διαγωνισμό του Απριλίου και την υπαναχώρηση του Ομίλου Λάτση από
τη συμφωνία με το ΤΑΙΠΕΔ για πώληση και δικού του ποσοστού μετοχών ● Πώς μπορεί
να συνδέονται οι δανειακές υποχρεώσεις της Paneuropean με την αύξηση κεφαλαίου
της Lamda Development.
Πίσω στο μακρινό 2003, όταν το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ μεσουρανούσε με
αστέρες των ιδιωτικοποιήσεων κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Νίκος
Χριστοδουλάκης και ο Ακης Τσοχατζόπουλος, υπό τις ευλογίες του Κώστα Σημίτη, το
deal που -κατά το κλισέ- τάραξε τα νερά ήταν η συγχώνευση των Ελληνικών
Πετρελαίων με την Πετρόλα του Ομίλου Λάτση.
Την είχε προτείνει ο ίδιος ο Σπύρος Λάτσης στον τότε πρωθυπουργό, έπειτα
από έναν άγονο διαγωνισμό μερικής ιδιωτικοποίησης των κρατικών διυλιστηρίων.
Επειτα από παζάρια δύο μηνών, η συμφωνία έκλεισε. Με εξαίρεση τη μάλλον
χλιαρή αντίδραση της Ν.Δ., την πολύ πιο έντονη αντίδραση του βασικού
ανταγωνιστή στην αγορά καυσίμων Β. Βαρδινογιάννη (Motor Oil), τις άτονες
αντιδράσεις των συνδικάτων και τις οξύτερες της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ), το
εγχώριο οικονομικό σύμπαν (τράπεζες, επιχειρηματικές ενώσεις, Χρηματιστήριο)
πανηγύρισε για τη δημιουργία ενός «εθνικού πρωταθλητή» στην αγορά ενέργειας, με
φιλοδοξίες επέκτασης της δράσης του και εκτός συνόρων.
Τότε, δεν ήταν και πολύ σαφές αν επρόκειτο για ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ ή
για ιδιότυπη κρατικοποίηση της Πετρόλα, η συμμετοχή της οποίας στον ενοποιημένο
όμιλο ήταν περίπου 25%.
Η τυπική ολοκλήρωση της συγχώνευσης με πλήρη απορρόφηση της Πετρόλα πήρε
σχεδόν μια δεκαετία. Επειτα από 16 χρόνια, η σχέση ανάμεσα στα μέρη της
«λεόντειας εταιρείας» έχει σήμερα πλήρως αντιστραφεί: η πλευρά του Ομίλου
Λάτση, ασκώντας τα δικαιώματα προτίμησης σε επόμενες φάσεις πώλησης μετοχών,
κατέχει πλέον το 45,5% των ΕΛΠΕ, έναντι 35,5% του Δημοσίου, ενώ τώρα της
δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της μικρής ενεργειακής
αυτοκρατορίας με τζίρο σχεδόν 10 δισ., δεκάδες θυγατρικές, δραστηριότητα σε 6
χώρες της ευρύτερης περιοχής, κυριαρχία στην ελληνική αγορά καυσίμων και στις
εξαγωγές, προοπτικές στην αγορά ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου και, κυρίως,
τη δυνατότητα να κυριαρχήσει στο ενεργειακό μέλλον της χώρας μέσω της
συμμετοχής της σχεδόν σε όλες (στις 9 από τις 13) τις έρευνες και εξορύξεις
υδρογονανθράκων που θα πραγματοποιηθούν στις θαλάσσιες και χερσαίες περιοχές
που έχουν παραχωρηθεί, σε συνεργασία με κολοσσούς όπως οι ExxonMobil, Total,
Repsol, Energean και Edison.
Η χρηματιστηριακή αξία των Ελληνικών
Πετρελαίων είναι σήμερα περίπου 2,6 δισ. Από τον Ιανουάριο του 2015 η τιμή της
μετοχής τους έχει υπερδιπλασιαστεί -αν και θεωρείται υποτιμημένη λόγω και της
διαχρονικής καχεξίας του Χ.Α.- τόσο λόγω της συγκυρίας της ανόδου της διεθνούς
τιμής του πετρελαίου, ιδιαίτερα μετά το 2016, αλλά και λόγω της ευρείας
συμμετοχής τους στις παραχωρήσεις θαλάσσιων και χερσαίων οικοπέδων έρευνας και
εξόρυξης υδρογονανθράκων. Την ελκυστικότητα της μετοχής ενισχύει η επέκταση των
ΕΛΠΕ σε όλο το φάσμα της ενεργειακής αγοράς, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρικής
ενέργειας.
Η «ευκαιρία» της πλευράς Λάτση βασίζεται στην αθέτηση της συμφωνίας που
είχε επιτευχθεί με το Δημόσιο τον Απρίλιο του 2018 για την από κοινού διάθεση
του 50,1% μετοχών των ΕΛΠΕ σε στρατηγικό επενδυτή μέσω διεθνούς διαγωνισμού.
Στις 3/4/2018 οι βασικοί μέτοχοι των ΕΛΠΕ, το ΤΑΙΠΕΔ και η Paneuropean (Ομιλος
Λάτση) υπέγραψαν μνημόνιο κατανόησης βάσει του οποίου το Δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ) θα
πωλούσε το 20% και η Paneuropean το 30,1%.
Η τότε κυβέρνηση επεδίωκε, παράλληλα, να μην ανατραπεί ο νόμος που δίνει
τον έλεγχο του Δημοσίου στη διοίκηση των ΕΛΠΕ (με το δεδομένο ότι θα
εξακολουθούσε να κατέχει το 15%), αλλά και να διαφυλαχθούν, μετά την πώληση, τα
δικαιώματα του Δημοσίου στο χαρτοφυλάκιο της έρευνας και εκμετάλλευσης
υδρογονανθράκων. Σαφείς ήταν τότε και οι δηλώσεις-προειδοποιήσεις του τομεάρχη
της Ν.Δ. Κ. Σκρέκα: «Για τη Νέα Δημοκρατία, η πώληση της μεγαλύτερης
ενεργειακής εταιρείας της χώρας είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει σε συνθήκες
απόλυτης διαφάνειας και το τίμημα να αντικατοπτρίζει την πραγματική αξία της
εταιρείας με τον μεγαλύτερο κύκλο εργασιών στην Ελλάδα.
Γι’ αυτό και ζητούμε να υπάρξει πλήρης και αναλυτική ενημέρωση σε σχέση με
τους όρους που συμφώνησαν Δημόσιο και ΤΑΙΠΕΔ για θέματα εθνικής σημασίας, που
αφορούν την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, όπως τα στρατηγικά αποθέματα
καυσίμων, αλλά και οι ευαίσθητες οικονομικά και εθνικά έρευνες
υδρογονανθράκων». Ολα αυτά το 2018 και πολύ πριν τον εκλογικό θρίαμβο της Ν.Δ.
Ο διαγωνισμός
Ενα χρόνο μετά το μνημόνιο Λάτση- Δημοσίου για την από κοινού πώληση, τον
περασμένο Απρίλιο, ο διαγωνισμός, με συμβούλους ιδιωτικοποίησης την Goldman
Sachs και την Εθνική, κηρύχθηκε άγονος, αφού δεν κατατέθηκε καμιά δεσμευτική
προσφορά. Η άκαρπη διαγωνιστική διαδικασία αποδόθηκε κυρίως στην «αρνητική
διεθνή συγκυρία» και την απροθυμία των ενδιαφερόμενων διεθνών επενδυτών, ενώ
δημοσιεύματα ανέφεραν ότι κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την καλή πίστη του πρώην
υπουργού Γιώργου Σταθάκη στις συμφωνίες κυρίων, με αποτέλεσμα να χρεωθεί και ο
ίδιος ένα μέρος της άγονης διαδικασίας. Η «λεπτομέρεια» που τότε παραβλέφθηκε
ήταν πως η πλευρά Λάτση πιθανότατα δεν ήταν σε θέση να πουλήσει το μερίδιό της.
Κι αυτό γιατί η Paneuropean, σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις του
2017, είχε συνολικές δανειακές υποχρεώσεις 637 εκατ. ευρώ, μέρος των οποίων
ήταν δάνειο 167 εκατ. από την Credit Suisse με ενέχυρο σχεδόν το σύνολο των
μετοχών της στα ΕΛΠΕ Το υπόλοιπο του δανεισμού της, περίπου 470 εκατ., άνευ
εξασφαλίσεων, οφειλόταν στη Rockefort Investments Corp., με έδρα Παναμά,
πιθανότατα συμφερόντων του Ομίλου Λάτση. Με λίγα λόγια, παρά τη συμφωνία με το
Δημόσιο, η πλευρά Λάτση ήδη από τον περασμένο Απρίλιο ούτε μπορούσε ούτε ήθελε
να πουλήσει τις μετοχές της στα ΕΛΠΕ
Ωστόσο, η πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των ΕΛΠΕ με στόχο έσοδα
τουλάχιστον 500 εκατ. ήταν δέσμευση έναντι των δανειστών. Και γι’ αυτό, ένα
μόλις μήνα πριν τις εκλογές, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την τρίτη
αξιολόγηση -«Εκθεση ενισχυμένης εποπτείας- Ελλάδα, Ιούνιος 2019»- υπενθύμιζε:
«Τον Ιούνιο του 2018, οι αρχές ανέλαβαν συγκεκριμένη δέσμευση προς τους
εταίρους του Eurogroup να εφαρμόσουν το Σχέδιο Ανάπτυξης Περιουσιακών
Στοιχείων, το οποίο θα ενημερώνεται κάθε έξι μήνες και στο πλαίσιο αυτό να
ολοκληρωθούν (και) οι συναλλαγές για τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).
Η συναλλαγή για τα ΕΛΠΕ υπόκειται σε καθυστερήσεις καθώς δεν υποβλήθηκαν
δεσμευτικές προσφορές για την κοινή πώληση. Εχει επιτευχθεί συμφωνία με τις
ελληνικές αρχές, ώστε το Ταμείο Ανάπτυξης Περιουσιακών Στοιχείων της Ελληνικής
Δημοκρατίας (ΤΑΙΠΕΔ) να έχει την τεχνική εντολή να διερευνήσει όλες τις
διαθέσιμες επιλογές για τη συνέχιση της συναλλαγής», βάσει της δέσμευσης «για
κοινή πώληση (μαζί με τον άλλο στρατηγικό μέτοχο της HELPE, PanEuropean Oil and
Industrial Holdings A.E. (συμφερόντων Λάτση) πλειοψηφικού μεριδίου (50,1%)».
Τρία σενάρια
Ποιες ήταν οι «διαθέσιμες επιλογές» που υποδεικνύουν οι δανειστές; Σύμφωνα
με κορυφαίο παράγοντα της προηγούμενης κυβέρνησης και καλό γνώστη της
διαπραγμάτευσης, τρία ήταν τα εναλλακτικά σενάρια που εξέταζαν το ΤΑΙΠΕΔ με
τους συμβούλους ιδιωτικοποίησης, Goldman Sachs και Εθνική:
1.
Η πώληση με τοποθέτηση μέσω Χρηματιστηρίου, που ήταν η χειρότερη λύση και
δεν την ήθελαν ούτε οι δανειστές, αλλά φαίνεται ότι την προκρίνει η σύμβουλος
ιδιωτικοποίησης Goldman Sachs και η ηγεσία του ΤΑΙΠΕΔ. Η τοποθέτηση μέσω Χ.Α.
δεν έχει μεν ρίσκο αποτυχίας, αλλά έχει ένα discount 15% στην τιμή της μετοχής,
άρα λιγότερα έσοδα.
2.
Νέος διαγωνισμός για την πώληση του 35% σε στρατηγικό επενδυτή, με προσφορά
και δικαιωμάτων στο μάνατζμεντ. Αυτή θα ήταν η προτιμητέα λύση στην περίπτωση
που οι δανειστές έβαζαν το μαχαίρι στον λαιμό. Χωρίς δικαιώματα στο μάνατζμεντ
το τίμημα θα είχε μεγαλύτερη έκπτωση, έως 25% από τη χρηματιστηριακή τιμή της
μετοχή των ΕΛΠΕ, ενώ με μάνατζμεντ όχι μόνο δεν υπήρχε έκπτωση αντίθετα
πρόσθετο τίμημα έως 20% από την τιμή του Χ.Α., επομένως, περισσότερα έσοδα.
3.
Η τρίτη και προτιμότερη για το δημόσιο συμφέρον εναλλακτική ήταν η εκχώρηση
στο ΤΑΙΠΕΔ για διάστημα μέχρι τριών ετών των κερδών που εισπράττει το Δημόσιο
από τα ΕΛΠΕ, περίπου 150-200 εκατ. τον χρόνο. Ετσι, θα καλυπτόταν ανώδυνα, και
χωρίς το Δημόσιο να χάνει τον στρατηγικό έλεγχο στα ΕΛΠΕ, η υποχρέωση για έσοδα
500 εκατ. από τις αποκρατικοποιήσεις.
Με τη νέα κυβέρνηση
Τι άλλαξε μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου ως προς την τύχη των ΕΛΠΕ;
Περίπου τα πάντα!
▪ Πρώτον, η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη,
αναδεικνύοντας σε «εθνικό καθήκον» την υλοποίηση της επένδυσης στο Ελληνικό,
έχει υιοθετήσει τον Ομιλο Λάτση ως «εθνικό επενδυτή», πρόθυμη να τον
διευκολύνει με κάθε τρόπο. Ομως, επειδή το πραγματικό πρόβλημα στο Ελληνικό δεν
είναι οι καθυστερημένες ΚΥΑ και τα υποτιθέμενα εμπόδια της κρατικής
γραφειοκρατίας, αλλά τα τεράστια κενά χρηματοδότησης της επένδυσης, ο «εθνικός
επενδυτής» βρίσκεται σε εναγώνια αναζήτηση χρηματοδότησης.
Ενώ παραμένει άγνωστος ο ορίζοντας της «μπουλντόζας» και στις 4 Οκτωβρίου
λήγει η προθεσμία για τον διαγωνισμό του καζίνου στο Ελληνικό, η Lamda
Development προχώρησε δύο μέρες πριν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μέχρι 650
εκατ. ευρώ, ενώ δεν αποκλείεται να αναζητήσει και μεγάλη πιστωτική γραμμή από
τράπεζες για να καλύψει και τις άμεσες υποχρεώσεις (τα 476 εκατ. της
προκαταβολής και των πρώτων δόσεων της αγοράς του Ελληνικού) και τα
μακροπρόθεσμα κόστη της επένδυσης των 8 δισ.
▪ Δεύτερον, ο Ομιλος Λάτση έχει
κάθε λόγο να αντλήσει τις μεγαλύτερες δυνατές υπεραξίες από την προνομιακή
συμμετοχή του στα ΕΛΠΕ, ιδιαίτερα σε αυτή τη συγκυρία που η κυβέρνηση προωθεί
σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις σε όλο το φάσμα της ενεργειακής αγοράς. Κατά κάποιον
τρόπο, τα ΕΛΠΕ αναδεικνύονται σε πολύτιμο μπαλαντέρ ή «προικώο» για τον «εθνικό
επενδυτή», γι’ αυτό και κατέστησε σαφές ότι δεν προτίθεται να πουλήσει το
μερίδιό του στα ΕΛΠΕ, δίνοντας τη χαριστική βολή στη συμφωνία για από κοινού με
το Δημόσιο πώληση.
Εξ ου και φιλικά προς την πλευρά Λάτση ΜΜΕ έσπευσαν να γράψουν ότι είναι
«μονόδρομος να πουλήσει μόνο το Δημόσιο το μερίδιό του και μάλιστα μέσω Χ.Α.»
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), αποσιωπώντας ωστόσο τη «λεπτομέρεια» της πιθανής αδυναμίας της
πλευράς Λάτση να πουλήσει τις ενεχυριασμένες μετοχές της στα ΕΛΠΕ Δεν είναι
σαφές αν η κυβέρνηση γνώριζε εξ αρχής την υπαναχώρηση Λάτση, αλλά είναι
αξιοσημείωτο ότι στις 7 Αυγούστου, μετά τις παραιτήσεις του προέδρου και του
διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΠΕ, εκτός της επιστροφής του Ι. Παπαθανασίου
(πρώην ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησης Καραμανλή) στη θέση του (μη εκτελεστικού) προέδρου,
η κυβέρνηση αναβάθμισε διοικητικά την εκπροσώπηση της πλευράς Λάτση ορίζοντας
ως διευθύνοντα σύμβουλο (ήταν αναπληρωτής) τον Α. Σιάμισιη.
▪ Τρίτον, το εύρος των υπεραξιών
που μπορεί να αντλήσει ο Ομιλος Λάτση από την παραμονή του στα ΕΛΠΕ σε κυρίαρχη
θέση, μετά τη συρρίκνωση της συμμετοχής του Δημοσίου σε ποσοστό 10%-15%, είναι
τεράστιο. Από τις αρχές του 2015 η τιμή της μετοχής τους έχει υπερδιπλασιαστεί,
ενώ το ενεργειακό τους χαρτοφυλάκιο ενισχύεται όχι μόνο από τις διεθνείς
εξελίξεις που ωθούν ψηλά την τιμή του πετρελαίου, αλλά και από τη συμμετοχή
τους στις έρευνες εξόρυξης υδρογονανθράκων σε 9 από τις 13 θαλάσσιες και
χερσαίες περιοχές της χώρας που έχουν παραχωρηθεί.
Μόλις προχθές κατατέθηκαν στη Βουλή προς κύρωση 4 ακόμη συμβάσεις
παραχώρησης, όλες με συμμετοχή των ΕΛΠΕ Επιπλέον, τα ΕΛΠΕ, ως κάτοχος του 35%
της ΔΕΠΑ, θα διεκδικήσουν την απόκτησή της στην πλήρη ιδιωτικοποίηση που
προωθεί η κυβέρνηση, όπως κατέστησε σαφές πρόσφατα ο (επαναδιορισθείς)
διευθύνων σύμβουλος Α. Σιάμισιης.
Το παζλ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, αλλά είναι σαφές ότι η μεν κυβέρνηση
του Κυριάκου Μητσοτάκη ετοιμάζεται να πουλήσει ένα από τα χρυσαφικά της
δημόσιας περιουσίας σε τιμή… άνθρακα, ο δε «εθνικός επενδυτής» αδημονεί να το
αποκτήσει. Για να το κάνει τι; Υπάρχει ένα σενάριο ότι πρόθεσή του είναι να το
πουλήσει την κατάλληλη στιγμή και με το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα. Αν
επιβεβαιωθούν όλα τα παραπάνω -και ελπίζουμε πως όχι- θα έχει ολοκληρωθεί ένα
ακόμη έγκλημα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, με τεράστιες στρατηγικές
συνέπειες.
ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΣΤΗΝ «ΕΦ.ΣΥΝ.»:
«Διερευνούμε όλες τις δυνατότητες»
Η «Εφ.Συν.» απηύθυνε το παρακάτω ερώτημα
προς τον αρμόδιο υπουργό Κωστή Χατζηδάκη:
«Σύμφωνα με δημοσιεύματα, με δεδομένο τον
άγονο διαγωνισμό του περασμένου Απριλίου και το γεγονός ότι η Paneuropean δεν
προτίθεται να πωλήσει μερίδιό της, όπως προέβλεπε το MoU με το ΤΑΙΠΕΔ του 2018,
προκρίνεται η πώληση του μεγαλύτερου μέρους από το 35% που κατέχει το Δημόσιο
στα ΕΛΠΕ μέσω Χρηματιστηρίου. Ηδη, κατά πληροφορίες, η σύμβουλος
ιδιωτικοποίησης Goldman Sachs ετοιμάζει το βιβλίο προσφορών για τη σχετική
διαδικασία. Επιβεβαιώνει το υπουργείο Ενέργειας τις σχετικές πληροφορίες; Τι θα
γίνει με το δικαίωμα του Δημοσίου να ορίζει τη διοίκηση των ΕΛΠΕ; Η πώληση του
πλειοψηφικού πακέτου των ΕΛΠΕ θα περιλαμβάνει όλα τα περιουσιακά στοιχεία και
συμμετοχές των ΕΛΠΕ, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων εξόρυξης; Θα έχει ο
εταίρος του Δημοσίου στον Ομιλο, η Paneuropean, το δικαίωμα να αποκτήσει ο
ίδιος την απόλυτη πλειοψηφία;»
Η απάντηση του υπουργού: «Στα Ελληνικά Πετρέλαια είναι σε
εξέλιξη η διαδικασία που αποφάσισε ο κ. Τσίπρας και έχει δοθεί στους συμβούλους
η εντολή να διερευνήσουν όλες τις δυνατότητες. Ολα τα άλλα είναι πολύ πρόωρα».
«Θα πάρει το κουμάντο ο Λάτσης χωρίς να ξοδέψει ούτε
ευρώ;»
Tο 2012 το ποσοστό του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ (35,5%) εντάχθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ προς
πώληση. Πέρασαν 5 χρόνια απραξίας και το 2017 μπήκε στον προϋπολογισμό του
2018, με την πρόβλεψη να ιδιωτικοποιηθεί. «Αυτή είναι μια προκλητική ιστορία,
ειδικά σε ό,τι αφορά το προβλεπόμενο ελάχιστο τίμημα, μια και 500 εκατ. είναι
περίπου τα κέρδη μιας χρονιάς λειτουργίας των ΕΛΠΕ. Την τελευταία χρονιά τα
μικτά κέρδη έφτασαν τα 800 εκατ. ευρώ», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο συνδικαλιστής
και μέλος της διοίκησης των ΕΛΠΕ Γ. Παπακωνσταντίνου.
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, εκπρόσωπος των
εργαζομένων στο Δ.Σ. των ΕΛΠΕ, μιλάει στην «Εφ.Συν.» για τη διαδρομή της
εταιρείας από τη συγχώνευση του 2003 με την Πετρόλα μέχρι σήμερα και για τα
σχέδια της σημερινής κυβέρνησης που δεν εξηγούνται με... όρους καπιταλιστικής
οικονομίας
Τα Ελληνικά Πετρέλαια, όμως, δεν είναι μια απλή επιχείρηση της οποίας το
κόστος αποτιμάται εύκολα. «Είναι μία από τις πλέον δυναμικές της ΝΑ Ευρώπης και
η πιο δυναμική της χώρας, απίστευτα κερδοφόρα σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα,
ειδικά στα χρόνια της χρεοκοπίας. Είναι μια τεράστια εταιρεία με δραστηριότητα
και στο εξωτερικό, σε αρκετές χώρες των Βαλκανίων και στην Κύπρο. Διαθέτει
σύγχρονη τεχνολογία που καταφέρνει στο επίπεδο της παραγωγικής δραστηριότητας
να κατέχει από τις υψηλότερες θέσεις στην παγκόσμια κλίμακα. Το να μην ελέγχεις
μια τέτοια εταιρεία σαν χώρα είναι εκτός λογικής», λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Κατά τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στη διοίκηση των ΕΛΠΕ, η περιπέτεια της
επιχείρησης άρχισε το 2003, με τη συγχώνευσή τους με την ΠΕΤΡΟΛΑ του Ομίλου
Λάτση. «Στην ουσία πήραμε μια τεράστια βιομηχανία, την ανακατέψαμε με ένα μικρό
βιομηχανικό συγκρότημα που ήταν καταδικασμένο να κλείσει και δώσαμε τη
δυνατότητα στον όμιλο Λάτση να ελέγχει την πλειοψηφία των μετοχών μέσα από
αδιαφανείς διαδικασίες. Είμαι σίγουρος ότι έχουν παιχτεί παιχνίδια με τις τότε
πολιτικές ηγεσίες, βουλευτές και όχι μόνο. Αυτά θα έπρεπε να ψαχτούν…».
Ωστόσο, ο κ. Παπακωνσταντίνου θεωρεί σημαντική την πρόνοια του νόμου, ότι
το Δημόσιο θα κρατούσε την πλειοψηφία στο μάνατζμεντ ανεξαρτήτως ποσοστού.
Επισημαίνει, όμως, ότι «όσο κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. έβαζαν ανθρώπους του
Λάτση να διοικούν την εταιρεία. Την περίοδο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ
για πρώτη φορά το Δημόσιο χρησιμοποίησε τις δυνατότητες που του δίνει ο νόμος
και το καταστατικό τοποθετώντας ανθρώπους από το υπουργείο.
Τον Τσοτσορό και τον μηχανικό και στέλεχος των ΕΛΠΕ Στεργιούλη». Από τότε η
εταιρεία είχε άνοδο κερδών. Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, ανέλαβαν ακριβώς πριν
γίνει το τραγικό και προδιαγεγραμμένο δυστύχημα του 2015, με 4 νεκρούς στη
διάρκεια συντήρησης. Η «Εφ.Συν.» ήταν από τις ελάχιστες εφημερίδες που
ανέδειξαν τότε το θέμα με πλήρες ρεπορτάζ.
«Σαν περίπτερο»
Κατά τον κ. Παπακωνσταντίνου, «είναι έγκλημα να δοθεί ο έλεγχος της
εταιρείας σε κεφάλαια ανεξέλεγκτα, σε παιχνίδια μεταξύ ομίλων. Λειτουργούν ωσάν
να πρόκειται να πουλήσουν ένα περίπτερο. Οχι απλά το πουλάνε, αλλά ούτε καν
ενδιαφέρονται να το πουλήσουν στην πραγματική του αξία.
Δίνουν τη δυνατότητα να γίνει ένα αλισβερίσι ανάμεσα στον όμιλο του Λάτση,
που τώρα κάνει κουμάντο ξανά, με ευθύνη της κυβέρνησης και σε άλλους
“γνώριμους” μέσα από τραπεζικά κυκλώματα. Παρά την αρχική συμφωνία, τώρα λέει
ότι εφόσον δεν θα έχω το μάνατζμεντ, εγώ δεν θέλω να πληρώσω ακριβά και θέλω να
κερδίσω χωρίς ιδιαίτερο ρίσκο».
Ρωτήσαμε τον κ. Παπακωνσταντίνου αν κατά τη γνώμη του σχετίζεται ο
ενεχυριασμός των μετοχών Λάτση στα ΕΛΠΕ, αξίας περίπου 1 δισ., με την υποχρέωσή
του να καταβάλει το τίμημα για το Ελληνικό. «Μα, αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που
δημιούργησε προβλήματα στον προηγούμενο διαγωνισμό.
Τις μετοχές που ο ίδιος είχε στο πακέτο για να πουληθούν, δεν μπορούσε να
τις πουλήσει», ήταν η απάντησή του. «Το σίγουρο είναι ότι ο Λάτσης αυτή τη
στιγμή δεν πουλάει και αυτό που παίζεται τώρα είναι να πουλήσουν τις μετοχές
του Δημοσίου όσο όσο και στην πράξη να του παραχωρήσουν και τον έλεγχο της
εταιρείας, γεγονός που είναι εγκληματικό. Θα πάρει στο τέλος το κουμάντο χωρίς
να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ», λέει ο κ. Παπακωνσταντίνου υπογραμμίζοντας ότι ο
διευθύνων σύμβουλος και άλλα δύο εκτελεστικά μέλη της διοίκησης των ΕΛΠΕ, που
τη διόρισε αυτή η κυβέρνηση, είναι άνθρωποι του ομίλου Λάτση.
Το 2003, στο Χίλτον, τα Ελληνικά Πετρέλαια και η Πετρόλα δίνουν κοινή
συνέντευξη Τύπου με θέμα την έναρξη της διαδικασίας συγχώνευσής τους. Από
αριστερά τα στελέχη των ΕΛΠΕ Ευ. Στράνης (διευθυντής εταιρικών σχέσεων), Αθ.
Καραχάλιος (διευθύνων σύμβουλος), Γ. Μωραΐτης (πρόεδρος) και της ΠΕΤΡΟΛΑ Γ. Καλατζής
(πρόεδρος του Δ.Σ.) και Γ. Κωστόπουλος (διευθύνων σύμβουλος)
Ο συνομιλητής μας υπογραμμίζει ιδιαίτερα τη σημασία διατήρησης του δημόσιου
ελέγχου στα ΕΛΠΕ, που στο χαρτοφυλάκιό τους έχουν πλέον τα δικαιώματα στους
υδρογονάνθρακες. «Αν προκύψουν μεγάλα κοιτάσματα, κατανοείτε τι σημαίνει να
έχεις πουλήσει για πενταροδεκάρες υπόγειο πλούτο; Αυτό που συμβαίνει είναι
φοβερό και δεν εξηγείται ούτε με όρους καπιταλιστικής οικονομίας», συμπληρώνει.
Τέλος, στην επισήμανσή μας ότι η πώληση είναι δέσμευση έναντι των δανειστών
που την υπενθυμίζει αυστηρά η τελευταία αξιολόγηση, ο συνομιλητής μας απαντά:
«Πουθενά δεν λέει όμως να τα δώσετε τζάμπα. Δεν λύνουν πρόβλημα στήριξης της
χώρας χαρίζοντας μια επιχείρηση που δίνει σε δύο-τρία χρόνια όσα χρήματα
προσδοκούν να πάρουν από την πώληση».
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, εκλεγμένος εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Δ.Σ. της
Εταιρείας και μέλος της διοίκησης του Σωματείου, μας τόνισε ότι έχουν ήδη
ληφθεί αποφάσεις για αντιδράσεις των εργαζομένων στις εξελίξεις, και με την
ανάλογη νομική βοήθεια.
Σταύρος Κρόκος, πρώην γραμματέας ΠΣΕΕΠ
«Είναι έγκλημα να χαρίσουμε τα δικαιώματα εξόρυξης»
Ο Σταύρος Κρόκος εργάζεται 26 χρόνια στα Ελληνικά Πετρέλαια και για πολλά
χρόνια ήταν γραμματέας του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια
(ΠΣΕΕΠ). Ετυχε μάλιστα να είναι γραμματέας όταν έγινε το τραγικό δυστύχημα του
2015, με τους 4 νεκρούς εργαζόμενους στη διάρκεια συντήρησης.
«Μέχρι το 2015 η διοίκηση των ανθρώπων του Λάτση ασκούσε τέτοια πίεση στα
εργασιακά που η κατάσταση για τους εργαζόμενους ήταν αφόρητη. Ηταν τέτοιες οι
χρονικές πιέσεις, οι αποχωρήσεις εργαζομένων με μεγάλη ειδίκευση και η
καθημερινή μάχη των εργαζομένων που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα θρηνούσαμε
θύματα. Το 2015, μετά τις εκλογές, για πρώτη φορά το κράτος άσκησε το δικαίωμά
του να κατέχει το μάνατζμεντ και όρισε τη διοίκηση των ΕΛΠΕ το αρμόδιο
υπουργείο.
Πολλά πράγματα άλλαξαν άμεσα για τους εργαζόμενους, όπως ότι υπογράφτηκε
συλλογική σύμβαση και υπήρξε συμφωνία μεταξύ του συνδικάτου και διοίκησης. Το
2016, επίσης για πρώτη φορά, χτυπήθηκε ο πυρήνας του διευθυντικού δικαιώματος
στις προσλήψεις, τα προγράμματα εκπαίδευσης, τη μονιμοποίηση εργολαβικών
εργαζομένων. Δημιουργήθηκε ένα πλέγμα εργασιακών δικαιωμάτων, που δεν θα το
πίστευε κανείς πριν από το 2015. Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες
ενός συνδικαλιστικού σωματείου».
Ο Στ. Κρόκος μάς είπε ότι στα ΕΛΠΕ απασχολούνται περίπου 2.500 μόνιμοι
εργαζόμενοι και περίπου άλλοι 300 στις θυγατρικές μονάδες. Σε ό,τι αφορά τους
εργολαβικούς τα στοιχεία δεν είναι σαφή αλλά σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των
ΕΛΠΕ ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων είναι 3.523.
«Ο Λάτσης έφτιαξε ένα ολόκληρο διυλιστήριο χωρίς να δώσει ευρώ, βάζοντας τα
ΕΛΠΕ να χρεωθούν πανάκριβα δάνεια. Ο προϋπολογισμός ήταν 600 εκατ. και τελικά
ξεπέρασε τα 2 δισ. Και ενώ τα ΕΛΠΕ μπήκαν στις εξορύξεις με τη νέα διοίκηση
Τσοτσορού (επί ΣΥΡΙΖΑ), αντί να ωφεληθεί ο λαός τα δίνουμε τζάμπα για να τα
εκμεταλλευτεί εκείνος.
Η μόνη ελπίδα να ρυθμίσουμε το Ασφαλιστικό είναι τα κοιτάσματα της Ελλάδας
και τώρα τα χαρίζουμε. Αυτό είναι έγκλημα. Δόθηκε αγώνας ώστε να μην
περιλαμβάνονται οι εξορύξεις στο διαγωνισμό πώλησης των ΕΛΠΕ και ίσως για τον
λόγο αυτό ατόνησε το ενδιαφέρον. Πριν επανέλθουν οι άνθρωποι της διοίκησης
Λάτση, υπήρχε σχέδιο να δοθούν τα 500 εκατ. και να παραμείνει ο έλεγχος στο
ελληνικό Δημόσιο.
Περίπου 150 εκατ. το
χρόνο αποφέρουν σήμερα τα ΕΛΠΕ στο Δημόσιο. Η εξαγορά μπορούσε να γίνει με τα
έσοδα μόλις τριών χρόνων. Η διοίκηση Τσοτσορού - Στεργιούλη κατάφερε με
διακρατικές συμφωνίες χωρίς μεσάζοντες να εξοικονομήσει μεγάλα ποσά και να
αυξήσει την κερδοφορία. Πήραμε το αργό σε πολύ καλύτερες τιμές. Να φανταστείτε
ότι στον άγονο πλέον διαγωνισμό εμφανίστηκαν τέτοιοι μεσάζοντες ως αγοραστές. Η
αλήθεια είναι πάντως μία: αν φύγουν από το deal τα δικαιώματα για τις εξορύξεις
δεν θα πουληθούν τα ΕΛΠΕ Η άντλησή τους νοιάζει όλους σήμερα κι όχι η παραγωγή.
Κι αυτό που σας λέω δεν είναι συντεχνιακό, είναι το συμφέρον του λαού μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου