Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Μία Βουλή... στα χειρότερα της

Το θέμα θα μπορούσε να έχει σεξουαλικές αποχρώσεις. Ίσως να έπρεπε να κληθεί ο γνωστός σεξολόγος Θ. Ασκητής να αποφανθεί. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα. Η αφετηρία των δηλώσεων που προκαλούν "θέματα" βρίσκεται στη Βουλή. Και πρωταγωνιστές είναι βουλευτές...

Πολλά έχουν ειπωθεί για την παρούσα σύνθεση της Βουλής. Προβληματισμός είχε εκφραστεί εξ αρχής για το επίπεδο της, πολύ γρήγορα επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι. Όχι ότι παλαιότερα δεν υπήρχαν κρούσματα και πως οι βουλευτές είχαν βγει από σελίδες βιβλίου με μεσαιωνικούς ιππότες και καλούς τρόπους γαλαντόμων διπλωματών. Αλλά...

... αλλά στην τρέχουσα περίπτωση η mainstream έκφραση "το έχει τερματίσει" βρίσκει απήχηση και ακουμπά στην πραγματικότητα.

Η οικονομική κρίση, η χρεοκοπία σε όλες τις εκδοχές του δημόσιου βίου, η οιονεί νομιμοποίηση της βίας στις αντιδράσεις του πλήθους, έχει οδηγήσει μερίδα βουλευτών στο να σπάσει -τάχα- τα ταμπού, να ξεσπαθώνει δήθεν φιλολαϊκά (προσεγγίζοντας το λαό, άλλως πως ταυτίζοντας τη συμπεριφορά τους με το λαϊκό έρεισμα του... καφενείου), να φέρεται χυδαία χωρίς περιστροφές και προσχήματα, για να μην πολυλογούμε.

Είναι σαφές ότι από τη Χρυσή Αυγή δεν περιμέναμε εξαιρετικά διαφορετική συμπεριφορά. Η περίπτωση των βουλευτών της υπάγεται σε άλλη συζήτηση- σε αυτή που αναζητεί τα όρια της συνταγματικότητας.

Υπάρχει, όμως, πλήθος βουλευτών από άλλα κόμματα που αντιλαμβάνονται τη θέση και τον ρόλο τους με εντελώς δικά τους κριτήρια.

Πασίγνωστη είναι η περίπτωση Τατσόπουλου, ο οποίος -απαντώντας σε λάσπη της Χρυσής Αυγής- είπε το παροιμιώδες "έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα". Οι αντιδράσεις θύμισαν τσουνάμι. Ο βουλευτής, με τη σειρά του, επιμένει. Απειλεί... ότι θα μιλάει στρογγυλεμένα "σαν τον Αβραμόπουλο". Μόνο που έτσι αδυνατεί να διακρίνει τη γνήσια ευγένεια και τον καθαρό πολιτικό λόγο από τα καφριλίκια και τον αποστεωμένο λόγο.

Νέα περίπτωση είναι ο βουλευτής Τρικάλων της ΝΔ, Μ. Ταμήλος, ο οποίος "συνελήφθη" σε συνεδρίαση Επιτροπής της Βουλής να υποστηρίζει με σθένος ότι "δεν είναι δουλειά του βουλευτή να είναι στις Επιτροπές και στη Βουλή όλη μέρα και να χάνει ώρες ολόκληρες. Δουλειά του βουλευτή είναι να βρίσκεται στα υπουργεία και να προωθεί τα αιτήματα του νομού του. Θα πληρωνόμαστε μια φορά το μήνα και θα ερχόμαστε κάθε εβδομάδα;".

Δεν ήταν μόνο αυτό το κρούσμα. Ο βουλευτής Ταμήλος συνέχισε τς προκλήσεις, λέγοντας σε δημοσιογράφους: "Αντί να μας κατηγορήσετε εμάς τους βουλευτές που πήγαμε και ψηφίσαμε αυτά τα μέτρα, μας κατηγορείτε που ξύνουμε τα αρχ... μας".

Άλλες περιπτώσεις χυδαίας αντίληψης των πραγμάτων
:

Ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Παύλος Χαϊκάλης, με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter φωτογραφία με ένα αγαλματίδιο με υπερμέγεθες πέος και λεζάντα "έρχεται την Τρίτη. Λύσε με ρε". Ο ίδιος είχε ανέβει στο βήμα της Βουλής, φέροντας μαγνητοφωνάκι για να "παίξει" παλιές δηλώσεις του πρωθυπουργού.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης προειδοποίησε ότι "όσοι έχουν υπογράψει τα μνημόνια θα παρακαλάνε να περάσουν από Ειδικό Δικαστήριο, παρά να έχουν το τέλος του πρέσβη των ΗΠΑ στη Λιβύη".

Έτερος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάννης Σταθάς, χαρακτήρισε από το βήμα της Βουλής "κουτσό" τον Β. Σόιμπλε, αδιαφορώντας για το ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι θύμα τρομοκρατικής επίθεσης.

Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω περιστατικά, που έγιναν "θέματα" αυτούσια
. Σειρά βουλευτών, ειδικά σε μεντιακές παρουσίες, χρησιμοποιούν λόγο που θα συναντούσε κανείς στην Τρούμπα άλλων εποχών.

Αντίστοιχη εικόνα μεταφέρουν πολιτικοί συντάκτες μέσα από τη Βουλή και δη από το εντευκτήριο της, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις θυμίζει σαλούν στην άγρια Δύση.

Ο βουλευτής, σε μία ιδανική συνθήκη, δεν πρέπει να είναι πειθήνιο όργανο του κόμματος, κλακαδόρος του αρχηγού, ένας μικρός μαυρογιαλούρος που επιβιώνει ρουσφετολογώντας.

Από την άλλη, δεν επιτρέπεται -βάσει λογικής...- να μεταφέρει εντός Κοινοβουλίου όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, τάχα για να εκφράσει το λαό ή να τονίζει την εναλλακτικότητα του σε καιρούς κρίσης.

Η Βουλή, σε μία ιδανική συνθήκη, θα όφειλε να συνιστά παράδειγμα προς την κοινωνία. Αλλά...

...αλλά ας μην γινόμαστε ουτοπιστές. Υπάρχει ο κίνδυνος να μας πουν γραφικούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου