anaskopisi-kosmos1.jpg
ASSOCIATED PRESS
Ηταν μια χρονιά κρίσεων, μια χρονιά που ξεγύμνωσε τα ρήγματα στις κοινωνίες και σημαδεύτηκε από αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτών, μεταξύ γενεών και μεταξύ ιδεολογιών.
Στη διάρκεια του 2016 η τρομοκρατία χτύπησε την καρδιά της Ευρώπης και την αδύναμη ηγεσία της και στη δημόσια συζήτηση κυρίαρχα ήταν τα θέματα ξενοφοβίας, οι εκατόμβες των νεκρών προσφύγων στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, οι απέλπιδες προσπάθειες των χιλιάδων ανθρώπων να προσεγγίσουν την περιφραγμένη Δύση, το κατεστραμμένο Χαλέπι που έγινε το τραγικό επίκεντρο του πολέμου στη Συρία, με τη «βοήθεια» του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Το 2016 ο «λαϊκισμός» εξαπλώθηκε στη Δύση κουνώντας το δάκτυλο στις ελίτ. Ήταν μια χρονιά που όλα τα προγνωστικά γκρεμίστηκαν, που οι δημοσκόποι απαξιώθηκαν, το πολιτικό κατεστημένο αμφισβητήθηκε μαζικά και η λογική μπήκε στο περιθώριο.
Μεταξύ άλλων, λοιπόν:
◼ ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ,
◼ η Βρετανία αποφάσισε να πάρει διαζύγιο από την Ε.Ε.,
◼ η Ανγκελα Μέρκελ- κυρίαρχη ακόμα στην Ευρώπη- άρχισε να προετοιμάζεται για την επανεκλογή της,
◼ ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε αφού πρόλαβε να ζήσει την ιστορική επίσκεψη στην Κούβα του Μπαράκ Ομπάμα,
◼ στη Βραζιλία η πρόεδρος της χώρας χάνει τον θρόνο της και παραπέμπεται σε πολιτική δίκη για υποθέσεις διαφθοράς από τους -ως επί το πλείστον- διεφθαρμένους αντιπάλους της,
◼ στην Τουρκία εκδηλώθηκε ένα «πραξικόπημα» εκ των προτέρων, όπως φάνηκε, καταδικασμένο να αποτύχει που έδωσε όμως την αφορμή στον Ταγίπ Ερντογάν να σφίξει κι άλλο τη χώρα στη γροθιά του,
◼ ενώ μακριά από το παγκόσμιο ενδιαφέρον, η Υεμένη συνέχισε να πληρώνει βαρύ φόρο στον «άγνωστο» πόλεμο που μαίνεται με δυτικά όπλα.
Ντόναλντ Τραμπ
Μια σημαία, πενήντα διχασμένες Πολιτείες κι ένας πρόεδρος τελείως αλλιώτικος από τους άλλους.
Τόσο ανατριχιαστικά αλλιώτικος, που η κεραμίδα της εκλογής του στις 7 Νοεμβρίου μοιάζει ακόμα με κακόγουστη φάρσα. Δεν είναι όμως.
Ο Μπαράκ Ομπάμα φεύγει, ο Ντόναλντ Τραμπ έρχεται κι η υφήλιος δεν ξέρει για τι να πρωτοκρατήσει την ανάσα της.
Οπως κι εκατομμύρια Αμερικανοί, που παρακολουθούν τον μεγιστάνα πρόεδρό τους να στήνει μια κυβέρνηση γεμάτη αρπακτικά του καπιταλισμού και γεράκια του πολέμου.
Τύφλα να 'χει η Χίλαρι Κλίντον! Δυστυχώς, μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Brexit
(Π)όσα παίρνει (και φέρνει) ο άνεμος του Brexit... Μπόλικα και ζόρικα για τη Βρετανία και την «Ενωμένη» Ευρώπη, μια πρωθυπουργική «ηλεκτρική» καρέκλα για την Τερέζα Μέι.
Κράτησε έξυπνα επαμφοτερίζουσα στάση για την ιστορική έξοδο ως υπουργός του Ντέιβιντ Κάμερον, που έπαιξε κι έχασε παταγωδώς στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου.
Η νέα Σιδηρά Κυρία προσγειώθηκε στην Ντάουνινγκ Στριτ με επικίνδυνη αποστολή να διευθετήσει το δύσκολο διαζύγιο με την Ε.Ε.
Αχαρτογράφητος ο δρόμος, αμέτρητες οι παράμετροι, οι επιπτώσεις κι οι «ουρές».
Το τζίνι των φυγόκεντρων δυνάμεων ανά την Ευρώπη βγήκε απ' το λυχνάρι και τώρα ποιος το μαζεύει...
Βραζιλία
Πραξικόπημα αποκάλεσε το άδοξο και άδικο πολιτικό της τέλος η αριστερή πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ.
Στις 31 Αυγούστου αποπέμφθηκε για παραποίηση στοιχείων του προϋπολογισμού από μια Γερουσία και μια πολιτική κάστα βαθιά χωμένη στα σκάνδαλα διαφθοράς, για τα οποία η ίδια δεν έχει κατηγορηθεί.
Βρούτος -μεταξύ άλλων- ο πρώην αντιπρόεδρός της και νέος... Καίσαρας, Μισέλ Τέμερ.
Μαζί με τους νεοφιλελεύθερους υπουργούς-πατρικίους του ξεκίνησαν με οίστρο το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους της Ρούσεφ και του Λούλα, ρίχνοντας εκατομμύρια Βραζιλιάνους πληβείους στην αρένα του υπερσυντηρητισμού και της άτεγκτης λιτότητας.
Φιντέλ Κάστρο
«Σύντομα θα κλείσω τα 90. Σύντομα θα γίνω σαν όλους τους άλλους. Για όλους έρχεται κάποτε η ώρα μας»...
Ηταν 19 του Απρίλη όταν ο Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους προμήνυε το αναπόφευκτο, κλείνοντας τις εργασίες τού συγκινησιακά φορτισμένου 7ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας στην Αβάνα.
Ηταν 25 Νοεμβρίου όταν η χώρα του έμεινε ορφανή από τον εμβληματικό πατέρα της επανάστασής της.
Για πόσο θα στέκεται όρθιο το σοσιαλιστικό κάστρο των Κάστρο μένει να φανεί.
Μόνο σίγουρο, το άσβεστο αποτύπωμα του «Λίδερ Μάξιμο» στην Ιστορία.
Τουρκία
ASSOCIATED PRESS
Παγκόσμιο σοκ προκάλεσε τη νύχτα της 15ης Ιουλίου η αιματοβαμμένη απόπειρα πραξικοπήματος από μέλη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Ο λαός αντιστάθηκε, η ισλαμοσυντηρητική κυβέρνηση βάστηξε και η εσχάτη προδοσία έλυσε αποφασιστικά τα χέρια του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Κατηγόρησε ως «εγκέφαλο» τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ -και πάλαι ποτέ σύμμαχό του- ιμάμη Γκιουλέν, απαιτώντας την έκδοσή του στην Τουρκία με υπόνοιες για «δάκτυλο» των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, αφού τα είχε ξαναβρεί με τη Ρωσία.
Κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, φίμωσε τον Τύπο κι εξαπέλυσε πογκρόμ με δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις και αποπομπές, βαφτίζοντας «πραξικοπηματίες» και «τρομοκράτες» γκιουλενιστές, στρατιωτικούς, καθηγητές, δημοσίους υπαλλήλους, δημοσιογράφους, Κούρδους.
Το μπαράζ πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων κλιμακώθηκε. Ο Ερντογάν ενέτεινε τις «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις εναντίον PKK και κουρδικού πληθυσμού στη νοτιοανατολική Τουρκία και ξεκίνησε στρατιωτική επέμβαση στη βόρεια Συρία.
Ανγκελα Μέρκελ
Ενα καλό έκανε και πέσαν να τη φάνε. Ανατρέποντας πρόσκαιρα την εικόνα της αμείλικτης ηγέτιδος, η Ανγκελα Μέρκελ έδειξε ανθρώπινο πρόσωπο και αιφνιδίασε, ανοίγοντας τα σύνορα της Γερμανίας για τους πρόσφυγες. Το πλήρωσε ακριβά.
Κοινή γνώμη, μερίδα της παράταξής της, κομματικά «αδέρφια», Ακροδεξιά και λοιποί συγγενείς, σε συγχορδία με αρκετούς Ευρωπαίους ομολόγους της, στράφηκαν εναντίον της.
Εκείνη -ελέω εκλογών κι ασήκωτου πολιτικού κόστους- τα γύρισε για να... ξαναγυρίσει στην καγκελαρία.
Και πάνω που 'παιρνε τα πάνω της, ο εφιάλτης της τρομοκρατίας και το φιάσκο των γερμανικών αρχών τη στρίμωξαν πάλι στη γωνία.
Θα αποδειχτεί ξανά εφτάψυχη;
Τρομοκρατία
ASSOCIATED PRESS
Βρυξέλλες 22 Μαρτίου, Νίκαια 14 Ιουλίου, Βερολίνο 19 Δεκεμβρίου.
Ο φόβος της τρομοκρατίας φώλιασε στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης.
Βομβιστές αυτοκτονίας και «στρατιώτες» εντεταλμένοι ή εμπνευσμένοι από το «Ισλαμικό κράτος» με όπλα δύο φορτηγά σκότωσαν 130 ανθρώπους και τραυμάτισαν εκατοντάδες άλλους.
Η ριζοσπαστικοποίηση ημεδαπών κι αλλοδαπών σε ευρωπαϊκό έδαφος, τα ανεμπόδιστα πήγαιν'-έλα υπόπτων για τρομοκρατία από χώρα σε χώρα και σε προπύργια του «Ι.Κ.» εκτός Ευρώπης, τα κενά ασφάλειας κι η εγκληματική ασυνεννοησία μεταξύ υπηρεσιών πληροφοριών κληροδοτούν ένα σκοτεινό σύμπλεγμα προκαταλήψεων, με θριαμβευτές τη σοβινιστική Ακροδεξιά και τα απανταχού φασιστοειδή κι αποδιοπομπαίους τράγους τους μουσουλμάνους και τους πρόσφυγες.
Χαλέπι
Ο 5χρονος Ομράν Ντακνίς έδωσε πρόσωπο στα ανείπωτα εγκλήματα με θύματα χιλιάδες αμάχους στο ανατολικό Χαλέπι, όσο κι αν η φωτογραφία του -αμίλητος, μέσα σε ασθενοφόρο στις 17 Αυγούστου- αξιοποιήθηκε δεόντως στον επικοινωνιακό πόλεμο.
Η ανακατάληψη ολόκληρης πια της μεγαλούπολης από το καθεστώς Ασαντ και τους ξένους συμμάχους του αποτελεί στρατηγικό και συμβολικό θρίαμβο, αλλά η οριστική επίλυση του συριακού γόρδιου δεσμού έχει ακόμα δρόμο στρωμένο με αίμα. Αντικρουόμενα γεωπολιτικά συμφέροντα, συγκυριακές λυκοφιλίες, ετερόκλητοι αντιμαχόμενοι και «χορηγοί» –κι όλοι αυτοί θεωρητικά με κοινό εχθρό (και) το «Ισλαμικό κράτος».
Ενας αδυσώπητος και τρομακτικά πολύπλοκος πόλεμος, στον οποίο οι μόνοι βέβαιοι χαμένοι είναι οι άμαχοι.
Υεμένη
Ο Ουντάι Φαϊζάλ πέθανε από οξύ υποσιτισμό σε νοσοκομείο της Υεμένης στις 24 Μαρτίου.
Ο λησμονημένος, σχεδόν διετής πόλεμος δι' αντιπροσώπων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, που στηρίζουν αντίστοιχα τον σουνίτη πρόεδρο Χάντι και τους σιίτες αντάρτες Χούθι, έχει φέρει την τσακισμένη χώρα και στα πρόθυρα του λιμού.
Τουλάχιστον εφτά εκατομμύρια κάτοικοι αργοπεθαίνουν από πείνα.
Οι αλύπητοι βομβαρδισμοί του στρατιωτικού συνασπισμού υπό το Ριάντ -με τη στήριξη των ΗΠΑ- έχουν σκοτώσει χιλιάδες αλλά οι επικερδείς πωλήσεις όπλων της Δύσης προς το σκοταδιστικό σαουδαραβικό καθεστώς συνεχίζονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα...
Προσφυγικό / Μεταναστευτικό
ASSOCIATED PRESS
Η πιο φονική δίοδος στον κόσμο για τους θαλασσοδαρμένους ικέτες: τουλάχιστον 5.000 άνθρωποι χάθηκαν φέτος σε αμέτρητα ναυάγια στα νερά της Μεσογείου, παρά τις άοκνες επιχειρήσεις διάσωσης.
Χρονιά-όνειδος και το 2016 για την Ευρωπαϊκή Ενωση, που σφραγίστηκε πάλι απ' την αποτυχία συγκροτημένης και ανθρωπιστικής διαχείρισης της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης.
Ο χερσαίος βαλκανικός διάδρομος έκλεισε ερμητικά, (κάτω: στιγμιότυπο από τις προσπάθειες προσφύγων να φύγουν από την Ειδομένη για τα Βαλκάνια) φράχτες και συνοριακοί έλεγχοι επανήλθαν δριμύτεροι.
Η επίμαχη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας στις 18 Μαρτίου μείωσε δραστικά τις αφίξεις αλλά επέτεινε τη δυστυχία των αιτούντων άσυλο, χωρίς να πατάξει τη λερναία ύδρα των διακινητών.
Απελάσεις, ασφυκτικά γεμάτα hotspots και κέντρα κράτησης, αλλά και βίαιες εκκενώσεις αυτοσχέδιων καταυλισμών σαν τη «Ζούγκλα» του Καλέ (φωτ. κάτω) καθιστούν πια την Ευρώπη σκόπιμα απωθητική.
Μισαλλοδοξία, γραφειοκρατία, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και -πρωτίστως- έλλειμμα πολιτικής βούλησης σαμποτάρουν το πρόγραμμα μετεγκατάστασης.
Η Τουρκία, που αναβαπτίστηκε σε «ρυθμιστή» του μεγαλύτερου ανθρώπινου δράματος της εποχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου