Για το Μαξίμου οι πρόωρες εκλογές – εντός του 2018 – δεν αποτελούν πρώτη, ούτε καν δεύτερη επιλογή. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, στην συνάντησή του με τον Γιάννη Μπουτάρη, αιτιολόγησε αυτήν την θέση, επικαλούμενος πέραν των άλλων και την κοινή πολιτική λογική: «Θα ήμουν ανόητος», είπε, «να μην θέλω να το ζήσω κι αυτό - να είμαι ο πρωθυπουργός της χώρας που θα αποφασίζει μόνη της και όχι κάτω από επιτροπεία».
Με ανοιχτές, όμως, δύο διαπραγματεύσεις επί κορυφαίων εθνικών θεμάτων, με την αντιπολίτευση να ζητά σε καθημερινή βάση προσφυγή στις κάλπες και με την χώρα να εισέρχεται εκ των πραγμάτων σε μακρά και πολωτική προεκλογική περίοδο, όλα τα ενδεχόμενα εξετάζονται, αναλύονται και συνεκτιμώνται μαζί με τις τάσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Και, στο πλαίσιο αυτό, στις ασκήσεις επί χάρτου του κυβερνητικού επιτελείου υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα «τρία συν ένα» σενάρια για τον χρόνο των εκλογών.
Το πρώτο, αλλά και εξαιρετικά αδύναμο αυτή τη στιγμή, σενάριο είναι εκείνο των εκλογών το φθινόπωρο του 2018. Πρόκειται για μειοψηφική εισήγηση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, επί μίας πολιτικής εξίσωσης όμως που βασίζεται σε τρεις παραμέτρους: Σε δύο διαπραγματευτικές νίκες του Αλέξη Τσίπρα – λύση στο χρέος και λύση στο Μακεδονικό - και στην ανάγκη αποτροπής μιας κίνησης υψηλού πολιτικού κόστους, της μείωσης των συντάξεων από τον επόμενο Ιανουάριο.
Η επίτευξη συμφωνίας για το χρέος έως τον Αύγουστο θεωρείται δεδομένη, πλην δραματικού απροόπτου. Στην υποθετική – και καθόλου δεδομένη – περίπτωση που έως τότε έχει επέλθει συμφωνία και για το «Μακεδονικό», ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να πάει σε εκλογές στο διάστημα από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο ως ο πρωθυπουργός που έβαλε την σφραγίδα του στην λύση δύο θεμάτων μείζονος εθνικής σημασίας.
Το πρόβλημα για την κυβέρνηση με το συγκεκριμένο σενάριο είναι πως, παρά τους ισχυρούς συμβολισμούς, ο χρόνος δεν επαρκεί για να κεφαλαιοποιηθούν τα οφέλη της εξόδου από το Μνημόνιο – ήτοι, για να υπάρξει απτό αντίκρυσμα στην καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ητοι, το διάστημα από τώρα έως το φθινόπωρο είναι πολύ μικρό για να υπάρξει ασφαλής αλλαγή στα τρέχοντα αρνητικά δημοσκοπικά δεδομένα. Και, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ελάχιστες ήταν οι κυβερνήσεις εκείνες που προκάλεσαν μόνες τους εκλογές για να… τις χάσουν.
Οι «δίδυμες» κάλπες
Το δεύτερο σενάριο είναι εκείνο που θέλει δίδυμες κάλπες τον Μάιο του 2019, μαζί με τις ευρωεκλογές. Είναι το σενάριο το οποίο θεωρεί πιο πιθανό το ηγετικό επιτελείο της ΝΔ – παρά το πάγιο «προσκλητήριο» για άμεση προσφυγή στις κάλπες -, είναι το σενάριο που πρώτος έθεσε δημόσια ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, κι είναι επίσης η εκδοχή που προκρίνουν αρκετά στελέχη της κυβέρνησης στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους.
Το πρώτο επιχείρημα που προβάλουν είναι πως οι επόμενοι δώδεκα μήνες είναι ικανό διάστημα για να αποδοθεί στους πολίτες ένα πρώτο «μέρισμα» από το τέλος των Μνημονίων. Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θεωρείται δεδομένο ότι θα έχουν δρομολογηθεί έως το πρώτο τρίμηνο του 2019, και αυτές είναι μόνον δύο από τις – αρκετές – κινήσεις κοινωνικής ανακούφισης που σχεδιάζει η κυβέρνηση μετά το ορόσημο του Αυγούστου.
Στα πλεονεκτήματα αυτού του σεναρίου προσμετράται και η προοπτική εκτόνωσης και απορρόφησης μέρους της κοινωνικής δυσαρέσκειας στην κάλπη των ευρωεκλογών, με παράλληλη θετική ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές κάλπες. Προϋπόθεση, ωστόσο, για να «λειτουργήσει» αυτός ο σχεδιασμός είναι να υπάρξει έδαφος είτε για επαναδιαπραγμάτευση των περικοπών στις συντάξεις, είτε τουλάχιστον για άμεση εφαρμογή ισχυρών θετικών αντίμετρων.
Το φθινόπωρο του 2019
Το τρίτο σενάριο είναι εκείνο της εξάντλησης της τετραετίας και της παράλληλης διεξαγωγής εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών το φθινόπωρο του 2019. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τις συμμαχίες με κεντροαριστερούς υποψηφίους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και να απευθυνθεί από πλεονεκτική θέση στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς.
Η προοπτική αυτή ωστόσο εμπεριέχει μια, μείζονος εκλογικής σημασίας, άγνωστη ακόμη μεταβλητή – το ποσοστό που θα έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Μαίου. Στην περίπτωση που η ευρωκάλπη βγάλει καθαρή ήττα, τότε πολύ δύσκολα μόλις τρεις μήνες μετά, θα μπορέσει η κυβέρνηση να αναστρέψει το σε βάρος της εκλογικό ρεύμα.
Ως εκ τούτου, πρόκειται για σενάριο υψηλού πολιτικού ρίσκου. Και υπό αυτό το δεδομένο, δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντί της «δίδυμης», δείχνουν και την τριπλή κάλπη. Την ταυτόχρονη, δηλαδή, διεξαγωγή ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών τον Μάιο του 2019. Πρόκειται επίσης για ένα σύνθετο εγχείρημα, ουδείς όμως αποκλείει τίποτα. Και ουδείς γνωρίζει τι, και πότε, θα αποφασίσει εν τέλει ο Αλέξης Τσίπρας.
tvxs.gr
Με ανοιχτές, όμως, δύο διαπραγματεύσεις επί κορυφαίων εθνικών θεμάτων, με την αντιπολίτευση να ζητά σε καθημερινή βάση προσφυγή στις κάλπες και με την χώρα να εισέρχεται εκ των πραγμάτων σε μακρά και πολωτική προεκλογική περίοδο, όλα τα ενδεχόμενα εξετάζονται, αναλύονται και συνεκτιμώνται μαζί με τις τάσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Και, στο πλαίσιο αυτό, στις ασκήσεις επί χάρτου του κυβερνητικού επιτελείου υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα «τρία συν ένα» σενάρια για τον χρόνο των εκλογών.
Το πρώτο, αλλά και εξαιρετικά αδύναμο αυτή τη στιγμή, σενάριο είναι εκείνο των εκλογών το φθινόπωρο του 2018. Πρόκειται για μειοψηφική εισήγηση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, επί μίας πολιτικής εξίσωσης όμως που βασίζεται σε τρεις παραμέτρους: Σε δύο διαπραγματευτικές νίκες του Αλέξη Τσίπρα – λύση στο χρέος και λύση στο Μακεδονικό - και στην ανάγκη αποτροπής μιας κίνησης υψηλού πολιτικού κόστους, της μείωσης των συντάξεων από τον επόμενο Ιανουάριο.
Η επίτευξη συμφωνίας για το χρέος έως τον Αύγουστο θεωρείται δεδομένη, πλην δραματικού απροόπτου. Στην υποθετική – και καθόλου δεδομένη – περίπτωση που έως τότε έχει επέλθει συμφωνία και για το «Μακεδονικό», ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να πάει σε εκλογές στο διάστημα από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο ως ο πρωθυπουργός που έβαλε την σφραγίδα του στην λύση δύο θεμάτων μείζονος εθνικής σημασίας.
Το πρόβλημα για την κυβέρνηση με το συγκεκριμένο σενάριο είναι πως, παρά τους ισχυρούς συμβολισμούς, ο χρόνος δεν επαρκεί για να κεφαλαιοποιηθούν τα οφέλη της εξόδου από το Μνημόνιο – ήτοι, για να υπάρξει απτό αντίκρυσμα στην καθημερινότητα και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Ητοι, το διάστημα από τώρα έως το φθινόπωρο είναι πολύ μικρό για να υπάρξει ασφαλής αλλαγή στα τρέχοντα αρνητικά δημοσκοπικά δεδομένα. Και, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ελάχιστες ήταν οι κυβερνήσεις εκείνες που προκάλεσαν μόνες τους εκλογές για να… τις χάσουν.
Οι «δίδυμες» κάλπες
Το δεύτερο σενάριο είναι εκείνο που θέλει δίδυμες κάλπες τον Μάιο του 2019, μαζί με τις ευρωεκλογές. Είναι το σενάριο το οποίο θεωρεί πιο πιθανό το ηγετικό επιτελείο της ΝΔ – παρά το πάγιο «προσκλητήριο» για άμεση προσφυγή στις κάλπες -, είναι το σενάριο που πρώτος έθεσε δημόσια ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, κι είναι επίσης η εκδοχή που προκρίνουν αρκετά στελέχη της κυβέρνησης στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους.
Το πρώτο επιχείρημα που προβάλουν είναι πως οι επόμενοι δώδεκα μήνες είναι ικανό διάστημα για να αποδοθεί στους πολίτες ένα πρώτο «μέρισμα» από το τέλος των Μνημονίων. Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θεωρείται δεδομένο ότι θα έχουν δρομολογηθεί έως το πρώτο τρίμηνο του 2019, και αυτές είναι μόνον δύο από τις – αρκετές – κινήσεις κοινωνικής ανακούφισης που σχεδιάζει η κυβέρνηση μετά το ορόσημο του Αυγούστου.
Στα πλεονεκτήματα αυτού του σεναρίου προσμετράται και η προοπτική εκτόνωσης και απορρόφησης μέρους της κοινωνικής δυσαρέσκειας στην κάλπη των ευρωεκλογών, με παράλληλη θετική ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές κάλπες. Προϋπόθεση, ωστόσο, για να «λειτουργήσει» αυτός ο σχεδιασμός είναι να υπάρξει έδαφος είτε για επαναδιαπραγμάτευση των περικοπών στις συντάξεις, είτε τουλάχιστον για άμεση εφαρμογή ισχυρών θετικών αντίμετρων.
Το φθινόπωρο του 2019
Το τρίτο σενάριο είναι εκείνο της εξάντλησης της τετραετίας και της παράλληλης διεξαγωγής εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών το φθινόπωρο του 2019. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει τις συμμαχίες με κεντροαριστερούς υποψηφίους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και να απευθυνθεί από πλεονεκτική θέση στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς.
Η προοπτική αυτή ωστόσο εμπεριέχει μια, μείζονος εκλογικής σημασίας, άγνωστη ακόμη μεταβλητή – το ποσοστό που θα έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Μαίου. Στην περίπτωση που η ευρωκάλπη βγάλει καθαρή ήττα, τότε πολύ δύσκολα μόλις τρεις μήνες μετά, θα μπορέσει η κυβέρνηση να αναστρέψει το σε βάρος της εκλογικό ρεύμα.
Ως εκ τούτου, πρόκειται για σενάριο υψηλού πολιτικού ρίσκου. Και υπό αυτό το δεδομένο, δεν είναι λίγα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντί της «δίδυμης», δείχνουν και την τριπλή κάλπη. Την ταυτόχρονη, δηλαδή, διεξαγωγή ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών τον Μάιο του 2019. Πρόκειται επίσης για ένα σύνθετο εγχείρημα, ουδείς όμως αποκλείει τίποτα. Και ουδείς γνωρίζει τι, και πότε, θα αποφασίσει εν τέλει ο Αλέξης Τσίπρας.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου