Του δημοσιογράφου Νίκου Κολίτση
«Χωρίς συνέπεια δεν μπορεί να προχωρήσει κανένας μπροστά»
Οι πρώτες μέρες του 2018 μας βρήκαν... «σ΄ ένα φτωχικό αλλά χαριτωμένο σπιτάκι», παρέα με δυο παιδιά, ονόματι «Χένσελ και Γκρέτελ», που προσπαθούν να ξεγελάσουν την πείνα τους με το παιχνίδι, στη θεατρική διασκευή όπερας (από την Κάρμεν Ρουγγέρη) του κλασικού ομώνυμου παραμυθιού των αδερφών Γκριμ, στο θέατρο Κιβωτός, σε μια ονειρική περιπέτεια, που ταξιδεύει μικρούς και μεγάλους, παρέα με το Fairytales, γεμάτη «κρυμμένους θησαυρούς» (όπως έκανε φέτος και για χάρη του 47ου Φεστιβάλ Ολύμπου στο Δίον Πιερίας)
«Στη μεγάλη συμφορά πάντα ο Θεός βοηθά»
«Τα αγόρια δεν κάνουν δουλειές, τα κορίτσια κάνουν»
Από τα πρώτα λεπτά της παράστασης, η ψυχή μας πλημμύρισε εικόνες, χρώματα, «αρώματα» και μοναδικές μελωδίες, εν μέσω χορογραφιών, από ηθοποιούς και τραγουδιστές, σε μια παραμυθένια σκηνή που άλλαζε συνεχώς, με το μαγικό άγγιγμα... της αγάπης και της νεράιδας, σε μια ιστορία με μηνύματα και νοήματα για «τη μανία των παιδιών να κοροϊδεύουν το ένα το άλλο».
«Δεν είναι σωστό να παίρνουμε πράγματα που δεν είναι δικά μας»
«Δεν είναι ωραίο να βλέπουμε δύο αδέρφια να μαλώνουν»
Highlights: το τηλεφώνημα της νυχτούλας νεράιδας, η ανεπανάληπτη ατάκα μιας λιλιπούτειας πριγκίπισσας από το κοινό, «εγώ νομίζω ότι αυτή είναι η καλή μάγισσα!» (άμα τη εμφανίσει της μίας εξ αυτών επί σκηνής), ο απόλυτος διχασμός του θεατρόφιλου κοινού (παιδιών και ενηλίκων) για τις μάγισσες και την εκλογίκευση της κατηγοριοποίησής τους σε καλές και κακές, η σχεδόν sold out παράσταση, με παιδιά όλων των ηλικιών, γονείς και κηδεμόνες, η παρουσία της ίδιας της Κάρμεν Ρουγγέρη στη σκηνή, πριν την έναρξη της παράστασης, με παροτρύνσεις για τη βιωματική καλλιέργεια της θεατρικής κουλτούρας από γονείς και εκπαιδευτικούς, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος μιας θεατρικής παράστασης -με λόγια όπως: «ο χαιρετισμός και το χειροκρότημα είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή του ηθοποιού»-, με έμφαση στη λεπτομέρεια (ακόμα και για το συμπεριφορικό παιδιών και ενηλίκων στη διάρκεια του διαλείμματος στο θέατρο), το καραμελόσπιτο και τα παιδιά-μπισκότα, τα παραμυθένια πλάσματα του δάσους, ο κήπος με τις φράουλες και τα λουλούδια, τα τραγούδια της παράστασης και η ισορροπία τους με τα αφηγηματικά μέρη και τους διαλόγους, γεγονός σημαντικό για να μην κουράσουν τους, ως επί το πλείστον, μικρούς θεατές, η σκηνή με τα... μαθήματα σκούπας στις μάγισσες
Σκηνοθεσία: η Κάρμεν Ρουγγέρη είναι υπεύθυνη για τα διασκευασμένα κείμενα και την αξιοπρόσεκτη σκηνοθεσία και λειτουργεί, για μία ακόμη φορά, με σεβασμό στον πρωτότυπο μύθο -με κατάλληλες προσαρμογές στην ελληνική πραγματικότητα, με βάση και τη λαϊκή μας παράδοση-, σ’ ένα είδος (όπερα), με υψηλό βαθμό δυσκολίας, που απαιτεί εξοικείωση από το κοινό, καλλιέργεια και θεατρική κουλτούρα, που μόνο αυτονόητα δεν είναι στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα, η φωνή της ακούγεται σε τακτά διαστήματα σε διαλογικά τεχνάσματα με τη νεραϊδούλα και προσθέτει εκείνο το παραμυθικό στοιχείο, που μας κάνει να πιστέψουμε ότι η πιο γλυκιά πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία.
«Αν έχεις την ευλογία του Θεού, δε φοβάσαι τίποτα»
Ηθοποιοί: (με αλφαβητική σειρά): Αθηνά Δημητρακοπούλου, Ελένη Ζιώγα, Ιωαάννης Κοντέλλης, Εστέλλα Κοπάνου, Κωνσταντίνα Λιναρδάτου, Ιουστίνα Μάτσιασεκ, Ίρις-Φιόνα Νικολάου και Νικόλας Παπακωνσταντίνου, ερμήνευσαν τους ρόλους τους, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστο ταλέντο, εν μέσω απαιτητικών χορογραφιών, με συνεχή κίνηση και τραγούδι, με τη δασκάλα-μάγισσα να «γκρεμίζει» -άμα τη εμφανίσει της και σε όλη τη διάρκεια- τη σκηνή, με την πληθωρική της παρουσία, τη χαρισματική της απόδοση και τα χιουμοριστικά της λόγια
«Ποιoς σας είπε ότι το σωστό είναι να είσαι ψηλός;»
Σκηνικά, Koστούμια, Φώτα, Μουσική: τα σκηνικά ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακά -φαντασμαγορικά για τα ελληνικά θεατρικά δεδομένα του παιδικού θεάτρου-, τα κοστούμια, προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, (σε σημείο που ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε ακόμα και την «τρύπα» στην κάλτσα ηθοποιού!), τα φώτα -κρίνοντας και με επαγγελματικά φωτογραφικά κριτήρια αλλά εκ του αποτελέσματος-, δεν άφησαν χωρίς εστίαση καμία από τις γωνίες της σκηνής και της συνεχούς δράσης των ηθοποιών-χορευτών, ενώ, last but not least, τα τραγούδια (όπερα γαρ) ερμηνεύτηκαν, στην πλειοψηφία τους, από αξιόλογες φωνές επαγγελματιών ηθοποιών-τραγουδιστών, απόδειξη ότι o επαγγελματισμός είναι προϋπόθεση και ζητούμενο, παραπάνω, στο παιδικό θέατρο ή στο θέατρο για παιδιά, αν προτιμάτε
«Για να πετάξετε (με τη σκούπα) θέλετε 7500 μαθήματα»
Iδανικό Soundtrack:
“Κάθε πρωί μας ξυπνούσαν τα δέντρα γλυκά
μας καλούσαν να πιούμε ξανά όλο το φως της ημέρας
και εμείς μαγεμένοι μεθούσαμε μέσα στη δροσιά…”
«Παραμύθι», Φρούτα του Δάσους, 2010
Credits:
• στους ηθοποιούς της παράστασης που, κυριολεκτικά και μεταφορικά, «πολιορκήθηκαν» από μικρούς και μεγάλους, με και χωρίς...μαγικές σκούπες, για μία φωτογραφία, πάντα με χαμόγελο, περισσή διάθεση και αμέτρητες αγκαλιές, παρά την κούραση από τη δίωρη παράσταση -δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε το γεγονός ότι η μάγισσα-δασκάλα είχε την τιμητική της, ακόμα και στις φωτογραφίες, ενώ δάνειζε απλόχερα και τη σκούπα της-
• στην υπεύθυνη του γραφείου παραγωγής, Κατερίνα Μπανασάκη, για την αθόρυβη, μετρημένη και λειτουργική επικοινωνιακή της παρουσία και διαχείριση
Βonus tip: οι τιμές των εισιτηρίων στη δυαδική σχέση τιμής-ποιότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου