Αγροτική Εκπαίδευση για Ανασυγκρότηση

 

Το Σάββατο, 29 Σεπ 2018 στην Αβερώφειο Σχολή Λάρισας, από 10.00 έως 18.00, σε πυκνή ροή, όσοι επιθυμούν θα μπορούν να συμμετέχουν σε εκδήλωση με θέμα: η Αγροτική Εκπαίδευση στην Ελλάδα και η παραγωγική ανασυγκρότηση την περίοδο της κρίσης. Πέραν των εκπροσώπων, στο πρόγραμμα είναι αναγεγραμμένοι χαιρετισμοί από τους: κ Γ. Δημαρά (Υφυπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας), κ Γ. Τσιρώνη (Βουλευτή, πρώην Αν. Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων), κ Β. Κόκκαλη (Υφυπουργός Αγροτ. Α&Τ), κ Δ. Λιόλιο (Πρόεδρο Νοσοκομείου Λάρισας και Πρόεδρος ΚοιΣΠΕ).

Η ημερίδα θα συνεχισθεί με ανταλλαγή θέσεων και εισηγήσεις από τους: Δρ Ν. Κατή (ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ), κα Μ. Κλεισιάρη (Αβερώφειος Γεωργική Σχολή Λάρισας), κα Α. Μέγα (Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων), καθ Α. Κουτσούρη (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας), καθ Γ. Τσομπάνογλου (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μάξιμο (Αγροτική Σχολή Μονής Βελλάς), κ J. Amberger (Γερμανική αγροτική εκπαίδευση), F. Aunkofer (Αγρότη, Δήμαρχο Kelheim), καθ Ζ. Μαμούρη (Πρύτανη Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), καθ Χ. Γκόβαρη (Παιδαγωγική εκπαίδευση αγροτών), Δρ Ε. Βέργο (Αμερικανική Γεωργική Σχολή), κ Δημήτρη Μιχαηλίδη (ΑγροΝέα), Δρ F. Vallerin (INRA), Δρ Ε. Βογιατζή (ΤΕΙ Θεσσαλίας) και Καθ Π. Γούλα (πρ. Πρύτανη ΤΕΙ Θεσσαλίας)

Ακολουθώντας τις οδηγίες των οργανωτών της ημερίδας γα την «Αγροτική Εκπαίδευση στην Ελλάδα», κας Έλενας Μπότση (6947969398,  elbotsi@gmail.com) και κ Νίκου Πουτσιάκα (6945971156), θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε μια πιθανή πρόταση για την αγροτική εκπαίδευση, ως εξής:

·         Τα σχολεία στις αγροτικές περιοχές να λειτουργούν από ανθρώπους που θα διαμένουν στις τοπικές κοινωνίες και θα μισθοδοτούνται και θα αξιολογούνται από την τοπική κοινωνία.

·         Τα αγροτικά σχολεία να ακολουθούν το σύστημα της μαθητείας ή δυικής εκπαίδευσης.

·         Εάν δεν μπορούν να διαμένουν στις αγροικίες (αγροτουρισμός), να διαμένουν υποχρεωτικά σε οικοτροφεία με πολλές εκδηλώσεις ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων.

·         Η διοίκηση των αγροτικών σχολείων θα μπορούσε να ασκείται από εκπροσώπους των εκλεγμένων στο Δημοτικό Συμβούλιο, από εκπροσώπους του διδακτικού προσωπικού και από εκπροσώπους των γονέων των εκπαιδευομένων, με μορφές δομών Κοινωνικής Οικονομίας.

·         Κάθε γονέας θα πληρώνει για την μαθητεία του υποψήφιου μαθητή στο αγροτικό σχολείο με voucher που θα δίνει η κυβέρνηση σε όλους τους νέους και νέες.

·         Η επιλογή θα είναι ελεύθερη για κάθε μαθητή (οικογένεια) και τα σχολεία θα προσπαθούν να έχουν ελκυστικά και αποτελεσματικά προγράμματα, ώστε με τα voucher που θα προσελκύουν και την σωστή τοπική διαχείριση, να μπορούν να πληρώνουν τους μισθούς των εκπαιδευτικών και να εξασφαλίζουν την καλή λειτουργία του αγροτικού σχολείου.

·         Η διαχείριση και δημιουργία τροφής, καθώς και η χρήση δηλητηρίων να απαιτεί διαπίστευση, όπως περίπου το «πράσινο πτυχίο» ή μιας μορφής πιστοποίηση ότι επιτρέπεται να παράγεις και να διαθέτεις τροφή στην κοινωνία.

·         Τα αγροτικά σχολεία σε κάθε περιοχή να μπορούν να είναι κέντρα καινοτομίας, και διάχυσης αγροτικών πληροφοριών (αγροτικές εφαρμογές τις λέγαμε παλαιά), όχι κρατικές κεντρικές δομές.

·         Και πολλές άλλες δυνατότητες που είδαμε σε εφαρμογή σε αγροτικά σχολεία στην Αγγλία, στην Δανία, στην Γερμανία, στην Σουηδία  ….

Και όλα τα παραπάνω βασισμένα σε μερικές παραδοχές, όπως:

1. Αγρότης είναι ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς και ο δασοκόμος, ο οποίος συμπληρωματικά (και μόνο συμπληρωματικά) μπορεί να παράγει ενέργεια, να μεταποιεί ή/& να εμπορεύεται την δικιά του παραγωγή και να προσφέρει υπηρεσίες τουρισμού (αγροτουρισμός).
2. Εκπαίδευση είναι μορφή εξειδικευμένης κοινωνικοποίησης που ασκείται κατά κανόνα από φορείς που βρίσκονται έξω από την οικογένεια και έχει ως περιεχόμενό της την μετάδοση γνώσεων, ικανοτήτων, δεξιοτήτων και μορφών ενέργειας ή συμπεριφοράς.
3. Είναι αδύνατο η εκπαίδευση να είναι ξεκομμένη από τον κοινωνικό της περίγυρο. Το άτομο είναι ανάγκη να θεωρήσει τον εαυτό του σαν αναπόσπαστο μέλος της κοινωνίας και σε αυτά τα πλαίσια να μορφωθεί.
4. Απέναντι στην επονομαζόμενη «παγκοσμιοποίηση», φαίνεται ότι αναπτύσσεται επιτυχώς και μάλιστα με συνεχώς επιταχυνόμενη μεγέθυνση η «τοπιοποίηση». Απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη Εφοδιαστική Αλυσίδα, η Τοπική Εφοδιαστική Αλυσίδα. Απέναντι σε ένα ισχυρά κεντρικό κράτος, μια επιτελική κυβέρνηση, με ισχυρούς Δήμους. Απέναντι σε μια ιεραρχική πυραμίδα, μια οριζόντια ισχύς των πολιτών και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.

Δημήτριος Μιχαηλίδης, Δημόσια Γράφων, ΑγροΝέα