Για την δημόσια παιδεία.Με τους φοιτητές.Με τα παιδιά μας

Του Αντώνη Νταγλιούδη

Οκ .Οι καταλήψεις είναι παραβατική πράξη.Θα προτιμούσα ένα δυνατό μαζικό φοιτητικό -και όχι μόνο-κίνημα που θα απαιτούσε και θα επέβαλε τις ορθες πολιτικές, με μεθόδους απολύτως νόμιμες.

Να γέμιζαν πλατείες,να πολιορκούνταν η Βουλή,να φοβούνταν οι πολιτικοί να βγούν από το σπίτι τους, μπροστά στην λαϊκή αγανάκτηση. Ας δούμε όμως τώρα την αίτία:

Κατ,αρχάς η θεσμοθέτηση της ιδιωτικής τριτοβάθμιας ,ενώ είναι βασική υποχρέωση μιας ευνομούμενης ανθρωπιστικής κοινωνίας η παροχή στους πολίτες δημόσιας και δωρεάν παιδείας.Επ αυτού υπάρχουν πολλά επιχειρήματα ,γίνεται μεγάλη συζήτηση και δεν θα φλυαρίσω επι του παρόντος. Ομως υπάρχει και το εξης απερίγραπτο:

Ενώ επι δεκαετίες τα συντηρητικά  κόμματα (στην Ελλάδα κυρίως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ)δεχόντουσαν ότι προϋπόθεση για την θεσμοθέτηση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η τροποποίηση του συντάγματος, αποφάσισαν (μετά από πίεση των κολλητών εμπόρων και της «παιδείας»),να βαφτίζουν την ιδιωτική τριτοβάθμια παιδεία «μη κρατικά-μη κερδοσκοπικά ιδρύματα». Αλήθεια δεν θα είναι ιδιωτικά δηλαδή; Δεν θα κερδίζουν οι ιδιοκτήτες τους; Θα επενδύουν για να  «προσφέρουν κοινωνικά»; Υποτιμώντας λοιπόν ακόμα και την νοημοσύνη μας, αφουέκαναν τα «βαφτίσια» που είπαμε ,και αφού κατάλαβαν ότι το σύνταγμα δεν μπορούν να το αλλάξουν ,αποφάσισαν να το …καταργήσουν. Να «ερμηνεύσουν» το αρθρο 16 όπως τους βολεύει, ενώ υπάρχει  σ΄αυτό ρητή και σαφής σχετική αναφορά.

Από τα φοιτητικά μου χρόνια (ίσως λάθος),δεν μου άρεσαν οι καταλήψεις. Ομως δεν θυμάμαι ποτέ τοσο εξόφθαλμη κυβερητικήπαρανομια. Τόσο εξοργιστική παραβατικότητα της κυβερνησης, τόσο αδιανόητη περιφρόνηση των θεμελιωδών δημοκρατικών θεσμών. Αν ήμουν λοιπόν τώρα φοιτητης θα ήμουν στις καταλήψεις. Θα ήμουν παραβατικός. Και προτείνω να είμαστε μαζί τους. Με τα παιδιά. Με τα παιδιά μας. Που κάτι θέλουν να μας πούν!