Καμπανάκι του ΣΕΒΕ στους πολιτικούς μας: Εθνική Ανάγκη να εισέλθουμε σε έναν νέο ενάρετο οικονομικό κύκλο και όχι σε ένα νέο μνημόνιο!

Με επιστολή της την Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2013, η Διοίκηση του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), στον Πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά, στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και στους Πολιτικούς αρχηγούς του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της Δημοκρατικής Αριστεράς  και του ΚΚΕ, αλλά και στους εκπροσώπους της Τρόικα και της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα (TFGR) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και υπερτονίζει την άμεση ανάγκη για λήψη αναπτυξιακών μέτρων με ταυτόχρονη επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων.

Στη σχετική επιστολή, ο Πρόεδρος του ΣΕΒΕ, κ. Δημήτρης Λακασάς επισημαίνει ότι

πλέον οι ελληνικές υγιείς, παραγωγικές και εξωστρεφείς, επιχειρήσεις δίνουν σε καθημερινή βάση τη δική τους μάχη για επιβίωση. Ωστόσο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τόσο εξαιτίας της ύφεσης όσο και της αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, είναι αμέτρητα. Μάλιστα, στην επιστολή παραθέτονται και πρόσφατα στοιχεία εξωτερικού εμπορίου τα οποία δηλώνουν κόπωση των ελληνικών εξαγωγών, καθώς τους τελευταίους μήνες καταγράφουν διαδοχική πτώση, συγκριτικά με τους αντίστοιχους μήνες του 2012. Συγκεκριμένα, το διάστημα Ιανουάριος-Ιούλιος 2013, οι εξαγωγές της χώρας μας χωρίς πετρελαιοειδή κατέγραψαν πτώση κατά 2,6% σε  ετήσια βάση, που προέρχεται κυρίως από τους κλάδους των βιομηχανικών, πρώτων υλών και ποτών–καπνών.

Ο κ. Λακασάς τονίζει ότι «Αποτελεί Εθνική Ανάγκη να εισέλθουμε σε έναν νέο ενάρετο οικονομικό κύκλο και όχι σε ένα νέο μνημόνιο που θα φέρει ένα νέο κυκλικό έλλειμμα ανάπτυξης. Η ανάγκη του ελληνικού κράτους για αύξηση των εσόδων και περιορισμό του ελλείμματος  είναι δεδομένη, ωστόσο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η βελτίωση των κρατικών ταμειακών ροών πρέπει να πάψει να στηρίζεται αποκλειστικά και μονοδιάστατα σε  μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής, προσθέτοντας ότι η εμμονή στη συνέχιση της συγκεκριμένης μορφής σκληρής λιτότητας και η λήψη οριζοντίων μέτρων το μόνο που θα φέρει είναι επιδείνωση της κατάστασης. Πλέον, κρίνεται αναγκαίο να εγκαταλειφθεί η μονομερής και εμπροσθοβαρής δημοσιονομική προσαρμογή και να ληφθούν παράλληλα και αναπτυξιακά μέτρα με ταυτόχρονη επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων για ριζικές και ουσιαστικές αλλαγές στο υφιστάμενο σύστημα. H ανάπτυξη θα έρθει μόνο από FairPlay και αυτό γίνεται μόνο με ουσιαστική βελτίωση των συντελεστών παραγωγής και εξωστρέφειας. Οι εταίροι μας στην Ε.Ε. αλλά και η Τρόικα θα πρέπει να δώσουν ρεαλιστική λύση στο δημόσιο χρέος με την επιμήκυνση του καθώς και με την πτώση των επιτοκίων ώστε να μπορέσει να ανασάνει η Ελληνική οικονομία και οι παραγωγικές και εξαγωγικές επιχειρήσεις. Η ελληνική κοινωνία και οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι σε οριακό σημείο και αυτή η κατάσταση δεν μπορεί άλλο να συνεχιστεί».

Στην επιστολή γίνεται εκ νέου λόγος για την ανάγκη υιοθέτησης ενός Εθνικού στόχου για συνεισφορά της συνολικής εξωστρέφειας (εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, τουρισμός, ναυτιλία, άμεσες ξένες επενδύσεις) στο 50% του ΑΕΠ και μείωση της ανεργίας στο Μ.Ο. της Ε.Ε (12%) έως το 2020.

Στη συγκεκριμένη επιστολή παρουσιάζονται τα βασικά σημεία πάνω στα οποία θα πρέπει σύμφωνα με το ΣΕΒΕ να βασιστεί μία τέτοια αναπτυξιακή πολιτική και τα οποία είναι:

1. Ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης και της εξωστρέφειας

Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης απαιτούν αύξηση κυρίως των βιομηχανικών εξαγωγών, ώστε αφενός να πλησιάσουν ως ποσοστό των συνολικών εξαγωγών το 80% (Μ.Ο. ΕΕ) από 38% σήμερα και αφετέρου να αυξηθεί το σύνολο των εξαγωγών αγαθών από το 23% του ΑΕΠ στο 33-37%. Η καταστροφική αποβιομηχάνιση της χώρας που έχει οδηγήσει στα ύψη την ανεργία και στα βάθη τα εισοδήματα θα πρέπει να σταματήσει. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι και η ίδια η ΕΕ για  την περίοδο 2014-2020 έχει θέσει ως στρατηγικό στόχο την επαναβιομηχάνιση της Ευρώπης, ενώ η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ελληνικό ΑΕΠ βαίνει συνεχώς φθίνουσα, από το 18% το 1981 στο 8,7 % το 2012.

2. Απλοποίηση και σταθερότητα του φορολογικού συστήματος και αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής με την καθιέρωση Ενιαίου Φορολογικού Συντελεστή (Flat Tax Rate). Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνεται ριζική μεταρρύθμιση, απλούστευση και σταθερότητα στο φορολογικό σύστημα με άμεση εισαγωγή Ενιαίου Φορολογικού Συντελεστή 15%,  υπό την προϋπόθεση της παράλληλης αύξησης των φορολογικών εσόδων, ενώ πρέπει επιτέλους η φορολόγηση να γίνεται επί των κερδών, τα οποία προκύπτουν από την κερδοφορία και όχι την υπερφορολόγηση των πηγών κεφαλαίου.

3. Ενίσχυση της ρευστότητας

-Μείωση του κόστους δανεισμού των επιχειρήσεων, καθώς η μέση ελληνική επιχείρηση δανείζεται σήμερα από τα εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα με επιτόκια της τάξης του 8%-12%. Ειδικά για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές, το spread του 7%-8% είναι απαγορευτικό, από τη στιγμή που χώρες με εξίσου σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα, όπως  η Ισπανία και η Ιταλία για επιχειρηματικά δάνεια έως 1 εκατ. ευρώ (με διάρκεια από 1 έως 5 χρόνια) δανείζουν με επιτόκιο 6%.

- διασφάλιση τραπεζικής χρηματοδότησης για την πραγματική οικονομία, μείωση των τραπεζικών επιτοκίων και ειδική μεταχείριση των επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα βάσει ποιοτικών κριτηρίων όπως η διασπορά ρίσκου στη δραστηριότητα μίας επιχείρησης, το ποσοστό ή/και το ύψος εξαγωγών της και η συνέπειά της στις υποχρεώσεις της.

- εξόφληση υποχρεώσεων Δημοσίου στις επιχειρήσεις-Άμεση επιστροφή ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις - Λειτουργικός και ουσιαστικός συμψηφισμός του συνόλου των υποχρεώσεων και απαιτήσεων επιχειρήσεων και Δημοσίου

- επίσπευση διαθέσιμων χρηματοδοτήσεων από διαρθρωτικά ταμεία (ΕΣΠΑ 2007-2013) και ΕτΕπ

- αύξηση ορίων σώρευσης ενισχύσεων ΜΜΕ μέσω προγραμμάτων κρατικών ενισχύσεων από 200.000 σε 500.000€

4. Μείωση ενεργειακού κόστους και καθιέρωση ειδικής ενεργειακής πολιτικής για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις. Το ενεργειακό κόστος έχει γίνει πλέον κυριολεκτικά δυσβάσταχτο καθώς κατά μέσο όρο ανέρχεται σχεδόν στο 5% του κόστους παραγωγής και φτάνει μέχρι και στο 36% του κόστους λειτουργίας τους. Μάλιστα, την τελευταία πενταετία έχει ανατιμηθεί πάνω από 60%, ενώ τον τελευταίο χρόνο η σχετική αύξηση για την ελληνική βιομηχανία ξεπερνάει το 30%.

5. Μείωση μη μισθολογικού κόστους για τις επιχειρήσεις και συγκεκριμένα ουσιαστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.