Το ιστορικό της οικονομικής κρίσης

Γράφει ο Α.Π. Τερζής
Γέμισαν οι οθόνες των TV με λαλίστατους ειδικούς και μη. Πλημμυρική καταιγίδα ειδήσεων, κρίσεων, αναλύσεων επί γεγονότων, υποψιών, πιθανοτήτων και ενδεχομένων που καλύπτουν τα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ.

Αναμένουμε τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, το οποίο όμως κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει με βεβαιότητα, εφόσον εκφράστηκαν διαφορετικές απόψεις από ειδικούς επιστήμονες αναφορικά με την εξέλιξη των δικαστικών ενεργειών. Είθε το αποτέλεσμα να είναι αυτό που εξυπηρετεί την ελληνική κοινωνία.


Το προηγούμενο κείμενό μας αφορούσε το χαρακτηριστικό του πολιτικού μας συστήματος που είναι ο συμψηφισμός ο οποίος προφανώς και δεν αμφισβητείται. Διότι, περιπτώσεις του είδους αυτού πιθανόν να είναι άπειρες. Όμως η δυσλειτουργία του πολιτικού μας συστήματος δεν οφείλεται στο μοναδικό αυτό πρόβλημα. Και τούτο αποδεικνύεται από τις δεδομένες παθογένειες της δημόσιας ζωής που αρχίζει από τα φακελάκια, σε διάφορους υπηρεσιακούς παράγοντες για να εξελιχθεί σε τεράστια ποσά «μίζας» που διακινούνταν όχι πλέον με φακελάκια, αλλά με τη σύγχρονη υψηλή ηλεκτρονική τεχνολογία!

Έτσι, στο όνομα αντιμετώπισης της διαχείρισης του ελληνικού χρέους εξαιρούνται, εκποιούνται και ιδιωτικοποιούνται τα πάντα. Υδρογονάνθρακες, φιλέτα ακινήτων, ακρογιαλιές, αμυντικές βιομηχανίες, λιμάνια, αεροδρόμια, αλλά και το νερό που πίνουμε! Ξεπουλάμε δηλαδή τα πάντα! Απορία όμως γεννά το είδος της λογικής που λειτουργεί στο γενικό αυτό ξεπούλημα όταν, μάλιστα, αθροιζόμενα τα χαμηλά τιμήματα, τα ποσά δηλαδή που αναμένονται να εισπραχθούν, δεν καλύπτουν κανένα στόχο που έχει προσδιοριστεί, αναφορικά με τη μείωση του χρέους σε επίπεδο που να κρίνεται ως διαχειρίσιμο!

Κανένα όμως θετικό αποτέλεσμα δεν πρόκειται να προκύψει εφόσον επιμένουν στην ίδια λαθεμένη συνταγή. Και τούτο, ενώ είναι τόσο απλό, αρνούνται να το κατανοήσουν οι τροϊκανοί και οι κυβερνητικοί μας ότι η συνέχιση της πολυετούς λιτότητας, της διαρκούς φοροεπιδρομής, της μείωσης μισθών και συντάξεων μόνο συμφορές φέρνουν. Δηλαδή διάλυση της κοινωνίας, ανεργία, συσσίτια, ανασφάλεια, μετανάστευση, κλείσιμο κάθε παραγωγικής μονάδας, υποβάθμιση παιδείας, υγείας, ακόμη και μείωση της επαρκούς ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.

Επομένως ποια είναι η επιδίωξη και ο στόχος των τροϊκανών ως εκπροσώπων των δανειστών - τοκογλύφων; Η μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε πρόσφυγες στη χώρα που γεννήθηκαν, ζουν και δημιουργούν! Γιατί όμως δεν μας το λένε δυνατά και καθαρά; Και γιατί και οι δικοί μας δεν μιλούν με καθαρή και αληθινή γλώσσα; Γιατί ανέχονται την τρόικα με τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις τους για ανάπτυξη (δήθεν); Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι καθαρή μπλόφα, μόνο και μόνο να πιέζουν ασφυκτικά, στη συνέχεια εφόσον δεν καλύφθηκαν οι στόχοι, από υπαιτιότητα των ελληνικών υπηρεσιών ή από την ανεπάρκεια του φοροεισπρακτικού μηχανισμού! Γιατί δεν τους λένε πως με τέτοια «τερτίπια» δεν γίνεται καμία προκοπή, ότι δεν βγαίνει η οικονομία η οποία χρειάζεται -κατεπειγόντως μάλιστα- ένα επενδυτικό - αναπτυξιακό πρόγραμμα 20 - 22 δις ευρώ για ν' αρχίσει η ανάπτυξη και να αντιμετωπιστούν τα διαιωνιζόμενα οικονομικά αδιέξοδα, τα οποία στην εγκατάλειψη που βρίσκονται, διογκώνονται μόνο, με κίνδυνο μάλιστα να καταλήξουν -ενδεχόμενα- και μη διαχειρίσιμα.

Τη λαθεμένη συνταγή αυτή, από πέρυσι ακόμη, είχε αναγνωρίσει και το Δ.Ν.Τ., το οποίο μάλιστα ενώ υποστηρίζει σταθερά το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, επιμένει όμως στις πολιτικές λιτότητας αν και αναγνωρίζει πως δεν οδηγούν πουθενά! Το αλλοπρόσαλλο όμως έχει και συνέχεια. Διότι ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ υποστηρίζει ταυτόχρονα -με βεβαιότητα μάλιστα- ότι το 2014 η ελληνική οικονομία παρόλο που θα βρεθεί στον «πάτο», ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι 0,6%, ενώ για το 2015 προβλέπεται να αγγίξει το 2,9%. Με όλ' αυτά που δηλώνονται πόσο αισιόδοξοι και ήρεμοι μπορεί να είναι οι Έλληνες;

Ωστόσο όμως όλα όσα με την ένταση αυτή που βιώνουμε στα χρόνια αυτά, ποια εικόνα διαμορφώνουν για το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα και -κυρίως- για την ποιότητα της λειτουργίας του; Λειτουργεί η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα; Λειτουργεί το Νομοθετικό Σώμα, το Κοινοβούλιο, η εκτελεστική εξουσία και οι θεσμοθετημένες αρχές της πολιτείας μα; Η αμφισβήτηση έχει διατυπωθεί τόσο από πολιτικούς και εκπροσώπους κομμάτων, όσο και από ειδικούς επιστήμονες Νομικούς και κατά το παρελθόν αλλά και πρόσφατα. Δηλώθηκε δηλαδή ότι η επιλογή της συνεχούς έκδοσης νομοθετικών πράξεων είναι καταχρηστική, παραβαίνει το σύνταγμα και σκοπίμως παρακάμπτει το Κοινοβούλιο. Επίσης, για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, από τηλεοράσεων ειπώθηκε πως ενέργειες των δικαστικών αρχών κινούνται στα όρια της νομιμότητας. Μήπως όλα αυτά απαξιώνουν -πιθανόν και επικίνδυνα- το πολίτευμα της δημοκρατίας; Η απάντηση θα δοθεί στο επόμενό μας σημείωμα από τον ΙΣΟΚΡΑΤΗ.