Μπέττυ Σκούφα :Αποτελεί η κάμερα αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας;

                 (χρονικό μιας προαναγγελθείσας εκπαιδευτικής αποτυχίας)

Σκέψεις και απόψεις με τη διπλή ιδιότητα Βουλεύτριας και Φιλολόγου  

Η τροπολογία και η σχετική υπουργική απόφαση της κ. N. Κεραμέως με την οποία εισήγαγε τη δυνατότητα βιντεοσκόπησης και αναμετάδοσης της παράδοσης του μαθήματος από τον καθηγητή - δάσκαλο, ήταν δεδομένο εξ αρχής ότι δεν θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να εφαρμοστεί. Η βασική-ουσιαστική αιτία της αποτυχίας δεν ήταν μόνο ότι εν μία νυκτί, χωρίς διάλογο και χωρίς να περάσει από την επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων ή την επιτροπή ελέγχου συνταγματικότητας, δηλαδή με πλήρως αντιδημοκρατικό τρόπο, επιχειρήθηκε η καταπάτηση της ελληνικής νομοθεσίας περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Η βασική αιτία αποτυχίας στηρίζεται καθαρά στην ίδια την αντιεκπαιδευτική της δομή.

Και εξηγούμαι:

Τραγικότητα, αφέλεια, άγνοια και παραλογισμός

Αφέλεια, άγνοια και παραλογισμός όσον αφορά τη συγκεκριμένη «οδηγία», θα ήταν πολύ επιεικείς χαρακτηρισμοί για τον οποιοδήποτε έχει υπάρξει έστω και για λίγο Δάσκαλος. Ποιος εκπαιδευτικός πιστεύει αλήθεια πως η χρήση της βιντεοσκόπησης της διδακτικής διαδικασίας μπορεί να αποτελέσει δραστικό βοηθητικό εκπαιδευτικό πολυμέσο; Πολύ περισσότερο όμως, είναι απογοητευτικό να πιστεύει κάτι τέτοιο μία Υπουργός Παιδείας που πλαισιώνεται από τόσους συμβούλους και υπηρεσιακούς παράγοντες εκπαιδευτικούς κι έχει την δυνατότητα να αξιοποιήσει το επιστημονικό προσωπικό ενός αξιόλογου φορέα όπως είναι το Ι.Ε.Π. Για να μην επεκταθούμε και στο γεγονός ότι η ίδια είναι Νομικός κι άρα θα έπρεπε να είναι πολύ περισσότερο προσεκτική όσον αφορά τη νομοθετική διαδικασία και περιεχόμενο.

Η συγκεκριμένη οδηγία όμως είναι εκτός των άλλων και τραγική, τη στιγμή που εισάγεται στην εποχή του διαδραστικού πίνακα, των διαπολιτισμικών κοινωνιών και της ένταξης στην τάξη μαθητών με ιδιαιτερότητες, με ειδικές μαθησιακές ανάγκες ή διαταραχές. Είναι ακριβώς τραγικό να μιλάμε για παράδοση μαθήματος από την έδρα, με συνεχή μονόλογο του εκπαιδευτικού. Μας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω.

Η υπουργός παιδείας προφανώς δεν έχει ακούσει ποτέ για τους πραγματικούς σκοπούς της εκπαίδευσης και τους στόχους και τρόπους μιας σύγχρονης διδασκαλίας. Τίποτα για τις τεχνικές που ως εργαλείο χρησιμοποιούνται στις μέρες μας και που απαιτούν τη συμμετοχή των παιδιών σε όλη την διάρκεια της παράδοσης του μαθήματος προκειμένου να δημιουργηθεί προσοδοφόρα ατμόσφαιρα εντός της τάξης ώστε η γνώση να γίνει κτήμα για κάθε μαθητή. Τίποτα για το πώς επιτυγχάνεται η εξατομικευμένη ενεργή συμμετοχή - εμπλοκή του κάθε παιδιού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τίποτα για το τι σημαίνει παιδοκεντρική ή διαπολιτισμική αγωγή και εκπαίδευση. Τίποτα για τη συμβολή της αλληλεπίδρασης στην κατανόηση εννοιών.

Γιατί η κάμερα δεν πρέπει να γίνει η κλειδαρότρυπα της τάξης

Για τη χρήση των προαναφερθέντων σημαντικών αυτών μεθόδων μάθησης, σύγχρονης συμμετοχικής διαδικασίας στην εκπαίδευση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απρόσκοπτη διεξαγωγή της διδασκαλίας του μαθήματος που επιτυγχάνεται με την εξασφάλιση της δημιουργίας αμοιβαίου κλίματος εμπιστοσύνης και εχεμύθειας, αποκλειστικά εντός της σχολικής ομάδας. Χωρίς φόβο το κάθε παιδί κάθε ηλικίας πρέπει να μπορεί να εκτεθεί σε ερωτήσεις, απαντήσεις, αντιλήψεις και τοποθετήσεις είτε σωστές είτε λαθεμένες, είτε ακραίες είτε πρωτοπόρες προς τον εκπαιδευτικό και τους συνομηλίκους του! Το κύτταρο που λέγεται τάξη είναι ένας ζωντανός οργανισμός με ιδιαίτερη κάθε φορά δυναμική που εκτός της παροχής συγκεκριμένων γνώσεων συντελεί και στη διάπλαση της προσωπικότητας του κάθε παιδιού. Χρήζει έτσι ιδιαίτερης προσοχής και προστασίας των προσωπικών δεδομένων κάθε μέλους της σχολικής κοινότητας.

Προφανώς λοιπόν η με εντελώς απαρχαιωμένο στατικό τρόπο μετάδοση στεγνών και μόνο, αποκομμένων από την σημερινή πραγματικότητα, πληροφοριών, δεν είναι ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που μπορεί να περπατήσει και να σταθεί στις μέρες μας παρά τις όποιες ιδιαίτερες δύσκολες συνθήκες υγειονομικής κρίσης αντιμετωπίζουμε - βιώνουμε σήμερα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι ένα μοντέλο για το οποίο η υπουργός μπορεί να θριαμβολογεί, ένα μοντέλο για το οποίο η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται για την επιτυχία του. Σωστά λοιπόν και όλες οι εκπαιδευτικές οργανώσεις έχουν σύσσωμες καταδικάσει το εγχείρημα.

Όσο για τους κήρυκες του κοινωνικού αυτοματισμού που προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψη πως : «οι εκπαιδευτικοί φοβούνται τις κάμερες γιατί έχουν πολλές αδυναμίες να κρύψουν επειδή φοβούνται την αξιολόγησή τους» με στόχο την απαξίωση των εκπαιδευτικών στην κοινή γνώμη, θα απομονωθούν από το σύνολο των εκπαιδευτικών και όσων επικουρικά συμβάλουν στην εκπαιδευτική διαδικασία και τους φορείς που τους εκπροσωπούν με τις επιστημονικές τοποθετήσεις τους για τις κακοήθειές τους.

Συμπερασματικά

Είναι προφανές ότι η υπουργός έχει τόση άγνοια εκπαιδευτικών θεμάτων, που είναι άκρως επικίνδυνη και άρα πρέπει να αντικατασταθεί άμεσα. Αλλιώς το εγχείρημα θα φέρει τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θα είναι συνένοχος στο έγκλημα της αστυνόμευσης και του εκφοβισμού των μαθητών μέσα στο Ελληνικό Σχολείο!