ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ

Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος

Εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου

 

Ἔχων τήν τιμήν καί τό προνόμιον νά ἐκπροσωπῶ τήν Αὐτοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. κ. Βαρθολομαῖον, εἰς τήν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν τοῦ πρότριτα κοιμηθέντος μακαριστοῦ Ἱεράρχου Μητροπολίτου πρώην Κίτρους

κυροῦ Ἀγαθονίκου, μεταφέρω τάς σεπτάς πατριαρχικάς συλλυπητηρίους προσρήσεις τοῦ Παναγιωτάτου πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος, κ. Γεώργιον, τόν ἀγαπητικῶς καί υἱϊκῶς, ὁμοῦ μετά τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, διακονήσαντα ταῖς χρείαις τοῦ προκατόχου αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν, τήν ὁποίαν ὁ ἀποιχόμενος Ἱεράρχης θεοφιλῶς καί θυσιαστικῶς, ἐν λόγοις, ἔργοις καί σιωπῇ ἐποίμανεν ἐπί 28 ἔτη, ἅμα δέ καί πρός τόν πενθηφόρον κλῆρον καί λαόν τῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ὁ ὁποῖος τόν ἐγνώρισεν ὡς καλόν ποιμένα, στοργικόν πατέρα καί Ἐπίσκοπον, ἐργασθέντα ἀόκνως διά τήν κατά Θεόν προκοπήν τῆς ἐμπεπιστευμένης αὐτῷ ποίμνης, ὡς καί διά τήν παντί τρόπῳ ἀνάδειξιν καί προαγωγήν τῆς λαχούσης αὐτῷ ἐπαρχίας καί καταλιπόντα ἔργον πλούσιον καί μνήμην ἀγαθήν τοῖς πᾶσι.

Ἐπί τούτοις δέ ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος δέεται ἐκτενῶς, ὅπως ὁ ἐν δόξῃ ἀναληφθείς ἀφ᾽ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς Κύριος, τοῦ ὁποίου τήν ἔνδοξον καί θείαν Ἀνάληψιν ἑορτάζει κατά τήν αὔριον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησίαν καί ἰδιαιτέρως ἡ πόλις καί ἡ Ἱερά αὕτη Μητρόπολις, δοξάσῃ τόν μακαριστόν Μητροπολίτην πρώην Κίτρους καί Κατερίνης Ἀγαθόνικον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἀποδώσῃ αὐτῷ τόν μισθόν τοῦ τά πέντε τάλαντα πολλαπλασιάσαντος πιστοῦ δούλου,  κατατάξῃ δέ αὐτόν, ὑπομείναντα εἰς τέλος τό θέλημά του, μετά τῶν δικαίων καί τῶν ἁγίων του εἰς τό ἐπουράνιον αὐτοῦ θυσιαστήριον, ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί ὑμνούντων τό ὑπερύμνητον αὐτοῦ Ὄνομα.

Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

 

 

 

 

 

 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Ἐπισκόπου Σαλώνων κ. Ἰγνατίου

 

«Οὔτε γάρ θάνατον ἔτι δεδοίκαμεν, μαθόντες  ἀκριβῶς παρά τῆς ἱερᾶς ταύτης μυσταγωγίας, ὅτι οὐκ ἔστι θάνατος ὁ θάνατος, ἀλλ’ ὕπνος καί κοίμησις πρόσκαιρος· οὐ πενίαν, οὐ νόσον, οὐκ ἄλλο τι τῶν τοιούτων οὐδέν, εἰδότες ὅτι πρός βελτίονα ζωήν ὁδεύομεν, ἀκήρατον καί ἄφθαρτον». «Αὕτη μέν γάρ ἐπίγειος, ἐκείνη δέ οὐράνιος· αὕτη πρόσκαιρος, ἐκείνη αἰώνιος» κατά τόν λόγον τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου

Ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κηδεύει σήμεερον ἐν τιμῇ καί συγκινήσει, προπέμπουσα κατώδυνος εἰς τήν ἀγήρω μακαριότητα, ἐκ τῶν προσκαίρων εἰς τά αἰώνια, ἐκ τῶν γεωδῶν καί τῶν ἐφημέρων εἰς τά κρείττονα καί τά ἄφθαρτα, τόν σεμνόν καί πολιόν Αὐτῆς θεράποντα, ἀοίδιμον καί πολυσέβαστον Αὐτῆς λειτουργόν, Μητροπολίτην Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος, ὑπέρτιμον καί ἔξαρχον Πιερίας, κυρόν Ἀγαθόνικον, ὁ ὁποῖος ἀφιέρωσεν ἑαυτόν καί πάντα τόν βίον αὐτοῦ εἰς τήν διακονίαν καί εὔκλειαν Αὐτῆς. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ καί ἀνεπαύθη ἐκ τῆς σχεδόν ἑβδομηκονταετοῦς διακονίας του εἰς τόν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, διαδρομῆς μακρᾶς καί σπουδαίας, τήν ὁποίαν ἠνάλωσεν εἰς τήν ὑπηρεσίαν Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

Ὁ Κύριος καί Σωτήρ τοῦ Κόσμου, «ὁ χρόνους μετρῶν τοῖς ζῶσι» , κατά τό θέλημά Του, ηὐδόκησε νά καλέσῃ αὐτόν ἐκ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς εἰς περίοδον κατά τήν ὁποίαν ἀνερχόμεθα τήν ὁδόν τήν ἄγουσαν εἰς Ἱεροσόλυμα, προκειμένου νά μετάσχωμεν εἰς τό Θεῖον Δράμα καί τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ.   

Ποία μείζων εὐλογία αὐτῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος νῦν, συνοδευόμενος ὑπό τῆς προσωπικῆς αὐτοῦ προστάτιδος Προμήτορος καί μάμης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἄννης, τῆς Προστάτιδος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως Ἁγίας Αἰκατερίνης καί τοῦ Ὁσίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ, οἱ ὁποῖοι τόν ἐπροστάτευσαν καί τόν ηὐλόγησαν ἐν ζωῇ, πορεύεται πρός τούς οὐρανίους δόμους ἵνα συναντήσῃ τόν γλυκύν Διδάσκαλον καί προσφέρῃ εἰς αὐτόν τά πολύτιμα μύρα τῆς διακονίας του – τοῦ σεμνοῦ καί καλοῦ ποιμένος, ὁ ὁποῖος ἀνέρχεται σήμερον πρός τόν ἀρχιποίμενα Χριστόν καί οἰκιστήν τοῦ κενοῦ μνημείου, τόν καταστήσαντα τό ἑαυτοῦ τρισόλβιον μνῆμα ἐφαλτήριον ἀναστάσεως;

Ἔμφορτος συγκινήσεως ἡ στιγμή κατά τήν ὁποία μεταφέρομεν τήν συμπάθειαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Μακαριωτάτου Αὐτῆς Προέδρου πρός τόν  εὐαγῆ κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς  Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος, ἀποδίδοντες ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τόν ὀφειλόμενον φόρον τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός τό σεπτόν σκήνωμα τοῦ ἐκλεκτοῦ τούτου Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος διῆλθε τά τελευταῖα ἔτη τοῦ βίου του ὁσιακῶς,  ὑπομένων τήν βάσανον τῆς ὑγείας του, τήν ὁποίαν ἐλάφρυναν ἡ ἀνύστακτος φροντίς καί ἡ ἀγάπη τοῦ διαδόχου αὐτοῦ, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ.κ. Γεωργίου. 

Ἡ εὐδοκία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος περι-εκόσμησε τόν ἀπερχόμενον Ἱεράρχη διά τῶν κρειττόνων χαρισμάτων. Πρός αὐτά καί τήν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ ἐστράφη ἐκ νεότητός του καί δέν ὑπαναχώρησε ποτέ, ἀλλ’ ἐπολλαπλασίασε τό δοθέν τάλαντον ταπεινῶς ἐργαζόμενος ἐν τῇ ἱερᾷ διακονίᾳ. Ὡς ἱερεύς διηκόνησε πιστῶς καί θεαρέστως, καί ὡς Ἀρχιερεύς κατέλιπε φήμην ἀγαθή, ἔργο κηρυγματικό καί ποιμαντικό, καί μαρτυρίαν ἐξόχως σημαντικήν εἰς οἰκοδομήν τῶν ψυχῶν τῶν προσερχομένων εἰς αὐτόν. 

Ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Πιερίας, κυρός Ἀγαθόνικος (κατά κόσμον Γεώργιος Φατοῦρος τοῦ Νικολάου) ἐγεννήθη εἰς τό Αἴγιον τήν 6ην Μαρτίου 1937, ὅπου ἀνετράφη καί ἐπεράτωσε τήν ἐγκύκλιον μόρφωσίν του. Ἐσπούδασε εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν Ἀθηνῶν ἀπό τήν ὁποίαν ἀπεφοίτησε τό 1963. Ἐκάρη μοναχός εἰς τήν κραταιάν Ἱεράν Μονήν Βαρλαάμ τῶν Ἁγίων Μετεώρων, ἡ ὁποία ἔθρεψε καί ἐστέγασε τά ἱερώτερα ὄνειρα τῆς ζωῆς του. Διάκονος ἐχειροτονήθη τό 1960 καί Πρεσβύτερος τό 1964.

Ὑπηρέτησεν ἀρχικῶς ὡς Ἱεροκήρυξ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν  Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως ἀπό τοῦ 1964 ἕως τοῦ 1968. Ἀλησμόνητος ὑπῆρξε διά τό ἐκεῖσε ποίμνιον ἡ ἀδιάκοπος καί προσηνής παρουσία του εἰς κάθε γωνίαν τῆς ὀρεινῆς καί δυσχειμέρου αὐτῆς ἐπαρχίας, προκειμένου νά μήν ὑπάρχῃ  οὐδέ εἶς πιστός ἄνευ τῆς διδασκαλίας τοῦ θείου Λόγου. Ὁ ἴδιος εἰς τόν χειροτονητήριο λόγον του εἶχε τονίσει ὅτι οἱ πιστοί εἰς ττό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου ζητοῦν νά ἀνεὕρουν τήν γνησιότητα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν ζωντανή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα εἰς τόν μεταβαλλόμενο κόσμο. Ἕνας Ἐπίσκοπος σήμερα δέν εἶναι  δυνατόν νά εἶναι τίποτε ἄλλα παρά ἕνας μάρτυς ἤ ἕνας προδότης. 

Ἐχρημάτισε καθηγητής τοῦ Ἀνωτέρου Ἱερατικοῦ Φροντιστηρίου Τήνου ἕως τοῦ 1971, πρῶτος Διευθυντής τῆς Ἑπταταξίου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Τήνου ἕως τοῦ 1974, καί Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀπό τοῦ 1974 ἕως τοῦ 1985. Παραλλήλως ἀπό τοῦ 1984 ἀνέλαβε τήν διεύθυνσι τοῦ Γραφείου Νεότητος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τοῦ Γραφείου τῶν Ἱεροκηρύκων της.  Εἶχε ἐπίσης ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν τήν πνευματικήν εὐθύνην τῶν φοιτητῶν οἱ ὁποῖοι διέμεναν εἰς τήν Φοιτητικήν Ἑστίαν Πατησίων. Ὑπηρέτησεν ἐπίσης ὡς ἐφημέριος καί εἰς τήν ἑλληνικήν παροικίαν τοῦ Ἰράκ. Ἀλλά καί ἀξιόλογον ἔργον συγγραφικόν ἐπέδειξεν διά τῶν μεταφράσεων πατερικῶν καί ἀσκητικῶν κειμένων. 

Στάς 24 Νοεμβρίου 1985 ἐξελέγη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλαδος καί  ἐχειροτονήθη Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος.  Ὅπως εἶχε δηλώσει δημοσίως συνείχετο ἀπό τήν σκέψι ὅτι θά εὑρεθῇ ὑπό τό βάρος τῆς πνευματικῆς κληρονομίας τῶν ἀοιδίμων προκατόχων του καί ἰδιαιτέρως τοῦ τελευταίου, ἀειμνήστου κυροῦ Βαρνάβα, ἀναλογιζόμενος τήν φοβεράν εὐθύνην ὅπως ἀποδυθῇ εἰς ἀγῶνα συνεποῦς συνεχείας, ὁ ὁποῖος θά ἦτο σταυρός. «Στηρίζομαι ὅμως στόν Θεό ὁ ὁποῖος μέ ἐκάλεσε, εἶπε τότε, καί ἔχω τήν πεποίθησι, ὅτι κανείς σταυρός δέν εἶναι σκληρός, ὅταν τόν ἀγκαλιάζει τρυφερά καί ἀποφασιστικά ὅλη μας ἡ θέλησις!»      

Καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς εἰκοσιοκταετοῦς παρουσίας του εἰς τό πηδάλιον τῆς νοητῆς ὁλκάδος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, εἰς τήν ὁποίαν ἔταξεν αὐτόν ἡ Θεία Πρόνοια πεπνυμένον οἰακοστρόφον,  ἀνέπτυξε σημαντικήν πνευματικήν, κοινωνικήν καί φιλανθρωπικήν δράσιν, ἡ ὁποία ἐν συντομίᾳ δυνατόν νά συνοψισθῇ ὡς ἀκολούθως:

Ἐδημιουργήθησαν τρία Πνευματικά Κέντρα, ἡ Βαρνάβειος Ἐκκλησιαστική Βιβλιοθήκη, ἡ ὁποία ἱδρύθη ὑπό τοῦ ἰδίου εἰς μνήμην τοῦ ἀειμνήστου προκατόχου του Βαρνάβα Τζωρτζάτου, Ἐπισκοπικόν Μουσεῖον τό 1986, Ἐκκλησιαστικόν Φροντιστήριον, δύο γηροκομεῖα, τά καθημερινά συσσίτια «Ἄρτος ὁ ἐπιούσιος», θρησκευτικαί ὑπηρεσίαι διά τούς ἀσθενεῖς καί τόν στρατόν, Σταθμός Α΄ Βοηθειῶν καί κοινωνικῆς συμπαραστάσεως καί ἄλλαι κοινωφελεῖς ὑπηρεσίαι. 

Κατόπιν ἰδικῶν του ἐνεργειῶν, ἡ Μητρόπολις μετωνομάσθη εἰς «Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος». 

Τήν 1η Μαρτίου 2014, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συν-όδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν διεδέχθη ἐπαξίως ὁ σημερινός Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ.κ. Γεώργιος, ἀφοῦ ἡ ἐξέλιξις τῆς καταστάσεως τῆς ὑγείας του, διά λόγους οὕς Κύριος οἶδε, δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά ἀσκῇ πλέον τά καθήκοντά του.  

Μολονότι ἡ ἐπί γῆς Ἐκκλησία ἐστερήθη τῆς διακονίας, τῆς διδασκαλίας καί τοῦ ἔργου του, ὁ ἴδιος ὁ ἐκλιπών εἶχε βαθυτάτη συναίσθησι τοῦ ὕψους καί τῆς εὐθύνης τοῦ ἀρχιερατικοῦ λειτουργήματος, τό ὁποῖον ἐπωμίσθη μετά πάσης ταπεινοφροσύνης. 

Διεκρίθη καθ’ ὅλη τήν μακρά διάρκεια τῆς διακονίας του εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου. Ἡ εὐδοκία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος περιεκόσμησε τόν ἀπερχόμενον Ἱεράρχη διά τῶν χαρισμάτων τῶν κρειττόνων. Διεκρίθη διά τήν ἀπροσποίητον ἱεροπρέπεια, τήν ἀνεξικακία, τήν ὑπομονή, τήν ἐμμονή του εἰς τήν ὀρθόδοξον μοναχικήν παράδοσι, τήν ἁπλότητα καί καλοσύνη τῆς καρδίας, διά τήν πνοή τοῦ Χριστοῦ ἡ ὁποία τόν συνεῖχε. 

Ἀναπαύεται ἤδη ἐν ταῖς οὐρανίαις αὐλαῖς, τῆς συνειδήσεως συμμαρτυρούσης ὅτι κατά δύναμιν ἔπραξεν ὅ,τι ἐξηρτᾶτο ἀπ’ αὐτοῦ καί τῆν προσδοκίας ὅτι οἱ κόποι καί αἱ ἀγωνίαι του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἠγαπημένων του ἀδελφῶν καί οἰκείων καί τῶν πνευματικῶν του τέκνων οὐδαμῶς θέλουσιν ἀποβῆ ἐπί ματαίῳ, κατά τόν προφητικόν λόγον ὅτι «οἱ ἐκλεκτοί μου οὐ κοπιάσωσιν εἰς κενόν». 

Νῦν, ἀξιομακάριστε Δέσποτα, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ὁ Λαός τόν ὁποῖον κατά τό θεῖον θέλημα πνευματικῶς ἐποίμανες, προπέμπει τό σεπτόν σου σκήνωμα εἰς χοϊκόν μνῆμα ἀναστάσεως καί ζωῆς, βῆμα ἀθανασίας. Πορεύου τήν μακαρίαν ὁδόν καί ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃ. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι Κύριος ἀποδώσοι σοι κατά τά ἀγαθά ἔργα σου καί προσευχόμεθα ὅπως κατατάξῃ σε ἐν χώρᾳ ζώντων καί σκηναῖς δικαίων, διά πρεσβειῶν Θεοπρομήτορος Ἁγίας Ἄννης, τῆς Προστάτιδος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως Ἁγίας Αἰκατερίνης καί τοῦ Ὁσίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ, καί καταστήσῃ σε πλέον λειτουργόν εἰς τό ἐπουράνιον θυσιαστήριον, μετά τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν μακαρίων Ἱεραρχῶν, ἀποδίδων σοι τόν ἄρρητον τῆς δικαιοσύνης «στέφανον τῆς ζωῆς, ὅν ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν».

Ἐκ τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως, τό ὁποῖον πιστεύομε ὅτι ἀπολαμβάνεις ἤδη εἰς τούς οὐρανούς, παρακαλοῦμε ἵνα στείλῃς διά τῶν προσευχῶν σου ἀχτίδα, ἵνα καταυγάσῃ τάς καρδίας μας καί δεχθοῦμε τήν θείαν χάριν.

Τοῦ πολυσεβάστου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κυροῦ Ἀγαθονίκου εἴη ἡ μνήμη ἀγήρως καί αἰωνία. Ἀμήν.