Ελλάδα, η χώρα των φωτομοντέλων

Περνώντας όλη μου την ενήλικη ζωή διαβάζοντας ανδρικά περιοδικά είχε πάντα την πεποίθηση ότι η έννοια του μοντέλου είναι μία και αδιαίρετη. Περνώντας όμως 6 χρόνια στα ανδρικά περιοδικά και δουλεύοντας με εκατοντάδες κοπέλες στο χώρο, συνειδητοποίησα ότι ο όρος “μοντέλο” είναι αρκετά παρεξηγημένος σε αυτή τη χώρα. Γιατί έχουμε μάθει να
μπερδεύουμε τα μοντέλα με τα φωτομοντέλα.
Όχι, δεν είναι κανένας φοβερά επιστημονικός όρος το “φωτομοντέλο”. Ούτε είναι αρκετά δόκιμος για να τον χρησιμοποιείς. Αλλά πώς αλλιώς να ονομάσεις μια ολόκληρη κατηγορία γυναικών που στηρίζει την βιομηχανία των ανδρικών περιοδικών, τη διαφήμιση εσωρούχων και την “επάνδρωση” τηλεοπτικών εκπομπών με ντεκολτέ και καμπύλες;
 
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις σε κάποιον ξένο μόδιστρο που έρχεται στην Αθήνα να παρουσιάσει τη δουλειά του ότι οι πλέον προβεβλημένες Ελληνίδες μοντέλες, πολύ απλά δεν κάνουν για τη δουλειά που τις θέλει; Γιατί ναι, αυτή η κοκκαλιάρα με το όχι απαραίτητα υπέροχο πρόσωπο θα πάρει τη δουλειά στην επίδειξη μόδας. Αυτή θα κάνει τον κατάλογο ρούχων και όχι το προβεβλημένο μοντέλο που πρόλαβε και έκανε 4 εξώφυλλα ανδρικών περιοδικών σε 5 μήνες.
Αγαπάμε τις γυναίκες με τις καμπύλες; Φυσικά και τις αγαπάμε. Και για αυτό και στα εξώφυλλα των ανδρικών περιοδικών επιλέγαμε πάντα τέτοιες γυναίκες. Χυμώδεις, σεξουαλικές, θελκτικές, όχι απαραίτητα ιδανικές σε αναλογίες αφού υπήρχε πάντα και το photoshop. Η επίδειξη μόδας όμως δεν έχει photoshop. Το casting στα πρακτορεία μοντέλων στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη δεν έχουν photoshop.
Και για να μην παρεξηγηθώ κιόλας από αγνώστους, φίλους, πρώην και νυν συνεργάτες, τα φωτομοντέλα είναι απαραίτητα για το ανδρικό lifestyle. Είναι αυτά που μάθαμε να αγαπάμε, να γουστάρουμε και να προβάλλουμε όλα αυτά τα χρόνια. Μάθαμε να αγαπάμε τις καμπύλες, μάθαμε να ανεχόμαστε ένα ψεύτικο στήθος αλλά και να προβάλλουμε αυτές τις γυναίκες ως ιδανικές.
Το ότι στις ελληνικές πασαρέλες όμως βλέπουμε τις ίδιες γυναίκες που βλέπαμε και στα εξώφυλλα του MAXIM, του MAX και του Nitro είναι απλά ένα λάθος νοοτροπίας. Γιατί για να αναδείξει ένας μέτριος σχεδιαστής τα ρούχα του, βάζει την Εύα Λάσκαρη, την Όλγα Φαρμάκη, την Ναταλί Θάνου και την Άρτεμις Αστεριάδη να περπατήσουν στην πασαρέλα με αυτά. Και ναι, όλες αυτές είναι γυναίκες που γουστάρουμε και έχουμε αποθεώσει ουκ ολίγες φορές σε αυτό το site. Αλλά δε παύουν να είναι φωτομοντέλα.

  Είναι κακό αυτό; Προφανώς και όχι γιατί ειδικά οι συγκεκριμένες έχουν το μυαλό τους στο κεφάλι τους και γνωρίζουν ότι η πασαρέλα για εκείνες είναι κάτι ευκαιριακό. Το τραγικό λάθος είναι για τις υπόλοιπες με τις οποίες έχω περάσει ατελειώτες ώρες συζητήσεων (και ψυχανάλυσης). Το ερώτημά ενός φωτομοντέλου είναι μονίμως το ίδιο: “Γιατί δεν μπορώ να κάνω κι εγώ πασαρέλα;”. Και η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: “Γιατί δεν μπορείς”.
Γιατί έβαλες ένα τεράστιο στήθος για να σε κάνουμε εξώφυλλο στο MAX. Γιατί ο φωτογράφος έχει τρόπο να καλύψει τα 165 εκατοστά σου αλλά ο σχεδιαστής δεν θέλει το “πρότυπό” του να είναι ραμμένο στα μέτρα σου. Γιατί μπορεί ο Ελληνάρας μάνατζερ να σε έψησε να μπεις στην ομάδα του τάζοντας σου ότι θα μπεις στην Vogue αλλά το μόνο Vogue στο οποίο σε πήγε ήταν το club της Θεσσαλονίκης.
Γιατί στην τελική δεν είναι κακό να είσαι φωτομοντέλο. Αρκεί να το ξέρεις και να δουλεύεις πάνω σε αυτό. Όπως κάνει ωραιότατα η Ευγενία Γκιζελή σε επίδειξη μαγιό.

  Κάθε φορά που προσπαθούσαμε να “γδύσουμε” ένα κανονικό μοντέλο, ένα μοντέλο πασαρέλας, είτε τρώγαμε πόρτα σαν περιοδικό είτε απογοητευόμασταν από το σώμα το οποίο είχαμε μπροστά μας. Ναι, δεν αρέσει στον αναγνώστη του ανδρικού περιοδικού η κοκκαλιάρα γυναίκα, η πολύ αδύνατη. Αλλά κανένα σοβαρό μοντέλο δεν παραπονέθηκε ποτέ “γιατί δεν μπαίνει στα ανδρικά περιοδικά”. Πολύ απλά γιατί ξέρει ότι δεν ταιριάζει εκεί.
Η μικρή ελληνική αγορά δεν αντέχει τον υπερκορεσμό των φωτομοντέλων. Και μοιραία βλέπεις τις γυναίκες που στηρίχτηκαν στην ισχυρή μέχρι πρότινος οικονομία του ανδρικού lifestyle να γίνονται τώρα ψευτο-dj, να οργώνουν την επαρχία για εμφανίσεις και να παρακαλάνε μόδιστρους για να προβάλλουν τα ρούχα τους. Η θέση τους όμως δεν είναι στον στενό χώρο της μόδας.
Έχουμε μερικά πολύ όμορφα και ιδανικά μοντέλα σε αυτή τη χώρα. Και δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να μάθεις το όνομά τους θα ήταν να μπλεχτούν σε κάποιο σκάνδαλο ή να κερδίσουν κάποιο βραβείο. Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου, η Μαρία Τριανταφυλλίδη, η Έφη Αναστασοπούλου, η Ροζάνα Γεωργίου, η Ηλιάνα Κορμαλή, η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου, είναι μόνο λίγες από τις Ελληνίδες που τιμούν τις πασαρέλες της Ελλάδας και του εξωτερικού. Χωρίς να κάνουν εξώφυλλο στο Playboy, χωρίς να έχουν τις καμπύλες για να διαφημίσουν μαγιό και προκλητικά εσώρουχα, χωρίς να ζηλεύουν τη δουλειά των φωτομοντέλων. Κάνουν απλά τη δουλειά τους.