Ο Φρανσουά Ολάντ κρατάει απο σήμερα τα ηνία της Γαλλίας. Διαβάστε το βιογραφικό του..
Ο Φρανσουά Ζεράρ Ζορζ Ολάντ γενήθηκε στις 12 Αυγούστου 1954 στη Ρουέν, στην Σεν-Μαριτίμ. Για 30 χρόνια ήταν ζευγάρι με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, μέχρι το 2007, απέκτησαν μαζί 4 παιδιά. Ποτέ όμως δεν παντρεύτηκαν.Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Παρισιού, όπου πήρε πτυχίο Νομικής, έπειτα στο HEC Paris και στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών του Παρισιού.
Το 1979 προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και γίνεται,
χάρη στον Ζακ Αταλί και τον Ζακ Ντελόρ, υπεύθυνος στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων για τα οικονομικά θέματα.
Αποφοιτώντας 7ος από την Εθνική Σχολή Διοίκησης το 1980, επιλέγει να γίνει ελεγκτής στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Γίνεται ταυτόχρονα, εκείνη την εποχή, λέκτορας στην IEP του Παρισιού, όπου παραδίδει μαθήματα οικονομικών στους τριτοετείς φοιτητές μέχρι και το 1991.
Το 1981, ως συνέχεια της εκλογής του Φρανσουά Μιτεράν στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Φρανσουά Ολάντ αναλαμβάνει υπεύθυνος (πάντα στον τομέα της οικονομίας) στα Ηλύσια, την εποχή κατά την οποία η νέα εξουσία ξεκινά την πολιτική ανάκαμψης από τη ζήτηση και την εθνικοποίηση. Στη διάρκεια των εκλογών του Ιουνίου του 1981, ο Φρανσουά Ολλάντ ορίζεται ως υποψήφιος των Σοσιαλιστών απέναντι στον Ζακ Σιράκ στην τρίτη εκλογική του Κορέζ, μετά την άρνηση του Ζακ Ντελόρ.
Το 1983, διορίστηκε αρχηγός του επιτελείου δύο συνεχόμενων εκπροσώπων τύπου της κυβέρνησης Πιέρ Μωρουά: Μαξ Γκαλό και Ρολάν Ντυμά.
Το 1984, γίνεται σύμβουλος στα δημοψηφίσματα στο Ελεγκτικό Συνέδριο.
Το 1986, ο Κλωντ Αλέγκρ τον περιλαμβάνει στην ομάδα εμπειρογνωμόνων της οποίας προΐσταται ο Λιονέλ Ζοσπέν μετά την ήττα του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις εκλογές του 1986.
Στις εκλογές του 1988, που αποτελούν συνέχεια της επανεκλογής του Φρανσουά Μιτεράν, παρουσιάζεται για ακόμη μια φορά στην Κορέζ, αλλά αλλάζει εκλογική περιφέρεια. Με σχεδόν το 53 % των ψήφων, εκλέγεται βουλευτής της πρώτης εκλογικής περιφέρειας της Κορέζ. Στην Εθνοσυνέλευση, γίνεται γραμματέας στην Επιτροπή Οικονομικών και Προγραμματισμού και εισηγητής του προϋπολογισμού της Εθνικής Άμυνας.
Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ξεκινά με τους Ζαν-Υβ Λε Ντριάν, Ζαν-Πιέρ Μινιάρ και Ζαν-Μισέλ Γκαγιάρ το κίνημα των "transcourants", που επαναβαπτίζεται αργότερα "Démocratie 2000" (Δημοκρατία 2000)
Από το 1988 μέχρι και το 1991, διδάσκει οικονομικά στους τριτοετείς του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών του Παρισιού.
Ο Φρανσουά Ολλάντ εγκαταλείπει την Υσσέλ το 1989, όπου είναι δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης επί έξι έτη, για να υποβάλει υποψηφιότητα στην Τυλ. Γίνεται αναπληρωτής του δημάρχου της πόλης, του κομμουνιστή Ζαν Κομπαστέιλ. Την επόμενη χρονιά, υποστηρίζει την κίνηση Μωρουά-Μερμάζ-Ζοσπέν στο Συνέδριο της Ρεν.
Το 1993, χάνει το βουλευτικό του αξίωμα έχοντας ηττηθεί από τον Ρεϊμόν-Μαξ Ωμπέρ . Θα παραδεχτεί ότι εγκατέλειψε τους ψηφοφόρους του για τις εθνικές του δραστηριότητες.
Αναλαμβάνει στη συνέχεια τη προεδρία της ομάδας « Témoin » (ελ: Μάρτυρας) του Ζακ Ντελόρ, που διατηρεί μέχρι το 1997. Στη διάρκεια των δημοτικών εκλογών του 1995, η αριστερά χάνει την Τυλ, και ο Ρεϊμόν-Μαξ Ωμπέρ γίνεται δήμαρχός της.
Πρόεδρος του Συμβουλευτικού Συμβουλίου για την Αναπηρία τον Δεκέμβριο του 1992, γίνεται εθνικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος έχοντας αναλάβει τον οικονομικό τομέα το Νοέμβριο του 1994. Το 1995, μετά την παραίτηση του Ζακ Ντελόρ, του οποίου υποστήριξε την υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, προσεγγίζει τον Λιονέλ Ζοσπέν, που τον κάνει έναν από τους εκπροσώπους τύπου της προεκλογικής του καμπάνιας για την προεδία. Μετά την ήττα του απέναντι στον Ζακ Σιράκ, ο Λιονέλ Ζοσπέν ονομάζει τον Φρανσουά Ολλάντ, τον Οκτώβριο του 1995, εκπρόσωπο τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με τον Σερζ Ραφύ, ο γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος ψάχνει εκείνη την εποχή έναν άνδρα που να "καταπραΰνει, φέρνει γαλήνη και αρμονία" για να βγει το κόμμα από τις διαμάχες που ξέσπασαν για την διαδοχή του Φρανσουά Μιτεράν στην ηγεσία του κόμματος.
Ορίστηκε υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας και του Ριζοσπαστικού Κόμματος της Αριστεράς για τις προεδρικές εκλογές του 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου