Αποκλειστική συνέντευξη του Παναγιώτη Μάργαρη στον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση
Ο κλασικός κιθαρίστας και συνθέτης, Παναγιώτης Μάργαρης, σαγηνεύει την ανθρώπινη ψυχή, με τη δύναμη της κιθάρας και με συνοδευτικές «δεύτερες» φωνές, το Newslink.gr και τον δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, παραχωρεί μια αποκλειστική «κιθαριστική» συνέντευξη, με θεματικές νότες, μεταξύ άλλων, την πρώτη συναυλία της νέας χρονιάς, στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό, τον νέο «ΤοtalPop» δίσκο, την εξέλιξη και την «ψυχή» της κιθάρας, τις διαφορές της ηλεκτρικής, τις συνεργασίες, τη μουσική στο δημόσιο σχολείο, τα ωδεία, τα φυλετικά στερεότυπα, τους αυτοδίδακτους μουσικούς και την κριτική «εντός των τειχών», γιατί, σε τελική ανάλυση... «δε θα μπορούσα ποτέ να συγκρίνω και ν’ αντικαταστήσω μέσα μου την κλασική κιθάρα. Είναι ένα με την ψυχή μου».
Η πρώτη συναυλία της νέας χρονιάς στην Αθήνα είναι η επερχόμενη στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό. Ποιες είναι οι διαφορές από προηγούμενα ζωντανά προγράμματά σας επί σκηνής και τι σας έχει διδάξει, αναφορικά με την εξέλιξη της κλασικής κιθάρας, η χρονιά που έφυγε;
Η αλήθεια είναι ότι φέτος επέλεξα μέχρι τώρα να μην εμφανιστώ σε κάποια σκηνή της Αθήνας. Έτσι μπόρεσα να ετοιμάσω ένα ξεχωριστό πρόγραμμα που με χαρά θα παρουσιάσω στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό, έναν υπέροχο και ιστορικό χώρο. Σ’ αυτή την παράσταση θα ερμηνεύσω κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας μου, δικές μου ανέκδοτες συνθέσεις καθώς και διασκευές μου σε πολύ αγαπημένα κομμάτια, τα οποία θα περιλαμβάνονται στον επερχόμενο δίσκο μου με τίτλο «Total Pop».
Πρώτος σας δάσκαλος ήταν ο Νότης Μαυρουδής. Τελικά, ο μαθητής έχει ξεπεράσει τον δάσκαλό του ή όχι ακόμα; Tι πιστεύετε σήμερα, τόσα χρόνια μετά; Ποιος δικός σας μαθητής μπορεί, στο μέλλον, να ξεπεράσει εσάς;
Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν μπορώ ν’ απαντήσω εγώ, μάλλον θα έπρεπε να τη θέσετε στον ίδιο τον Νότη Μαυρουδή. Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι έχει νόημα ποιος μαθητής μου θα ξεπεράσει εμένα ή ποιος μαθητής θα ξεπεράσει το μαθητή που ξεπέρασε εμένα μελλοντικά και πάει λέγοντας. Η μουσική είναι μία και δεν έχει ανάγκη από τέτοιους ανταγωνισμούς. Σημασία έχει η τέχνη μας να εξελίσσεται και να δημιουργούνται όμορφα πράγματα και από αυτήν την άποψη, μακάρι κάθε νέα γενιά να καταφέρει να ξεπεράσει την προηγούμενη.
Aν σας ζητούσα ν’ αντικαταστήσετε τη «μαγεία» της κλασικής κιθάρας με κάτι άλλο, γήινο ή ονειρικό, τι θα ήταν αυτό και με ποιο τρόπο θα το κάνατε;
Δε νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να συγκρίνω και ν’ αντικαταστήσω με τίποτα μέσα μου την κλασική κιθάρα. Είναι ένα με την ψυχή μου.
Σ’ ότι αφορά την εξέλιξη της κλασικής κιθάρας τη χρονιά που πέρασε, όσο ζει κανείς, νομίζω, εξελίσσεται, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν είναι κάτι μετρήσιμο.
Eίστε ένας διεθνούς φήμης δεξιοτέχνης της κλασικής κιθάρας και συνθέτης και ο Έλληνας GusG. είναι το... «alter ego» σας στην ηλεκτρική κιθάρα. Ως ο πλέον ειδικός, πώς θα τον αξιολογούσατε και πού έγκειται η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε κλασική και ηλεκτρική κιθάρα; Πόσο εφικτή θα ήταν μια συνεργασία επί σκηνής, γεγονός που θα συνιστούσε δημοσιογραφική και μουσική φυσικά πρόκληση;
Δε θα ήθελα να μπω στη διαδικασία να «αξιολογήσω» κάποιον συνάδελφο μουσικό, καθώς δε νομίζω ότι είμαι εγώ ο «ειδικός» που η γνώμη του έχει το αλάθητο. Οι διαφορές των δύο οργάνων είναι πολλές, τόσες που θα χρειαστούμε άπειρο χρόνο για να τις αναλύσουμε. Πρόκειται για δύο όργανα που, ναι μεν, είναι «κιθάρες», αλλά η τεχνική τους και ο τρόπος παιξίματος είναι τελείως διαφορετικός. Δε γνωρίζω πόσο εφικτή θα ήταν μια συνεργασία, αλλά πάντα είμαι ανοιχτός να συζητήσω κάθε πρόταση.
«Υπάρχουν τρία πράγματα που πάντα αγαπούσα και ποτέ δεν κατάλαβα: τη ζωγραφική, τη μουσική και τις γυναίκες», έχει πει ο Γάλλος συγγραφέας, Φοντενέλ. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την παραπάνω ρήση; Αιτιολογήστε την απάντησή σας, σε κάθε περίπτωση.
Εδώ πια μπαίνουμε στην περιοχή της φιλοσοφίας! Αυτή η πρόταση θα μπορούσε ν’ αναλυθεί με άπειρους τρόπους. Στην ερώτησή σας αν συμφωνώ ή διαφωνώ, θα έλεγα ότι συμφωνώ από την πλευρά του ότι τα όμορφα πράγματα στη ζωή, όπως αυτά που αναφέρετε, δεν έχει τόση σημασία να τα καταλάβεις αλλά να τα αισθανθείς, να σε γεμίσουν συναισθήματα, να σε κάνουν, έστω και στιγμιαία, να νιώσεις πλήρης.
Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας καθηγητή μουσικής σ’ ελληνικό σχολείο της περιφέρειας; Ποια εικόνα σχηματίζετε για τη μουσική και κιθαριστική κατεύθυνση των εφήβων από τη διδασκαλία σας σε ωδεία;
Δυστυχώς, ο τρόπος που διδάσκεται σήμερα η μουσική στα σχολεία και έχει σαν αποτέλεσμα, τις πιο πολλές φορές, το μάθημα να μην είναι παρά η στείρα ανάγνωση ενός βιβλίου, δε με αντιπροσωπεύει. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν θα υπήρχε, φυσικά, βιοποριστικός λόγος, δε θα ήθελα να εμπλακώ σε όλο αυτό. Επίσης, μην ξεχνάτε, ότι ζούμε σ’ ένα κράτος που τα διπλώματα των ωδείων δε θεωρούνται ανώτατες σπουδές και δεν αναγνωρίζονται στο δημόσιο. Επομένως, ακόμα κι αν είχα όλη την καλή διάθεση να διδάξω μουσική σ’ ένα δημόσιο σχολείο, δε θα μπορούσα καθώς, με βάση τον νόμο, δεν ξέρω μουσική…Τώρα γενικά η πορεία των εφήβων στα ωδεία, πιστεύω, εξαρτάται από το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει το ρόλο του το κάθε ωδείο.
Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που παίζουν κιθάρα ανά τον κόσμο είναι γένους αρσενικού; Εξακολουθεί η κιθάρα να κουβαλάει στερεότυπα, που δεν έχουν καταρριφθεί ακόμα;
Για κάποιον λόγο, παλαιότερα, η κιθάρα ήταν συνυφασμένη με το αντρικό φύλο και το πιάνο με το γυναικείο. Πιστεύω, όμως, ότι σήμερα αυτά τα στερεότυπα έχουν πια ξεπεραστεί κι αν δει κανείς τους νέους σολίστες σε κάθε όργανο, θα διαπιστώσει ότι τα δύο φύλα είναι σχεδόν «ισόποσα».
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σ’ έναν κιθαρίστα -ως προς το αντικείμενο της μουσικής αυτής καθ’ αυτής και τη δεξιότητα-, που έχει μουσικές σπουδές και σ’ έναν άλλον που είναι αυτοδίδακτος; Ποιοι γίνονται καλύτεροι κιθαρίστες σε βάθος χρόνου;
Φυσικά υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σ’ έναν αυτοδίδακτο κιθαρίστα και σε κάποιον που έχει κάνει σωστές και το τονίζω αυτό, σωστές μουσικές σπουδές. Ο αυτοδίδακτος κιθαρίστας, εκτός αν είναι ένα τεράστιο ταλέντο, είναι αδύνατον χωρίς την καθοδήγηση του δασκάλου να αποκτήσει τη σωστή τεχνική που θα τον οδηγήσει σε μια διαρκή ανέλιξη σ’ ό,τι αφορά την κιθάρα. Επομένως, σε βάθος χρόνου μάλλον πιο ωφελημένος θα βγει αυτός που έμαθε κιθάρα από έναν δάσκαλο, εφόσον, βέβαια εξακολουθεί πάντα να παίζει και να μην αφήσει ποτέ το όργανο να «σκουριάσει».
Σας έχει ζητήσει ποτέ ένα ελληνικό συγκρότημα να συμμετέχετε σ’ ένα ή περισσότερα τραγούδια κιθαριστικά, σε δισκογραφική δουλειά ή σε συναυλία; Ποιο τραγούδι, ελληνικό και ξένο, που ακούσατε τελευταία, σας εντυπωσίασε για την κιθαριστική του προσέγγιση;
Φυσικά έχουν γίνει σχετικές προτάσεις αλλά, μέχρι στιγμής, δεν ευδοκίμησε κάποια συνεργασία. Στα κομμάτια που βγαίνουν, εδώ και πολλά χρόνια, η κιθάρα δεν αποτελεί παρά μέρος της ορχήστρας και δυστυχώς έχει καθαρά συνοδευτικό ρόλο. Επομένως, αυτή τη στιγμή, δε μου έρχεται στο μυαλό ο τίτλος κάποιου κομματιού που να μ’ εντυπωσίασε τελευταία, από κιθαριστικής πλευράς πάντα.
Έχετε συμβάλλει, μέσω της δισκογραφίας και των ζωντανών εμφανίσεων, στην προσέγγιση της κλασικής κιθάρας από ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ποιο ήταν το τίμημα και οι αντιδράσεις, «εντός των τειχών» και πώς απαντάτε στην κριτική που, κατά καιρούς, δέχεστε;
Ένας από τους στόχους ζωής μου είναι να διαδώσω την κλασική κιθάρα σε όσο μεγαλύτερο «ακροατήριο» μπορώ, όπως και ν’ αναδείξω τις δυνατότητες αυτού του οργάνου και την ικανότητά του να «σταθεί» σολιστικά σε κάθε είδος μουσικής. Από εκεί και πέρα, όταν φεύγεις από την πεπατημένη πάντα «εντός των τειχών» υπάρχουν αντιδράσεις και θετικές και αρνητικές. Επιλέγω να μην ασχολούμαι και να μην απαντάω στις κακοπροαίρετες κριτικές. Επιτρέπω να μ’ επηρεάζει μόνο η γνώμη μουσικών που εκτιμώ και ξέρω ότι κάθε κριτική τους είναι καλοπροαίρετη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου