Ομιλία του εκπαιδευτικού- προέδρου του Οργανισμού Πολιτισμού του Δήμου Κατερίνης Θεόδωρου Παυλίδη στην εκδήλωση Μνήμης και Τιμής θυμάτων κατοχής

 

¨Αγαπητή μου Βάσω¨

Πηγαίνω στο Σταθμό. Μου λένε πως δεν πρόκειται να ζήσω. Κι εγώ δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτό το κακό. Σ’ όλη  μου τη ζωή δεν έκανα κακό σε κανένα, όσο μπορούσα καλό μα πολύ καλό. Έτσι θέλησε ο Θεός να πάω άδικα!!

Έτσι συνήθως πληρώνουν οι αθώοι. Μη λυπάσαι ο Θεός είναι μεγάλος και θα σας φυλάξει. Δε σας αφήνω δυστυχώς τίποτα, γιατί δεν έχω περιουσία. Δεν μπόρεσα να δημιουργήσω χρήματα, γιατί έζησα τίμια. Σε γλυκοφιλώ για τελευταία φορά.

¨ΑΙΜΙΛΙΟΣ¨

Ξαφνικά ένα ανατριχιαστικό κροτάλισμα από πολυβόλα ακούστηκε, πίσω από τις αποθήκες του σταθμού, για να ταράξει την σιωπή και να ξεσκίσει τις καρδιές όλων, που περιμένουν με κομμένη την αναπνοή. Σε λίγα δευτερόλεπτα το κροτάλισμα επαναλήφθηκε.

Αιδεσιμότατε,

κ. Δήμαρχε,

κ.κ Βουλευτές

Κυρίες και Κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών, δικαστικών και στρατιωτικών αρχών του τόπου.

Αξιότιμοι συγγενείς και απόγονοι των εκτελεσθέντων.

Κυρίες και Κύριοι:

Ο σταθμάρχης έδειξε το πράσινο σήμα και το τραίνο κατάφορτο από επιβάτες, βαρυγκωμώντας, ξεκίνησε για το νότο. Ολόκληρη η περιοχή μπροστά στο σταθμό, τώρα ήταν ανοικτή και ελεύθερη. Γερμανοί στρατιώτες, που έφτασαν βιαστικά, διάταξαν δεκαπέντε χεροδύναμους Κατερινιώτες με καζμάδες και φτυάρια να τους ακολουθήσουν. Δρασκέλισαν τις αλλεπάλληλες γραμμές του Σιδηροδρομικού Σταθμού προχώρησαν κάπου διακόσια βήματα, πίσω από τις αποθήκες και τα λίγα σπίτια που ήταν εκεί και βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα θέαμα ανατριχιαστικό, στην αυλαία ενός συνταρακτικού δράματος…

Σε δύο σειρές με μικρή μεταξύ τους απόσταση, ήταν πεσμένα τα πτώματα των ομήρων από τον Αϊ Δημήτρη και το Λιβάδι και η γη κατακόκκινη από το αίμα τους. Ένας γερμανός αξιωματικός, με το πιστόλι στο χέρι έκανε ένα γύρο ανάμεσα στα πτώματα δίνοντας τη χαριστική βολή στο κεφάλι. Το αίμα των Κατερινιωτών πάγωσε όταν είδαν ανάμεσα στα πτώματα και το πτώμα του Αιμίλιου Ξανθόπουλου δημάρχου της Κατερίνης τα χρόνια 1934-1937..!!!!

¨23 Φλεβάρη 1943¨

Η ανατίναξη του μεταλλείου χρωμίου στον Αϊ Δημήτρη, η αντίσταση των Ελλήνων στον επιδρομέα, ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας και την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας, προκάλεσε την οργή των κατακτητών. Ο άμαχος πληθυσμός, οι γέροντες και οι γυναίκες του χωριού, το αθώο αίμα, θυσιάστηκε για να αποδείξει το μεγαλείο του ελληνικού φαινομένου, το θρίαμβο της πατριωτικής και αντιφασιστικής πίστης του Ελληνικού λαού, τον ηρωισμό και την καθολική συμμετοχή του πληθυσμού….

-        Η ανακοίνωση της απόφασης της καταδίκης σε θάνατο του Αιμίλιου Ξανθόπουλου από τον Γερμανό αξιωματικό της κομμαντατούρ, σκόνταφτε στο αγωνιστή της πίστης και της πατρίδας, στον εθνομάρτυρα της λευτεριάς που μετρούσε την αντρειοσύνη με της ψυχής το πύρωμα και με το αίμα..

-        -Στον ήρωα που αντιστέκεται, στραγγαλίζει τον πόνο και δεν λυγίζει, δεν υποτάσσεται, δεν συμβιβάζεται με τον κατακτητή.

-        Στον οραματιστή που αναθρεμμένος με αέρα και ελευθερία, πραγματώνει το παράδοξο της ελευθερίας του Σατρ μέσα στα σίδερα…

«Μπορούν να με φυλακίσουν, να με εκτελέσουν» είναι τα τελευταία του λόγια του «δεν μπορούν όμως να μου αφαιρέσουν την ελευθερία μου»

Αντανάκλαση της λαμπρής πορείας του Έθνους, η αναδρομή στην Ιστορία της Πιερίας, συντάσσεται με τους στίχους του Σεφέρη:

«Άφησε μη ρωτάς, περίμενε το αίμα, το αίμα. Ένα πρωί θα σηκωθεί σαν το Αη Γιώργη τον καβαλάρη.

Για να καρφώσει με το κοντάρι πάνω στο χώμα το δράκοντα.

Αυτό θα πει Ελλάδα…

Κομμάτι της ιερότερης ιστορίας του κόσμου, χάρισε στην ανθρωπότητα, ιδέες, ύψωσε έννοιες πνευματικές σε λάβαρα αιώνια..

Πρόσδωσε στην Ελευθερία παγκοσμιότητα, ξεσήκωσε θύελλες αγώνων η Ανεξαρτησία, έκανε τους λαούς να προσκυνούν το δίκαιο και την ειρήνη…

-        Αγνόησε τη δύναμη των αριθμών, οργανώθηκε στην αντίσταση κατά του κατακτητή και επιβίωσε, αποδεικνύοντας στα χρόνια της εθνικής κατοχής το μέτρο της ηθικής αντοχής του λαού της και της δίψας για δημοκρατική και κοινωνική Ελευθερία!!!!!

Να τι θα πει Ελλάδα…

-        Η απεραντοσύνη της θάλασσας και το γαλάζιο του ουρανού.

-        Η συνείδηση ότι αυτή η γη είναι ποτισμένη, σπιθαμή προς σπιθαμή με το αίμα των γονιών σου.

-        Η τρισχιλιόχρονη ιστορία της, από τα βάθη της οποίας σε ατενίζουν οι πρόγονοι σου, οι ήρωες και μάρτυρες.

Οι αγωνιστές του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, οι αγωνιστές του 21, οι ήρωες των αλβανικών βουνών.

Το καθήκον, τα συναισθήματα της καθημερινής πάλης του επιδρομέα, η αντίσταση που μετατρέπει κάθε σπίτι σε εθνικό οχυρό σε φρούριο του εθνικοαπευλευθερωτικού αγώνα και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αυτό θα πει ΕΛΛΑΔΑ…

Η εθνική Αντίσταση υπήρξε πολιτικό ορόσημο για τον Ελληνικό λαό ο οποίος μέσα από την σκληρή και απάνθρωπη σκλαβιά, την πείνα, την αρρώστια και την εξαθλίωση, οραματίστηκε την ενοποίηση του πολιτικού εδάφους και την εξομάλυνση στο στίβο μίας αρραγούς εθνικής ενότητας.

Κληρονομιά αθάνατη, ο στοχασμός ότι «αυτής της δοξασμένης γενιάς είμαστε θρέμμα» σήμερα, η λέξη «αέρας» απόηχος των βουνοκορφών της Πίνδου, παίρνει σάρκα και οστά.

-        Στις ύπουλες και αρπακτικές προθέσεις του σύγχρονου Αττίλα.

-        Στις ορατές επιβουλές ενάντια στην ακεραιότητα της πατρίδας μας.

-        Στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές που διανύει το έθνος μας.

Κυρίες και Κύριοι, συγγενείς των θυμάτων του ολοκαυτώματος της Κατερίνης….

Αγωνιούμε και αγωνιζόμαστε να είμαστε συνεπείς στη μεγάλη αυτή υπόθεση Μνήμης.

Οι δικοί σας άνθρωποι το μεγάλο κομμάτι της ζωής σας που χάθηκε, οι νεκροί μας, είναι εδώ, παρόντες σ΄αυτή την πόλη που κοιτάζει με αισιοδοξία το αύριο, είναι παντού όπου αδικημένος και αδικούμενος στον κόσμο. Είναι εδώ  παρόντες σ΄αυτόν τον τόπο που κάποιες φορές δείχνει να θαμπώνεται από τις καινούργιες προκλήσεις, για πάντα ανασαίνει και ζει κάτω από τον προστατευτικό ίσκιο των νεκρών του παίρνοντας δύναμη για να συνεχίσει στο μέλλον.

Ελάχιστο χρέος μας προς αυτούς, να τους τιμούμε να τους θυμόμαστε πάντα και να βιώνουμε το  συγκλονιστικό μήνυμα της θυσίας τους.

-        Αιώνιο μνημόσυνο της θυσίας , του πολύπρακτου δράματος που συνεχίστηκε μέχρι εγκαταλείψουν οι ναζιστές την Κατερίνη νικημένοι και ντροπιασμένοι, αφήνοντας πίσω τους Τάφους, ερείπια, στάχτη και αγιάτρευτες πληγές…

-        Αιώνιο μνημόσυνο των ηρώων, οι στοχασμοί του Πολύβιου «Η καλύτερη παιδεία, που πρέπει να οδηγεί στην αληθινή Ζωή, είναι εκείνη που προέρχεται από την γνώση της πραγματικής ιστορίας. Γιατί μόνο αυτή σε κάθε καιρό και περίσταση χωρίς να βλάπτει, δημιουργεί την αληθινή κρίση για το σωστότερο, για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σαν καθολική αξία».

Αιώνιο μνημόσυνο της αδούλωτης ψυχής, η μνήμη ότι:

« ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Το ΣΥΜΠΑΝ  υποκλίνεται στη θυσία τους.

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους!!!!!

Σας ευχαριστώ!!!

                                                     

                                                          Θεόδωρος Παυλίδης

Καθηγητής Φ.Α. Πρόεδρος ΟΠΠΑΠ Κατερίνης