Η επιστολή του Μάριου Αθανασίου στον «φίλο» του Μαρκουλάκη..

Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα την εποχή που κάποιοι Ελληνες χαίρονταν γιατί η χούντα τούς έφτιαξε δρόμους, έχοντας ήδη απολαύσει το Σχέδιο Μάρσαλ με αντάλλαγμα που δεν μάθαμε ακόμα, μετά μάθαμε τα πακέτα Ντελόρ που ο Τσοβόλας μας τα έδωσε όλα, μάθαμε πως ο κ. Σαμαράς «πούλησε» το Μακεδονικό, μάθαμε το ευρώ, μετά ο κ. Σημίτης μας πρότεινε να παίξουμε χρηματιστήριο, μάθαμε το Βατοπέδι, μάθαμε τη Siemens -ο κ. Μητσοτάκης ξέρει περισσότερα-, απολαύσαμε την Ολυμπιάδα, μάθαμε να δίνουμε ψεύτικα στοιχεία ανάπτυξης, μετά ο πρωθυπουργός με το κανό μάς έβαλε στο ΔΝΤ, όπως είχε προσυμφωνήσει χωρίς να μας ρωτήσει, όταν ήρθε να μας ρωτήσει τον έριξε ο αντιπρόεδρός τουBενιζέλος  που έκανε κυβέρνηση με τον Σαμαρά  που έριξε τον Μητσοτάκη τον 1ο με υπουργό τον Μητσοτάκη  τον 2^ο της Siemens για να σώσουν τις τράπεζες και να εκτελέσουν τις επιταγές του ΔΝΤ.

Για 30 χρόνια λοιπόν μας κυβερνούσαν οι ίδιες οικογένειες και τα ίδια συμφέροντα, φτάσαμε στην κρίση, σώσαμε τις τράπεζες, αλλά χάσαμε συνανθρώπους μας, χάσαμε τις δουλειές μας, την αξιοπρέπειά μας, τη ζωή μας. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν έχασε τίποτα. Και τότε όπως και τώρα είναι εκεί και έχει το θράσος να ζητάει και το χρίσμα.

Αν δεν έχεις εξοργιστεί με τα 30 χρόνια ασυδοσίας, αν δεν έχεις δει μια κοινωνία σε αποσύνθεση, αν δεν έχεις ακούσει τίποτα για ολιγαρχική οικογενειοκρατία, για σκάνδαλα, για offshore, για δημοσιογράφους σε payroll, αναθέσεις έργων σε συγγενείς, για δάνεια σε κόμματα και σε τηλεοπτικούς σταθμούς, για το πάρτι στην υγεία, για αυτοκτονίες, για ανθρώπους σε συσσίτια, για οικογένειες χωρίς ρεύμα, για παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία, τότε ή ζεις στα νησιά Κεϊμάν ή είσαι πέντε χρόνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε επειδή είχε δημαγωγό αρχηγό, αλλά επειδή ο κόσμος είχε κουραστεί να ανέχεται, ήταν η ύστατη δημοκρατική πράξη. Οι εκλογές και του Μαΐου και του Ιουλίου είναι ο «διάλογος» αυτής της μερίδας της κοινωνίας με την κυβέρνηση. Σ’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης είναι απλός παρατηρητής γιατί δεν τον πιστεύουν ούτε οι δικοί του και γιατί αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν ακόμα αυτό που αγαπάνε είναι πολύ περισσότεροι.

ΥΓ.1 Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το ότι διαφωνώ με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη δεν σημαίνει ότι δεν τον εκτιμώ και δεν τον αγαπώ, ίσα ίσα τον υπερασπίζομαι επειδή βγαίνει με θάρρος, λέει τη γνώμη του, δεν κρύβεται.

ΥΓ.2 Φίλε Φάνη, εκεί στα Νησιά Κεϊμάν όταν είχατε αριστερή κυβέρνηση αυξήθηκε η Χρυσή Αυγή και όταν ανέβηκε η Ν.Δ., η Χρυσή Αυγή εξαφανίστηκε ή μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό το περίεργο γεγονός;»...