Μογγολία... Δρόμοι που διατρέχουν το αχανές

Είναι οι “Πάμε γι’ άλλα”, ή αλλιώς, η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης. Όλο πάνε γι’ άλλα, κι όμως όλο εδώ γυρίζουν, στο ορμητήριό τους, πλημμυρισμένοι από εικόνες κι αισθήσεις απ' αυτόν τον κόσμο "τον μικρό, τον μέγα" του οποίου αποτελούμε μια ελάχιστη λεπτομέρεια.

Η Ισαβέλλα Μπερτράν και ο Κώστας Ζυρίνης μοιράζονται τις εμπειρίες τους από τα δεκάδες ταξίδια τους με παλιούς και νέους φίλους μέσα από χιλιάδες φωτογραφίες απ’ όλο σχεδόν τον πλανήτη. Ανοίγουν κουβέντες αμοιβαίας πληροφόρησης στην υπηρεσία της γνώσης. Είναι κι αυτό ένα ταξίδι. Και μάλιστα με πάρα πολλούς συνταξιδιώτες.

Κάθε εβδομάδα γινόμαστε νοητά συνοδοιπόροι των “Πάμε γι’ άλλα” και περιπλανιόμαστε μέσα και έξω από τα ελληνικά σύνορα.

Μογγολία  Δρόμοι που διατρέχουν το αχανές



«Δρόμοι που διατρέχουν το αχανές», να μια φράση που μπορεί να εκφράσει αυτό που νοιώθουμε. Οι υπέροχοι παράλληλοι χωματόδρομοι που ανοίγουν με τις ροδιές τους τα βαριά φορτηγά. Θέλω να τα φωτογραφήσω με τα σύννεφα σκόνης που αφήνουν πίσω τους. […]



[…] Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της Ουλάν Μπατόρ είναι μια πρώτη γερή τζούρα από μπάχαλο: Ο δρόμος ανυπόφορος, με μεγάλη κυκλοφορία και με ντεκόρ, δεξιά-αριστερά, παρακμιακά εργοστάσια και τσι­μινιέρες που ξερνάνε θάνατο. […] Εγκατασταθήκαμε σ' ένα κατάλυμα κοντά στο εμπορικό κέντρο της Ουλάν Μπατόρ που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται “Οτέλ”. [...]



[…] Παρά την κούρασή μας, αντί να ξαπλώσουμε και απορυθμιστούμε βιολογικά τελείως, βγήκαμε να περπατήσουμε στο κέντρο της πόλης. […] Σουλατσάρουμε στην Ουλάν Μπατόρ. […] Στο εμπορικό κέντρο οι πολυεθνικές έχουν ήδη ορμήσει. Πύργοι από γυαλί και ατσάλι με ευρωαμερικάνικο “ντιζάιν” υψώνονται αυθάδικα, παντού πανάκριβα αυτοκίνητα των οποίων τις μάρκες δεν θα μάθω ποτέ, και καταστήματα για χοντρά πορτοφόλια. […]



[…] Ονομάζεται Μπίχε, είναι κοντός με τραχύ αγέλαστο πρόσωπο και δεν μιλά παρά μόνον μογγόλικα. Τα μάτια του, όπως κάθε Μογγόλου που είναι Μογγόλος, είναι δυο οριζόντιες σχισμές. Πώς βλέπει; Τις επόμενες είκοσι μέρες θα διατρέξουμε την μογγολική ενδοχώρα με το ρώσικο τζιπάκι του. […]



[…] Έχουμε φτάσει σε μια απόλυτη ερημιά όπου, ψηλά σε κάποιον λόφο, εποπτεύει ένα βουδιστικό μο­ναστήρι. Και τ’ όνομά αυτού Αμαρμπαγιασγκαλάτ Κιίντ αποφαίνεται η ως συνήθως διαβασμένη Ισαβέλλα. […] Το φως της μέρας έχει αρχίσει να πέφτει και να δίνει απίστευτους χρωματισμούς σ' αυτό το μοναστικό σύμπλεγμα από παγόδες. […]



[…] Άνοιξα τα μάτια μου. Πηχτό σκοτάδι και χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να συνειδητοποιήσω ότι είμαι στη γιούρτα. Τα ξύλα της σόμπας έχουν καεί όλα. Δεν τολμώ να βγάλω το χέρι μου από τα σκεπάσματα από το πολύ κρύο. […]

[…] Οδεύουμε κατά βορειοδυτική μεριά της χώρας, προς τα σύ­νορα με τη Ρωσία. […] Τρέχουμε πάνω στην σχεδόν έρημη από πληθυσμό μογγόλικη γη. Γη ξανθιά στο χρώμα της άμμου. Τα βουνά που την περιβάλλουν έχουν τα δέντρα τους ξερά. Μπορείς να την πεις και οροπέδιο. […] Και κάθε τόσο μεμονωμένες κατοικίες, κυρίως ξύλινες, με έντονα κεκλιμένες στέγες. […] 



[…] Μ' εντυπωσιάζουν ιδιαιτέρως τα ξύλινα σπίτια με τις έντονα κεκλιμένες στέγες που αποτρέπουν την μεγάλη στοίβαξη χιονιού. Ο καιρός εδώ είναι ανώμα­λος. Τη μια μέρα μπορεί να είναι ηλιόλουστος και την επόμενη μπορεί η θερμοκρασία να πέσει πάρα πολύ και να ρίξει χιόνι. […]