Ο διαδικτυακός πειρασμός μειώνει την παραγωγικότητα

H πρώτη μελέτη που διαπίστωσε να υπάρχει σχέση ανάμεσα στον πειρασμό και στην παραγωγικότητα της εργασίας, όσον αφορά το διαδίκτυο, και η οποία μάλιστα προτείνει να καθιερωθούν ειδικά διαλείμματα των εργαζομένων για «σερφάρισμα», όπως αυτά για το κολατσιό!

 

Όχι μόνο το «σερφάρισμα» στο Ίντερνετ είναι η Νο 1 αιτία για την απώλεια παραγωγικού χρόνου στη δουλειά, κοστίζοντας δισεκατομμύρια ευρώ στις ιδιωτικές εταιρίες και στους δημόσιους οργανισμούς κάθε χρόνο, αλλά μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι αρκεί απλώς ο διαδικτυακός πειρασμός για να πέσει η παραγωγικότητα των εργαζομένων.

Είναι η πρώτη μελέτη που διαπίστωσε να υπάρχει σχέση ανάμεσα στον πειρασμό και στην παραγωγικότητα της εργασίας, όσον αφορά το διαδίκτυο, και η οποία μάλιστα προτείνει να καθιερωθούν ειδικά διαλείμματα των εργαζομένων για «σερφάρισμα», όπως αυτά για το κολατσιό!

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Βερόνα στην Ιταλία, «Τζορτζ Μέισον» στις ΗΠΑ και της Κοπεγχάγης στη Δανία, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης "PLoS ONE", πραγματοποίησαν πειράματα με 60 εθελοντές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όταν ζητείται από τους εργαζόμενους να μην χρησιμοποιούν το Ίντερνετ στη δουλειά για προσωπική χρήση τους, τότε τους βάζουν σε μεγάλο πειρασμό και σε εσωτερική σύγκρουση με τη θέλησή τους.

Τελικά η παραγωγικότητα του υπαλλήλου μειώνεται χωρίς καν να χρησιμοποιήσει το Ίντερνετ, αλλά απλώς και μόνο επειδή πασχίζει να αντισταθεί στον πειρασμό, με συνέπεια να χάνει λιγότερο ή περισσότερο την ικανότητα συγκέντρωσής του και η νοητική του δύναμη να εστιάζει εκτός των θεμάτων της δουλειάς του. Όσο πιο απαιτητική για συγκέντρωση και όσο πιο μικρά περιθώρια λάθους έχει η δουλειά ενός εργαζόμενου, τόσο πιο σημαντικός -και επικίνδυνος- μπορεί να είναι ο πειρασμός του Ίντερνετ. Αντίθετα, σε εργασίες ρουτίνας με μεγαλύτερα περιθώρια λάθους, η σημασία του διαδικτυακού πειρασμού για τη μείωση της παραγωγικότητας είναι μικρότερη.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους έχουν πρακτική εφαρμογή σε πολλά εργασιακά περιβάλλοντα. Όπως συνιστούν, οι εργοδότες δεν θα πρέπει, από τη μία, να απαγορεύουν το Ίντερνετ για προσωπική χρήση, αλλά, από την άλλη, να το αφήνουν ελεύθερα προσβάσιμο στον υπολογιστή του εργαζομένου, βάζοντάς τον έτσι σε πειρασμό. Καλύτερα, όπως υποστηρίζουν, θα ήταν είτε να απαγορεύεται τελείως η χρήση του Ιντερνετ (εφόσον αυτό είναι εφικτό με βάση τα καθήκοντα του εργαζόμενου), είτε να επιτρέπονται ειδικά διαλείμματα, όπως αυτά για φαγητό ή καφέ και τσιγάρο, όπου οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ξεδίνουν με την ησυχία τους -και με τη συγκατάθεση του αφεντικού τους- στο διαδίκτυο.