|
Η απελευθέρωση της Πιερίας ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλίας.
Η 7η Μεραρχία αποτελείτο από:
- Το 19ο, 20ο και 21ο Σύνταγμα Πεζικού
- Την
3η μοίρα πεδινού Πυροβολικού και μοίρα πυροβόλων. Συγκροτήθηκε από
επιστράτους εφέδρους προοδευτικά στην Αθήνα, τη Λαμία, τα Τρίκαλα και
ολοκληρώθηκε η συγκρότησή της στη Λάρισα.
Διοικητής της μεραρχίας
τοποθετήθηκε ο Κλεομένης Κλεομένης ή Κλεομένους. (Ο Κλεομένης
κατηγορήθηκε για
αβουλία και απραξία, για ευθυνοφοβία και ιδιορρυθμία,
την περίοδο κατά την οποία ως διοικητής της μεραρχίας επιχειρούσε να
απελευθερώσει την Κατερίνη).
Η 7η Μεραρχία είχε δύναμη 7000
περίπου ανδρών. Στο επιτελείο της μετείχαν έμπειροι, αξιόλογοι,
μορφωμένοι και γενναίοι αξιωματικοί, όπως ο Αλέξανδρος Μαζαράκης-
Αινιάν, ενώ η δράση της βοηθήθηκε σημαντικά από Σώματα Προσκόπων, τα
οποία διηύθυνε ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης- Αινιάν, ο οποίος με τα τμήματά
του βρισκόταν πάντα δίπλα στη μεραρχία, προηγείτο και προετοίμαζε το
έδαφος για την κατάκτηση του αντικειμενικού στόχου.
Το πρωί της
14ης Οκτωβρίου, 7 η Μεραρχία κίνησε προς τα Στενά της Πέτρας, όπου
έφτασε το απόγευμα της ίδιας μέρας και στάθμευσε στη θέση Καρακόλι, ΒΔ
της Μονής Πέτρας, κι εκεί διανυκτέρευσε. Το πρωί της επόμενης, την 15η
Οκτωβρίου, ο διοικητής Κλ. Κλεομένους εξέδωσε τη Διαταγή των
Επιχειρήσεων. Η 7η Μεραρχία θα είχε να αντιμετωπίσει σ’ όλη την Πιερία
μικρή σχετικά τουρκική δύναμη, περίπου 4000 ανδρών, της οποίας η έδρα
βρισκόταν στην περιοχή του Γιδά (σημ. Αλεξάνδρεια). Την τουρκοκρατούμενη
Κατερίνη υπεράσπιζε στρατιωτική δύναμη 2.000 περίπου ανδρών, τεσσάρων
ταγμάτων, που έφεραν τα ονόματα Αβρέτ Χισάρ, Βέροιας, Βόδσνα και
Καρατζόβα, μιας ορειβατικής πυροβολαρχίας και μιας ίλης ιππικού. Τη
δύναμη αυτή διοικούσε ο συνταγματάρχης Σουκρή Βέης. Το πρωινό της 15ης
Οκτωβρίου η Μεραρχία αναχώρησε αντί της 8 ης με κάποια μικρή
καθυστέρηση, στις 8.45 για την κατάληψη του αντικειμενικού στόχου, την
απελευθέρωση της Κατερίνη, και προχωρούσε κανονικά και χωρίς προβλήματα
από την πλευρά του εχθρού. Γύρω στις 2 το μεσημέρι κι ενώ μονάδα του
20ου Συντάγματος, που προπορευόταν της Μεραρχίας ως εμπροσθοφυλακή,
πλησίαζε προς το Κολοκούρι (σημ. Σβορώνο), ο ελληνικός στρατός δέχθηκε
σφοδρά πυρά από τα βορειοδυτικά του χωριού, εντελώς αιφνιδιαστικά.
Τούρκοι στρατιώτες είχαν κρυφτεί στο πυκνό από παλιούρια δάσος της
περιοχής εκείνης της περιόδου και έβαλαν κατά του ελληνικού στρατού.
Φαίνεται ότι δεν είχε προηγηθεί η αναγκαία από την εμπροσθοφυλακή,
αναγνώριση- εξερεύνηση του εδάφους, με αποτέλεσμα να καταβάλει ο πανικός
τον ελληνικό στρατό. Και όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι στρατιώτες
πέταξαν εσπευσμένα όσα καλαμπόκια (φρέσκα και άψητα) είχαν αποθηκεύσει
στους σάκους τους, τα οποία είχαν μαζέψει από τους γύρω αγρούς για να
κορσουν την πείνα τους ύστερα από την αδιάκοπη πορεία. Κάτω λοιπόν, από
τα αιφινιδιαστικά και σκληρά πυρά, ο προπορευμόμενος λόχος άρχισε να
υποχωρεί άτακτα. Τότε, ο διοικητής του 20ου Συντάγματος, Δημήτριος
Σβορώνος, αντισυνταγματάρχης, προσέτρεξε έφιππος και προσπαθούσε να
εμψυχώσει τους στρατιώτες. Τον διέκοψαν όμως, οι Τούρκοι στρατιώτες κι
έστρεψαν τα πυρά τους εναντίον του. Ο γενναίος Σβορώνος τραυματίστηκε
βαριά. Συνέχισε όμως, έφιππος, να επιτίθεται, μέχρις ότου, βαλλόμενος
διαρκώς, ξεψύχησε. Το γεγονός προκάλεσε απερίγραπτη συγκίνηση και τόνωσε
το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών (Κερκυραίων και Ζακυνθινών το πλείστον)
οι οποίοι με αλαλαγμούς και γεναιότητα επιτέθηκαν πλέον κατά των
Τούρκων.
Ας δούμε όμως, πώς περιγράφει τα γεγονότα ένας από τους
πρωταγωνιστές της μάχης αυτής, αξιωματικός και κατοπινά αντιστράτηγος,
Κωνσταντίνος Ν. Ζωρογιαννίδης στο «Ημερολόγιο πορειών και πολεμικών
επιχειρήσεων 1912-1913»
«Προέλασις της Μεραρχίας προς Αικατερίνην προς κατάληψιν αυτής.
15η
Οκτωβρίου. Το 20ον Σύνταγμα απετέλεσε την πρωτοπορίαν της Μεραρχίας.
Επειδή κατά τον καταυλισμόν το Σύνταγμα τούτο ευρίσκετο όπισθεν, δια να
καταλάβη την εν τη πρωτοπορία θέσιν του, εδέησε να παρέλθωσι τρεις
ολόκληροι ώραι. Κατά το διάστημα δε τούτο το ημέτερον Σύνταγμα
ευρίσκετο επί ποδός, κακώς πάντοτε, εις βάρος της καταπονήσεως των
ανδρών του εν ω ηδύνατο να αναπαύηται, διότι εν ω η εκκίνησις διετάχθη
τη 8.30 πρωινήν ώραν, το ημέτερον Σύνταγμα ετέθη εις κίνησιν μόλις τη
12.30 μ.μ. ώρα. Ώστε ηδύνατο το Σύνταγμα, όχι μόνον ν’ αναπαυθή, αλλά
και φαγητόν δια τους άνδρας του να παρασκευάση.
Επί τη αναγγελία
της εμφανίσεως του εχθρού προ των υψωμάτων της Αικατερίνης και δια την
έξοδον της φάλαγγος εκ της στενωπού, εδέησεν η πορεία να γίνει
εσπευσμένη. Οι άνδρες νήστεις. Πορευομένου του υπ’ εμέ λόχου ως
εφεδρείας, περί την 3.30 μ.μ. ώραν ηκούσθησαν κανονιοβολισμοί μετά
συχνών πυροβολισμών εις τα προ της Αικατερίνης υψώματα. Το ημέτερον
πυροβολικόν αντιληφθέν τας υπό του εχθρού κατεχομένας θέσεις
εκανονιοβόλησε αυτάς, διευκολύναν ούτω την προέλασιν του πεζικού της
φάλαγγος δια της αμαξιτής οδού και των εκατέρωθεν ταύτης αγρών.
Σημειωτέον,
ότι η οδός έβαινε δια μέσου δασών εκ παλουρίων. Η εμπροσθοφυλακή
προήλασε χωρίς να εξερευνήσει πρότερον τα εκατέρωθεν της οδού, ούτε δε
υπέπεσεν εις τον αιφνιδιασμόν των ηκροβολισμένων και από των παλιουρίων
βαλλόντων Τούρκων. Τούτου δ’ ένεκα εφονεύθη ο διοικητής του 20ου
Συντάγματος Αντισυνταγματάρχης Σβορώνος Δημ. και επληγώθησαν τέσσερις
αξιωματικοί και δέκα στρατιώται, δια μόνην την παράλειψιν της
εξερευνήσεως των δασών.
Καθ’ οδόν οι άνδρες, πεινώντες φοβερά,
ήρπαζον εκ των παρακειμένων αγρών αραβόσιτον και έτρωγον και
εναποθήκευον εις τα σακκίδιά των, άνευ όμως διακοπής της πορείας των.
Εις το άκουσμα όμως των πρώτων πυροβολισμών, ο υπ’ εμέ λόγος επικεφαλής
της εφεδρείας ευρισκόμενος, επέσπευσε την άφιξίν του προς το μέρος της
συμπλοκής. Τότε δια να καταστώσιν οι άνδρες ευκινηκότεροι, επέταξαν τον
ον είχον συλλέξει αραβόσιτον, αλλ’ όταν ο λόχος αφίκετο εκεί, είχεν
επέλθει η νυξ και η μάχη είχε διακοπεί, παρέμειναν νήστις ολόκληρον την
νύκτα εν προφυλακαίας μάχης...»
Από το βιβλίο του Γιάννη Καζνταρίδη, «Από τη μικρή κώμη στην πολύτροπη πόλη»
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου